Bir Adım Daha

2 . bölüm : Ölüm Sessizliği

Bu gün bu odadaki , daha doğrusu gemideki 3. günüm . ilk 2  günüm çok sağlıklı geçmedi . Ama bu gün bir planım var . Kaptan ve beni kaçıran , yada benimle birlikte bir kaç kişiyi daha kaçıran katil konuşurken duydum . Bu gün katil bir yere gidecekmiş . Tabii bu durumda kaptan ve kaçırılanlar gemide yalnız kalacak . 

Bende odada bir cam olduğunu farkettim , ama bu cam dışarı değil de başka bir odaya bakıyor gibi . Bu yüzden tek kaçırılanın ben olmadığımı anladım . Cama çıkıp bakmaya karar verdim , ve baktım da . Odadaki kişi de sanırım cama bakmaya çalışıyordu .  göz göze geldik ve çığlık atmaya başladı.

Ben ona susmasını işaret ederken o , çığlık atıyordu . Ama susturdum , veya kendisi sustu . Bunun şu an gerçekten ama gerçekten hiçbir önemi yok . fısıltılı bir sesle beni duyup duyamadığını sordum .

-Duyuyorum . Sen beni duyabiliyor musun ?

-Sen duyduğuna göre bende duyuyorum . 

-Pardon , bir an heyecan yaptım . Bu arada isminiz ne ? 

-Ben Yaprak . Senin adın ne ?

-Ben Rüzgar . Rüzgar Kıta .

-Bir saniye , sen şarkıcı olan Rüzgar mısın ? Hani şu magazinlerin Rüzgarımız diye bahsettiği . 

-Maalesef , ta kendisiyim . Ama bunun şu an hiç önemi yok . 

-Haklısın. Özür dilerim 

-Burada bir anahtar var , ama benim kapımı açmıyor . Orada da var mı?

-Evet . Gerçekten de bir anahtar var

-Güzel . Büyük ihtimalle bu senin o benim kapımın . Hadi değişelim .

-Camı kırabilir misin ? 

-Sanırım . 

 Cam kırıldı . Alarm vardır diye düşünmüştüm ama bizi kaçıran katil o kadar da zeki değilmiş  . Anahtarları değiştik ve kapıyı açtık . Ama bizim unuttuğumuz çok büyük bir nokta var 

NEREDE OLDUĞUMUZ

Sonuçta kaçabildik ve yanlarımız da telefonlarımız da var . Ama doğal olarak çekmiyorlar , ve bu gerçekten büyük bir sorun . Ama şanslıymışız ki kaptanın katille bir bağlantısı yokmuş ve biz geldiğimizde de zaten kaptan bayılmıştı . Sanırım biri cam şişeyle kafasına vurmuş . Kaptan kanlar içinde yerde yatarken biz de gemiyi karaya doğru sürmeye başladık . Tabii ben bakmamaya çalışıyordum ve gemiyi Rüzgar sürüyordu . Rüzgar yorulduğunda bana verdi ve nasıl sürüldüğünü gösterdi , aslında çok kolay ama sanırım ben süremedim . Her neyse adamın ceketinde bir not varmış Rüzgar fark etti ve bana da gösterdi .

notu açıp okumaya başladı ki 

{ bir kaç pembe yalan

akan kanların ardındaki gözyaşları

ve en arkada saklanan gerçekler

o değerli kelime: BABA

her şey senin için kızım , özür dilerim ... }

Notu babamın yazmış olduğunu hatırlıyorum daha sonra kendimi yerde buldum .. Önce gözlerim kapandı , sonra sesler kesildi . Sessizlik oldu , ÖLÜM SESSİZLİĞİ...

---

bu bölüm öncekine bakış bir tık daha uzun oldu . aslında her şey daha yeni başladı .

NOT : 

bir sonraki bölüm gün içinde gelecek ve bölüm karakter tanıtımı olacak 

görüşmek üzere