𝑺𝒕𝒆𝒑𝒃𝒓𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓𝒔 𝑽.𝑺. 𝑺𝒕𝒆𝒑𝒍𝒐𝒗𝒆𝒓𝒔 °𝑳.𝑺° ✔︎

#12

(EDITED)

"Ben je er klaar voor?" vraagt Niall. Ik zucht en ga zitten op een bankje.

"Ik ben nog nooit zo nerveus geweest," zeg ik en wriemel met mijn vingers.

"Waar ben je zo nerveus voor? Harry en jij zijn perfect voor elkaar, het is niet zo dat hij nee gaat zeggen."

"Ik ben gewoon bang. Wat als hij zich ineens bedenkt? Daar ben ik niet klaar voor. Wat als hij het ineens te vroeg vindt? We zijn nu 10 maanden samen, wat als hij ineens een ander toekomst zie waar ik niet bij hoor?"

"Lou." Liam komt naast me zitten en pakt mijn hand, ik kijk naar hem. "Harry houdt van je, zijn ogen stralen altijd als je aan komt lopen of als iemand jou naam al zegt. Jij bent zijn favoriete onderwerp om over te praten en hij houdt ervan om je te knuffelen en je te kussen. Hij zal zijn gedachten echt niet veranderen," zegt Liam en ik kijk naar mijn schoot.

"Dat je zenuwachtig bent is normaal maar laat het niet je dag verpesten," zegt Niall.

"Zal Harry ook zenuwachtig zijn?"

"Tuurlijk is hij zenuwachtig," zegt Liam. "Kom we gaan je klaar maken ookal weet ik zeker dat als je in je omdergoed aan zal komen lopen hij je alsnog geweldig vind," lach Niall.

Ik knik en sta op. 'kom maar op'

■●■●■

Harry's pov (suprise!)

"Gemma blijf eens van mijn haar af!" Zeg ik en probeer haar handen weg te duwen.

"Die krullen zijn niet normaal hazz, ze moeten omlaag," zegt ze en haalt weer een borstel door mijn haar. "Ik ben zenuwachtig," vertel ik haar.

"Is niet nodig lieverd, maar ik snap het wel," mijn moeder komt de kamer binnen. "Louis houd van je Harry, hij zal zich heus niet bedenken."

Ik zucht. "Dat weet ik maar alsnog, de zenuwen blijven," ze knikt en op dat moment komt Mark aangelopen. "Wat zie je er goed uit Harry, ik weet zeker dat Louis het prachtig zal vinden." Dat maakt me wat vrolijker en ik bedank hem.

"Is iedereen en alles verder klaar?" Vraag ik en gemma knikt. "Alleen Lou en jij nog," glimlacht ze.

Ik trek wat aan de vlinderdas om mijn nek. "Waarom heb je dat ding zo strak gedaan?" Zeur ik en Mark lacht. "Louis zei al hetzelfde toen ik daar net was." Ik glimlach weer, Louis. Alleen die naam al laat me stralen en ik denk dat ik de afgelopen tijd het meeste heb gelachen.

Hij maakt ze zo blij, laat me geliefd voelen en alles eromheen. Ik kan niet wachten op wat de toekomst ons zal brengen...

■●■●

Iedereen staat klaar op het strand waar de bruiloft elk moment plaats kan vinden. Overal hangen er ballonnen en slingers en de stoelen zijn versierd met rozen. In het midden is er een rode lopen bezaaid met rozenblaadjes en de priester staat op het einde.

Harry staat nerveus naast hem, te wachten totdat Louis gearmd met zijn vader aan zal komen lopen. Hij is nog nooit zo nerveus geweest maar tegelijkertijd zo verschrikkelijk blij.

Na een tijdje komen de neefjes en nichtjes van Louis en Harry aangelopen met een mandje waar nog meer bloemblaadjes in zitten die ze onderweg uitstrooien.

En dan is het zo ver. De deuren van de zaal naast het strand gaan open en daar staat Louis, perfect in een zwart pak gekleed en een glimlach op zijn gezicht.

Hij kijkt om zich heen en dan naar Harry. Hij knipoogt naar hem en loopt samen met zijn vader naar Harry toe. Mark draagt hem over aan Harry zodat ze nu tegenover elkaar staan.

Het lijkt wel alsof ze alleen oog voor elkaar hebben, niks of niemand anders. Bij beide zijn er stralende ogen aanwezig en Harry pakt Louis zijn handen vast.

Louis en Harry houden beide een zelfgemaakte speech waarna de priester de welbekende woorden zegt.

De ringen worden ook gegeven door Harry’s neefje die 4 jaar is.

Als Louis 'ja ik wil' zegt worden Harry's kuiltjes nog groter. Hij had natuurlijk niks anders verwacht maar om het zo te horen zal altijd in zijn geheugen gebrand staan.

Waarna Harry hetzelfde zegt kussen ze, vol liefde en passie.

Iedereen om hen heen klapt en juicht terwijl het pas getrouwde stel alleen maar naar elkaar kijkt.

Die avond word er gefeest en Harry danst samen met Louis die bang is op zijn tenen te trappen, maar voor Harry zal dat niks uit maken.

Het is 'meant to be,' en zo zal het altijd zijn...