UPSIDE DOWN:LOVE~~Marichat

*BAŞLANGIÇ*

     Paris'in semalarından hızla yere düşen yağmur damlaları yeryüzündeki insanları nedeni bilinmez bir telaşa sokuyor,onları hızla harekete geçiriyorlardı.Kimisi pamuk şeker için ağlayan çocuğunu çekiştirirken kimisi ıslanmama amacıyla bir yerlerin altına sığınıyordu.Ama değişmeyen şey herkesin yüzündeki bıkkınlık ifadesiydi.

      Mavi saçlı genç kızın gözüne o an bir anne ile kızı ilişmişti.Bu aniden gelen fırtınanın eğlencesini çıkaran tek ikililerdi onlar.Ve bu ikili genç kıza bazı anımsamak istemediği şeyleri anımsatmıştı.

FLASHBACK

 "Anne, çamurdan ne yaptığıma bakmalısın!"

   Küçük kız büyük bir heyecanla annesine çamurdan yaptığı suratları gösterirken annesi kızın üstünü başını pisletmesine aldırmamış ve kızına büyük bir içtenlikle konuşmuştu.

"Ah Marinette benim yetenekli kızım,kim bu çamurdan suratcıklar?"

"Bu beeen,bu seeen ve şu da huysuz baba."Küçük kız bunu söylerken gülmesine engel olamamış hem kendisini hem de annesini güldürmüştü.

"Ama babanın seni ne kadar sevdiğini biliyorsun Mari,sence babana bunu söylemen doğru oldu mu?"Annesi şakayla karışık bir ciddiyetle söylemişti bunları kızına.Kızı bir süre düşünür gibi yaptı.Sonra soruya soruyla karşılık verdi.

"Sence babam neden hep sinirli anne?Ona işinde kızmışlar mı?"

"Hayır öyle değil canım.Bazı insanlar sevgilerini biraz değişik bir şekilde ifade ederler.Mesela nasıl desem örneğin aslanlar yavrularına sarılıp onlarla vakit geçirmek yerine onlara bulduğu yemekleri verirler.Binevi onlar sevgilerini bu şekilde gösterirler.Senin babanın da seni çok sevdiğini anlamak zor değil bebeğim."Küçük kız muzipçe annesinin yanına sokuldu.

"Ne demeye çalışıyorsun anne aslında babam bir aslan mı?"Annesi bu sefer bir kahkaha patlattı ve uzun bir süre boyunca gülüştüler.

FLASHBACK END

   Genç kızın gözleri hatırladıklarıyla dolmuştu.Annesi ona onu hep çok sevdiğini söylerdi öyleyse neden kızını huysuz babasıyla bırakıp gitmişti?

   Çoğu kişi Marinette'nin yerinde olmak isterdi.Marinette çok güzel,zengin,başarılı ve çok iyi bir üniversitede okuyan bir modeldi.Annesini daha küçükken kaybetmiş ve desteğini beklediği babası şu ana kadar ona sadece maddi anlamda destek olmuştu.Hele son yıllarda babası kendisini işine öyle bir kaptırmıştı ki kızının yüzünü zor görüyordu.Hoş sorun şu ki kızını önemsemiyordu bile.

   Okulunda da genç kızın yaşadıkları pek farklı değildi.Arkadaş ilişkileri hep sorunluydu.Herkes menfaat için konuşuyordu genç kızla.Oysa genç kız öyle iyi biriydi ki biri kendisine ne yapmış olursa olsun onun ihtiyacı olduğunda yardımına koşmasını bilirdi.Bazen genç kızın tek istediği bu dünyadan kurtulup herhangi bir paralel evren yolculuğu sonucunda herkes tarafından sevildiği ve değerli olduğunu hissettiği bir yerde yaşamak oluyordu.

  Tanıdık bir korna sesiyle kafeden çıkıp arabasına bindi Marinette.Bugün yine çekimleri vardı.Çekimlere gittiğinde ne olursa olsun gülmesi istenirdi. "Sağa dön ve gülümse.Şu tarfa bak ,gül." İster bir dergi kapağında isterse bir ürün tanıtımında,duyduğu tek şey bunlardan ibaretti.Bu çekimlerin ona öğrettiği bir şey vardı.Acısını sahte gülümsemesiyle bir güzel saklıyordu.Hep iyiyim derdi insanlara ama hiç kimse yalanını farkedemezdi. 

   Babasının robotuydu o.Ne isterse yapmak zorundaydı çünkü artık anlamsız kavgalarla baş edecek gücü kalmamıştı.Kısacası Marinette herkesin içinde olmak istediği bir hayata sahip olmasının ardında sevgiye muhtaç ve büyük bir acı içinde yaşayan birisiydi.

Yepyeni bir kurgu.Bir Marichat kurgusu.Bu bölümde Marinette'in hayatını anlatarak bir başlangıç yapmak istedim.Umarım beğenirsiniz.Oy ve yorumlarınız benim için önemli.

Kapak tasarımı @Ma-Ma-Marinette  e aittir.Burdan ona teşekkürler.

Kendinize iyi bakın,yazar gider *u*