tragic | jaeyong

0.14

Taeyong ve Jaehyun sevgililerdi, Taeyong artık boş bakışlarla gezen bir insan değildi ve bunu başaran kişi de Jung Jaehyun'dan başkası değildi.
Fakat Jaehyun korkuyordu.
Eğer Taeyong'a yaklaşma sebebinin yalnızca para kazanmak için yaptığı bir görev olduğu ortaya çıkarsa, sevgilisinin, onunla sadece görev için çıktığını düşünebilirdi ve bunun zıttını kanıtlayamazdı. Sonuçta, herkes gibi o da duygularını gösteren bir belgeye sahip değildi.

Düşüncelerinin karamsarlığı bakışlarına da yansımış, öylece duvarı izleyen Jaehyun'u kendi beynindeki fırtınadan kurtaran yine sevgilisi olmuştu. Yaklaşık bir saat önce aldığı ağrı kesici sayesinde, şimdi rahatça gezebiliyordu Taeyong.
Jaehyun ise ona minnettar olmuştu, çünkü az önce daldığı karamsarlıktan bu güzellikteki birinden başka kimse onu çekip çıkaramazdı. Oturduğundan dolayı, kendisinden daha yukarıda kalan sevgilisine baktı ve gülümsedi Jaehyun.
Taeyong da ufak bir gülümsemeyle ona karşılık verdikten sonra, elinden tutup ayağa kalkmasını sağlamıştı. O an, uzun boylu çocuğun dikkatini çeken şey diğerinin elindeki poşetler olmuştu.
O dalıp gittiği sırada, Taeyong istediklerini almış, ödemiş ve geri dönmüştü... Jaehyun bu kadar uzun bir süre ayakta uyumasına utanırken başını eğdi, bunu yaptığını bilseydi patronu onu muhtemelen cezalandırırdı. Onların öğrenmemesi gerektigini düşünürken, kendisinden ufak olan bedeni kolunun altına aldı ve yaklaştırdı. Bir an içinden gelen hisle, yumuşak saçlara uzanmış ve aralarına tatlı bir öpücük kondurmuştu. Klişe gibi gelse de, Jaehyun Taeyong'un çok güzel koktuğunu düşünüyordu.
Aynen yeni doğmuş bir bebek gibiydi.

"Meleğim, neler aldığını bana göstermedin."

Jaehyun'un sesinde hafif sorgulayıcı bir ton vardı, tabii ki de sevgilisinin aldığı kıyafetleri görmek istiyordu fakat o an başka diyarlara uçup gitmiş olduğu için laf yemekten korkmuyor da sayılmazdı.
Kötü bir tepki almamak için yemin ederken, Taeyong'un elindeki poşeti kendisine uzattığını görünce gözleri istemsiz bir şekilde büyümüştü.
Sevgilisi inanılmaz derecede uslu davranıyordu şu an.

Kendisine uzatılan poşeti alıp, yürümeye devam ederken göz ucuyla içine baktığında ikinci kez şaşırmıştı Jaehyun.

"Birileri gerçek bir bebek olmaya çalışıyor sanırım."

Az önce şaşırmış gibi görünen yüz ifadesi, içten bir gülümsemeye dönüşmüştü.
Taeyong'un aldığı kıyafetler, poşetin içinde ufak bir gökkuşağı oluşmuş gibi görünüyorlardı ve Jaehyun'un buna şaşırma sebebi, onu daha önce hiç siyah ya da beyaz dışında renkli kıyafetlerin içinde görmemiş olmasıydı.
Jaehyun farkında olmasa bile, Taeyong'un hayatını aydınlatmıştı ve bu saatten sonra onu yeniden karanlığa sokabilecek olan tek kişi de yine kendisiydi.

O sırada Taeyong, sessizlikten yararlanarak Jaehyun'un söylediklerini aklında tartmıştı.
Aslında düşüneceği ya da cevap veremeyeceği bir şey yoktu, sadece o gereğinden çok daha fazla düşünerek cevap veriyor ve iyi bir sevgili olmak için çabalıyordu.

"Bebek olmaya çalışmıyorum ki, zaten senden başka kimse de öyle düşünmüyor."

Jaehyun, onun büzülen dudaklarına ve somurtkanlığına bakarken karşısındaki yüzü yiyip bitirmek istemişti. Aynı zamanda, diğer insanlar onun ne kadar sevimli olduğunu fark etmediği için kızgın hissediyordu.

"Böyle düşünmemeliler zaten, çünkü sen sadece benim bebeğimsin, değil mi?"

Cümlesi bittikten hemen sonra, Taeyong gülümsemiş ve başıyla Jaehyun'u onaylamıştı. Jaehyun ise, onu kendisine doğru daha fazla bastırırken yumuşak saç tellerinin arasına daldırdı elini.
İkisi de, bunca yıldır bulamadıkları huzurun birbirlerinde olduğunu görebilmişlerdi.

___

cok tatlis bir bölüm cünkü kitabin tatlis olmasina karar verdim??