𝑺𝒕𝒆𝒑𝒃𝒓𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓𝒔 𝑽.𝑺. 𝑺𝒕𝒆𝒑𝒍𝒐𝒗𝒆𝒓𝒔 °𝑳.𝑺° ✔︎

#3

🔷️🔷️

(EDITED)

Ik moet in slaap gevallen zijn want wanneer ik mijn ogen open doe is het donker. Ik steek mijn hoofd boven de dekens en zie Harry slapend op zijn bed.

Ik veeg over mijn wangen heen om de sporen van mijn opgedroogde tranen te verwijderen. Ik kijk op Harry's wekker '12uur'.

Ik zucht en besluit een glaasje water te gaan halen beneden. Ik sluip de kamer uit om Harry niet wakker te maken, gewoonweg om niet met hem te hoeven praten hoor, niet omdat ik zijn slaap wil verstoren.

Ik kijk om de hoek de gang in en hoor het gesnurk van Mark. Ik rol mijn ogen, ik heb echt medelijden met Anne, wat ziet ze in die vent?

Ik sluip naar beneden en schrik als ik opeens een stem hoor. "Wat ben je aan het doen, Louis?"

Het is Anne. Ze zit op de bank met een kop thee in haar handen. "Ehm sorry ik wou gewoon even wat drinken halen," zeg ik, aan mijn nek krabbend.

Ze staat op. "Wil je wat thee?"

Ik knik en ga zitten op de stoel tegenover de bank. Anne zet een kop thee voor me neer en gaat weer zitten op de bank. "Je vind het lastig he?" Zegt ze met een kleine glimlach.

"Hoe bedoel je?"

"Nou het is niet niks om zo te verhuizen en in te trekken bij mensen die je niet kent. Je vader legde me ook de band tussen jullie uit en het lijkt me allesbehalve makkelijk."

"Dat is ook zo," fluister ik en staar naar buiten.

"Louis weet dat ik het heel erg voor je vind dat je je moeder bent verloren en dat ik niet haar plaats in wil nemen, maar er wel voor je wilt zijn zoals ik er ben voor Harry," zegt ze.

Het blijft even stil waarna ik naar haar op kijk. "Bedankt Anne, ik ben daar heel dankbaar voor," zeg ik met tranen in mijn ogen en sta op om haar een knuffel te geven.

We praten nog even en dan besluit ik naar bed te gaan, morgen is mijn eerste schooldag hier dus ik wil eigenlijk niet dan al in slaap vallen.

Ik loop naar de kamer en ga op bed liggen, mijn handen achter mijn hoofd. Luisterend naar Harry's ademhaling val ik uiteindelijk na een lange tijd in slaap.

●■●■

De volgende dag voel ik iemand aan mijn arm schudden en doe mijn ogen open. Voor mij staat Harry, al aangekleed en al en zijn haar geweldig gestyled.

"Hoe laat is het?" Vraag ik terwijl ik in mijn ogen wrijf.

"10 minuten voordat school begint, succes sneeuwwitje!" Lacht hij en loopt de kamer uit.

"Klootzak!" Roep ik hem na en snel naar de badkamer, haal een borstel door mijn haar en zoek snel wat kleren uit, douchen kan vanavond wel. Na nog wat aftershave op te hebben gedaan ren ik naar beneden en pak snel een boterham, mijn tas en jas voordat ik naar de ren naar school, te laat voor de bus.

Hijgend kom ik aan en ren nog door naar de deuren van het gebouw, het plein al uitgestorven.

Voordat ik het weet voel ik iets tegen me aan stoten en val op de grond, mijn hoofd vasthoudend.

"Oh sorry, het ging perongeluk, gaat het?" Ik kijk op en wrijf over de zere plek. "Gaat wel," zeg ik en pak zijn uitstekende hand.

"Ik ben Liam," zegt de jongen. Ik zie nu pas dat hij bruin haar en bruine ogen heeft. Ook is hij een kop groter dan mij.

"Louis," zeg ik en geef hem een glimlach.

"Je bent nieuw hier neem ik aan?" Vraagt hij.

"Ja, ben gisteren verhuisd," mompel ik en hij lijkt het te merken want stelt voor om naar de klas te gaan.

"Waar moet je heen?"

"Engels," zeg ik en hij knikt terwijl hij mijn rooster uit mijn handen pakt. "Cool! We hebben bijna alle klassen samen!"

Hij lijkt me een toffe gast. Niet zo'n iemand als Harry. Harry... waarom denk ik toch steeds aan hem? Die klootzak moet eens normaal doen.

"Eh Louis?" Hoor ik en kijk op.

"Ja? Sorry."

"Kom we gaan naar de les," zegt liam en leid me door de gangen.

Als dit maar goed gaat...