"Anne... yüzün neden böyle görünüyor?"
Taeyong minik ellerini annesinin yara bere içerisindeki yüzüne uzattı. Dokunmak, temizlemek istemişti fakat dokunduğu an yaralar kaybolup gitti.
Küçük çocuğun içi rahatlamıştı, hayal gördüğünü düşünerek, şaşkınlıkla ellerini çekti. Annesi bu durumu fazla irdelememiş ve çocuğuna yaklaşıp, ufak bir öpücük kondurduktan sonra evden çıkmıştı. Taeyong buna alışkındı, annesi işe giderdi ve o da evde tek başına kalıp annesinin gitmeden önce hazırladığı yemeklerle idare eder, oyun oynardı.
Mutlulardı, Taeyong'un bir babası veya kardeşi yoktu ama annesi ona yetiyordu.
Ama bugün her zamanki gibi mutlu olmadılar, Taeyong annesinin hazırladığı yemekleri yemedi, annesi geri dönmedi.
Hiç oyuncağı bile olmayan küçük çocuk, koltuğun üzerinde duran yastığa sarılıp tüm gece ağladı.
Zavallı annesinin yardım çığlıklarını kimse duymadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
tragic | jaeyong
Fanfiction𝑻𝑹𝑨𝑮𝑰𝑪 /ˈtradʒɪk/ 𝘢𝘥𝘫𝘦𝘤𝘵𝘪𝘷𝘦 • causing or characterized by extreme distress or sorrow.
