The Islander(Royalty Series 2)

KABANATA 15

Kagat labi akong pumasok sa bahay. Hindi na ako dumretso sa bahay nila Bat dahil baka nandun pa si Aling Chora. I swear hindi ko naman dapat nakalimutan yun. Pero hindi ko rin naman pwedeng sabihin sa kanila ang nangyari. They didn't believe you, Ally! How can I be sure na papaniwalaan nila ako ngayon?! They won't for sure. Ni wala ngang pwedeng makatistigo ng nangyari kanina.

Kung paano gumalaw yung lalaki kanina... I'm pretty sure its normal. Ako lang talaga ang nagbibigay meaning. He passed through me pero ramdam ko ang kakaiba niyang vibes. Sigurado akong para sakin ang nakamamatay niyang tingin. Pati narin ang nakakamatay niyang ngisi. Nakakakilabot.

“Pumasok kana sa kwarto mo.” Malamig na boses ang nagpa igtad sakin.

“A-Aling Chora.”

“Pasok Ally!” Napaigtad ako sa pagtaas ng boses niya.

Bigla niyang hinilot ang sentido. Tila pinipigilan magalit sa akin.

“Kung hindi lang talaga... Ah!” Aniya at nagdabog palabas.

Napatingin ako sa kisame. Trying hard not to let my tears fall. I inhaled for a second. Let go of my breath. I went to my room. She's not mad, Ally... She's just shocked and a liitle bit irritated to you. I calmed myself.

I slept without eating dinner. Maaga pa naman ako bukas sa first subject ko. At isa pa wala naman akong gana. Umalis si Aling Rosa papunta sa ibang bayan. Habang si Aling Chora ay nasa kabilang bahay naman as always. Pagkagising ko may breakfast na nakahain. There's a note saying I should it before going to school.

I smiled as I imagine Aling Chora in good mood. I hope she's fine with me now. Hindi ko naman talaga gustong kalimutan ang bilin niya sakin kung di lang nangyari yung kahapon. Atleast she didn't scold me as I expected.

Maayos naman ang umaga ko. I talked  to some of my classmates casually. Kahit hindi kami close civil naman kami sa isa't isa. At isa pa hindi naman importante ang barkada sa stage namin ngayon. Well for me. Most of students here in public school for college seems serious to their studies. Pero kahit ma ganun hindi ko namam sinasabi na wala nang bulakbol na estudyante. Meron pa rin pero hindi na ganun katindi tulad nuong high-school kami. Higher levels like Seniors and Juniors were more serious and busy than Freshmen and Sophomores.

Hindi na ako nakapag recess dahil busog pa naman ako. Hapon na nang may natanggap akong text sakto naman na sinabi ng kaklase ko na half day lang kami ngayon dahil may emergency meeting ang mga subjects teachers namin with the admin and officials.

I sighed amd craned my neck. Medyo naiirita. Masyado akong nagreview para sa quiz namin sa next subject tapos sasabihing wala naman kaming klase. Feel me? I hooked my sling bag in my arm before I stood up from my chair. I looked forwart for it and here I am going home... Just good.

Hindi pa ako nakakalabas ng may nakita akong lalaki na nakasandal sa pinto. Hinaharangan ang aking paglabas. Ngayon ko lang narealize na mag isa nalang ako sa loob. Pinaningkit ko ang mata habang dahan dahang humahakbang papunta sa pinto.

“Bat? Anong ginagawa mo dito? ” napahigpit ang kapit ko sa bag.

His emotionless eyes stared at me.

“Can I talk to you?”He straightly asked.

Napataas ang kilay ko. “For what?”

Napalingon siya sa paligid. Tila hinahanap kung may tao pa. Napalunok siya bago bumaling sakin.
He didn't mind my question and asked me again.

“Nasaan si Paul?” May halong takot ang mga mata niya.

I want to know what's on his mind. I want to dug dipper in it.