The Curse Of Mr. Velasquez

Chapter 19

IRENE THOMPSON

Every wound heals but it takes time, we should patiently wait to completely heal itself.

Nandito ako ngayon sa hotel kung saan muna ako namalagi after kong umalis ng bahay.

Kanina ko pa sinascan lahat ng magazine rito pero mukha ko lang din ang nakikita ko.

I never loved being a model. I always wanted to be a doctor pero nga dahil sa hostage ako ng pamilya ko, wala akong nagawa kundi ang sundin sila.

I'm planning to left Philippines after the trial and go back to Manchester to persue medicine. I'm just twenty six years old and I think it's not yet too late.

Tatayo na sana ako when my phone beeped. . Kinuha ko ito at tinignan ang message. Mula kay Leo.

*MESSAGE RECEIVED *
    "Where are you?"

*MESSAGE SENT*
"sa hotel"

*MESSAGE RECEIVED*
"bumaba ka muna"

Nagsuot ako ng jacket bago lumabas ng kuwarto ko.

Bakit niya ako pinapababa?

Nang makarating ako sa labas ng hotel ay natanawan ko si Leo mula sa tabi ng fountain kaya agad na lumapit ako sakanya.

"Bakit?" deritsong tanong ko.

"We found him" sagot niya.

Si Tristan ba ang tinutukoy niya?

"The police caught him kanina" Sabi pa ni Leo.

"Where is he now?" tanong ko.

Walang sabi-sabing hinawakan niya ako at hinatak papunta sa kotse niya na nakaparada sa side walk lane. Isinakay niya ako rito at sumakay rin siya saka umalis sa lugar na iyon.

Tahimik ang buong biyahe hanggang makarating kami sa law firm kung saan nagtatrabaho si Lucas.

"Everything will be alright" Sabi ni Leo saka lumabas ng kotse at pinagbuksan ako.

Habang naglalakad kami sa hallway ay hindi ko maiwasan ang makaramdam ng takot.

Hindi ko alam pero I can't trust my man right now.

Tumigil maglakad Si Leo kaya napatigil rin ako. Bumukas ang katapat naming pinto.

"I'm always here for you" Sabi nito.

Mag-isa akong pinapasok sa silid na iyon.

I can describe this room as a dark room, may kulay gray na pintura at may babasaging pader sa gitna at---------Tristan?

Nakangiti siya habang nakatingin saakin.

"Sir, I'm not inform with this" Sabi ko sa pulis sa likod ko.

"Mr. Leo Velasquez favored the request of that man" tugon naman niya.

Umupo ako sa sa tapat ng inuupuan ni Tristan.

Hindi ko siya kayang tignan sa mata!

This couldn't be!

Nakatingin lang ako sa kanan at hindi siya kayang tignan.

"Babe, look at me now"

Tumaas lahat ng balahibo ko sa buong katawan ko nang marinig ko muli ang mga tinig niya.

Tristan! Nasasaktan ako sayo!

"I'm giving you five minutes to explain yourself" Sabi ko na lang.

"How can I do that kung hindi ka titingin saakin" Sabi nito.

"Wala sa mga mata ko ang bibig mo" tugon ko.

"babe" pakiusap niyang muli.

"The time is running" Matigas ko pa rin sambit.

"Miss na kita"

Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko ng sabihin niya yun.

God knows how much I miss you too Tristan!

"Kung wala ka ng ibang sasabihin, I should go" Sabi ko saka akmang tatayo.

"They manipulated my death" Sabi nito.

"The governor killed my sister and mang pito" nag-init ang dugo ko dahil sa sinabi nito.

Paanong pinatay?

They are demon!

Bumalik ako sa pagkakaupo pero hindi ko pa rin siya tinitignan.

"I already give my testimony sa dalawang lalaking pumasok kanina" Sabi pa niya.

"I requested you para may lakas ako mamaya" Sabi pa niya.

"It doesn't make sense at all" tugon ko.

"Gusto ko lang sabihin sayo na mahal pa rin kita hanggang ngayon wala pa rin nagbago at miss na kita ng sobra" Sabi pa niya.

Nasasaktan ako sa mga sinasabi mo!
Gusto kitang yakapin ng sobrang higpit pero may pumipigil sa nararamdaman ko.

"Nung narinig ko sa kapatid mo na kumalas ka sakanila natuwa ako at heto, I turn myself para patunayan sayo na-----" pinutol ko ang sasabihin niya. "Sabihin mo lang lahat" Sabi ko saka lumabas ng silid.

Bumigay ang kanina pang nanginginig na mga tuhod ko nang maisara ko ang pintuan.

I miss him a lot pero bakit ganito ang nararamdaman ko, bakit sobrang sakit na makita siya ulit!

Hindi ko lang maisip na for whole this year  akala ko patay na siya!

Naramdaman ko ang mahigpit na pagkakayakap saakin ni Leo.

Itinayo niya ako at dinala sa labas ng law firm. Umupo kaming dalawa sa bench malapit sa puno.

"He said he missed me" Sabi ko.

Pinunasan ko ang mata ko dahil hindi na ako nakakakita ng maayos dahil sa luha.

"Nung nakita ko siya ulit gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa" Sabi ko pa.

Hinawakan ni Leo ang mga kamay ko atsaka tumingin saakin.

"May mga rason siya kung bakit niya yun nagawa" Sabi pa niya.

"Yang nararamdaman mo ngayon, pansamantala lang yan" Sabi nito saka binitawan ang mga kamay ko.

Hinila niya ang magkabilang laylayan ng sleeves niya at ipinunas iyon sa mga mata ko.

"Ganito, isipin mo na lang yung mga masasaya niyong moments  years ago" Sabi ni Leo.

I can never forget our first meet sa Ice cream shop. I was eating my Ice cream nang punasan niya ang nagkalat na ice cream sa cheeks ko. Hindi ko siya kilala back then kaya nawerduhan ako.

Hindi kami naging magkaklase nung highschool pero nagkakilala kami through our mutual friends.

Nagkuhaan kami ng number hanggang sa naging mas matalik kaming magkaibigan.

Tanda ko pa nung sabihin niyang lilipat na sila ng Isla ng nori, he was crying out loud sa center island ng school namin. Sa kalagitnaan ng pag-iyak niyang iyon, inamin niya ang  feelings niya saakin kaya ayun naging kami.

Umalis sila ng maynila tapos nag-aral rin ako sa amerika, hindi kami nawalan ng communication. He waited for me hanggang sa nakapagtapos akong mag-aral sa amerika. Umuwi ulit ako ng pilipinas at pinlano na namin ni tristan ang pagpapakasal pero biglang nangyari ang bangungot na sumira ng buhay ni Leo.

"I just saw you smiling" napatingin kaagad ako kay Leo.

"Huwag kang magalit sa boyfriend mo okay" Sabi pa niya.

"Tsk!"