ʎɐn ǝʇʞ!/yan etki

BÖLÜM 6

13 EKİM-

Eve girer girmez ilk yaptığım şey odama girip üstüme kapıyı kilitlemekti. Son bir kez kapının kilitli olup olmadığından emin olduktan sonra yatağıma oturdum ve dikdörtgen, beyaz zarfı elime aldım. Henüz zarfın içinde beni ne beklediğini bilmiyordum fakat Gökmen'in bana aşk mektubu yazdığını da düşünmüyordum. Mutlaka dün geceyle ilişkin bir şeydi. Beni tedirgin eden şey ise içindekinin Gökmen'e -bize- gönderilmiş olan bir tehdit notu olması düşüncesiydi.

Temkinli bir şekilde zarfı yırttım fakat hala içine bakıp bakmamakta emin değildim. Göreceğim şey hayatımı tamamen değiştirebilirdi.

Boğazımda atan kalbime rağmen zarfın içini yokladım. Ellerim o kadar güçlü titriyordu ki zarfı elimde tutmakta güçlük çekiyordum bu yüzden elimi sabitlemeye çalışarak zarfı tamamen yırttım.

Zarfın içinde iki tane kâğıt parçası vardı. Hiç düşünmeden elime ilk geleni aldım ve sıkmış olduğum gözlerimi açarak elimdeki şeye baktım. Bu bir fotoğraftı... Titreyen ellerimle bir türlü sabit tutamadığım fotoğrafı inceledim; dün gece çektiği fotoğrafın çıktısını almıştı, muhtemelen bana telefondan göndermenin daha riskli olacağını düşünmüştü. Fotoğrafın karanlık olması gerekiyordu fakat görüntünün renkleriyle oynandığı için tahmin ettiğimden daha aydınlıktı. Fotoğrafa dikkatlice bakmama gerek kalmadan görür görmez o yeri tanıdım. Dün geceyi tekrar hatırlamamla birlikte sırtımdan soğuk bir ürperti geçti; tüylerimin dikleştiğini hissedebiliyordum.

Gördüğüm yer restoranın yanındaki karanlık ve dar sokaktı; saldırının gerçekleştiği, muhtemelen bir kişinin cinayete kurban gittiği yer. Fotoğraf yaklaştırılmıştı, yüzü net değildi fakat yine de adam Erol'a benziyordu. Buna rağmen fotoğraftaki kişinin sırtı dönük olduğu için Erol olup olmadığını anlayamamıştım. Fakat üstüne giydiği kıyafetler tanıdıktı; üzerinde kısa kollu, çimen yeşili bir yelek vardı. Uzaktan yeleğin kumaşı kadifeyi andırıyordu. Nereden tanıdık geldiğinden emin değildim, belki de o gece aklıma kazınmıştı.

Ya da en kötü ihtimal daha önce Erol'un üstünde görmüştüm...

Nihayet fotoğrafa bakmayı bıraktıktan sonra kâğıdı iyice küçülene kadar kaplayıp pantolonumun cebine sıkıştırdım. Şimdilik bildiğim en güvenli yer orasıydı.

Gördüğüm fotoğrafı sindirene kadar bekledim ve cesaretimi tekrar topladıktan sonra diğer kâğıdı elime aldım. Ciğerlerimden güçle derin nefes aldıktan sonra yazıyı okumaya başladım.

Bu durumla ilgili bir gün yüz yüze konuşmalıyız, sonuçta bu olayı gören kişiler biziz bu yüzden cinayetin çözülmesinde büyük bir rolümüz olacak. Bu aralar biraz Hande'nin etrafında olacağım o yüzden bu durumu olabildiğince iyi saklaman lazım. Buluşmak için boş zamanında bana mesaj at.

Gökmen

Galiba cinayetin çözülmesinde en çok rolü olan kişi bendim.

Dün gece uyuyamadığım için uykusuz kalmıştım bu yüzden yatakta bir süreliğine sızmıştım. Çok uzun sürmeyen uyku halimden çıkmam evdeki sesle birlikte yerimden sıçramama neden olmuştu.

İçeride birileri hararetli bir şekilde tartışıyordu, bu iki sesten biri anneme diğeri de Erol'a aitti. Normalde tartıştıklarında yaşamadığım bir duyguyu hissettim; huzursuzluk.

Tam olarak kesinliği kanıtlanmasa da annem şu an bir katille tartışıyordu. Her an eline bıçağı alıp anneme saplayabilirdi ve daha sonra evdeki geri kalan insanlara da aynısını yapardı; bana.