The Islander(Royalty Series 2)

KABANATA 17

Mag aalas singko na nang makauwi ako sa bahay. Malapit na ako nang may mamataang nakatayo sa harap ng gate. Tindig palang kilalang kilala ko na. Napatingin ako sa phone kong tadtad niya ng text na umuwi na.

"Anong ginagawa mo dito?" Mahinahon kong tanong.

I smiled sadly. Pagkatapos ng ilang araw niyang walang paramdaman nandito siya ngayon sa harap ko... Alam niya ba kung anong pinagsasabi sa kanya? Someone's backstabbing him with words yet wala siyang magawa dahil wala naman siya dito!

"Saan ka galing?" He asked coldy.

I stared at his face. Mas lalo siyang gumwapo sa paningin ko. Sa ilang araw naming hindi nagkita. I missed him so bad... Kaso... Hindi ako marupok...

"I told you not to go out didn't I?"

Hindi ko siya pinansin. Nilagpasan ko siya binuksan ang gate. He looks good in his polo shirt pero wala akong ganang punain yun ngayon. Pinantayan ng kanyang malamig na awra ang aking malamig na pakikitungo sa kanya. Ramdam ko ang lamig sa paligid, dinaig pa ang snow sa america.

Pumasok ako sa bahay. Ramdam ko ang presensya niya sa likuran. Sumusunod sa akin.

"Wala na ba akong karapatan lumabas ng bahay?" I asked sarcastically.

Mas lalong dumilim ang kanyang awra. Umigting ang kanyang nakadepinang panga. Dumilim ang kanyang mga mata na tila kasalanan ang aking sinabi. Wala akong nakuhang reaksyon sa kanya. Pumasok ako sa kwarto at nagbihis.

Napahawak ako sa dibdib dahil sa gulat ng makitang nasa labas pa siya. Akala ko umuwi na... Pumunta akong sala at dun umupo. I turned the TV on pero wala dun ang aking atensyon. Umupo siya sa katabi kong upuan.

"Akala ko umalis kana..." I start.

Lumingon siya kahit di ko pinansin.

"Umalis ka nang bahay. Hindi ba sabi ko huwag?!" Hindi ko siya nilingon..

Sapat na ang boses niya para malaman kung gaano siya kagalit sa ginawa ko.

Kumunot ang nuo ko at napalingon sa kanya. Tinitigan ko siya ng malalim. Hindi siya nakatingin sakin at deretso lang ang tingin sa harap. His well defimed jaw is on full view. Gumagalaw pa iyon senyales na galit siya.

"Kailan pa ako bawal lumabas?" Nakakunot nuo kong tanong.

"It's dangerous for you to go out!" He snapped.

I looked at him unbelievably.

"Anong nangyayari? Is something happening behind my back?" Hindi ko mapigilang itanong.

He looked away makes my eyes widen in surprise.

"Does your silence means y-yes?" Taka at pangamba ang humalo sa aking buong sistema.

He looked at me. Halos manghina ako ng makita ang malambot niyang titig sa akin. Pero tila na malikmata lang ako at bumalik sa pagkakatigas ang kanyang mukha.

"It's getting dark. Go inside." He hardly said.

Napasinghap ako at tumango. I respect his decision for that. I sadly smiled before opening the gate. Walang lingon akong pumasok sa bahay. I can feel his piercing look in my back pero hindi ko na pinagtuonan ng pansin. Ilang oras akong namalagi sa nakasarang pinto bago makarinig ng ingay.

I'm sure it's aling rosa and aling chora. Mabilis akong naglakad papasok sa kwarto at nilock iyon. Humilata sa kama at nakipagtitigan sa pader. I respect his decision for not saying a word to feed my curiosity. And I hope he won't mind if...

If my trust slowly falter...

"Ally." Ilang katok ang nagpabaling sa akin sa pinto.

Hindi ako sumagot.