Serseri mi serseri bir kız olan Nehir.
Annesi öldüğü için İzmir'e teyzesinin yanına taşındı. Ve ne olduysa ondan sonra oldu. Okul Müdürü'nün oğlu ile arasında geçen, hem komik hem duygusal hem aksiyonlu bir gençlik aşkı onların ki...❤📚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.Bölüm: Kâbus
Nehir'in ağzından;
Sahilde oturmuş karşımda ki denizi izliyordum. Neden buradaydım hiçbir fikrim yoktu. Deniz öyle bir dalgalanıyordu ki, sanki bana içinde kopan fırtınaları anlatmaya çalışıyordu. Gözümden ise kopan fırtınaya inat bir damla yaş düştü. Anlam veremeyerek düşen yaşı elimin tersiyle sildim.
"Kızım."
Arkamdan gelen kadın sesiyle irkilerek kafamı arkama çevirdim. İyi de bu kadın annemdi. Burada ne işi vardı ki? Asıl soru ise biz burada ne yapıyorduk?
Hızla bana bakan annemin yanına doğru ilerledim. Bana her gün baktığından daha farklı bakıyordu. İyi de neden? Ben ona ne yapmıştım ki...
"Anne. Burada ne yapıyorsun?"
Annem ise gözleri kederli bir şekilde bana bakıyordu. Ben ona anlam veremeyerek bakarken o konuştu.
Bana bakarak içli içli, "Kızım..." dedi.
Hâlâ neler olduğunu kavramaya çalışıyordum. Annem hızlıca ellerimi tuttu.
Ellerimi sıkı sıkıya tutarken, acı dolu gözlerle bana baktı. "Kızım... Ben çok uzaklara gidiyorum."
"Anne neler söylüyorsun? Hiçbir şey anlamıyorum."
Annem ise sanki bir sır verecekmiş gibi bana yaklaştı. Gözlerimin içine bakarak, "Ben öldüm kızım." dediğinde buz kestim.
Ben ona donuk gözlerle bakarken, tekrar konuşması ile ona odaklanmaya çalıştım.
"Kızım. Artık ben hayatında olmayacağım. Beni çok yakında kaybedeceksin."
"Anne neden böyle konuşuyorsun. Hiçbir şey anlamıyorum."
Annem beni cevapsız bıraktı. Neden sürekli annem bana öldüğünü söyleyip duruyordu?
Ben kafamda bunları düşünürken, bir anda gökyüzünde ki bulutlar kapkara oldu. Sonra da şiddetli bir şimşek çaktı. Ben korku ile olduğum yerde sıçradım.
Konuşmak için tekrar anneme döndüğümde, olduğu yerde yoktu.
Nereye gitmişti ki?
Kafamı çevirdim ve gözlerimle hızla etrafı taradım. Ama hâlâ yoktu. Gözlerimden düşen yaşları sildim. Ne ara ağlamıştım hiçbir fikrim yoktu. İleride gördüğüm kayalıklara doğru baktım. Annem orada olabilirdi. Onun için oraya doğru yürümeye başladım. Bir yandan ise rüzgar şiddetle esiyordu.
