Her sabah olduğu gibi kalkıp duşumu aldım. Temiz kıyafetlerimi giyindim ve işe gitmek için hazırlandım. Ben bir muhasebeyim ve işimi sevmiyorum çünkü her gün ayrı bir sıkıcı,sitresli ve yoğun geciyordu. Ofise girer, girmez o çok sevgili patronum bana seslendi ve koşarak odasına girdim.
Patron: Lola!
Lola: "evet efendim buyrun."
Patron:"bu aralar çok yavaşsın, işine odaklan biraz, sana verdiğim dosyalara ne oldu, iki gündür bitiremedin mi?"
Lola:"hâlâ üzerinde çalışıyorum efendim bugün masanızda olur."
Derken patronun masası'nın üzerinde duran telefon çaldi ve bana işaret parmağı ile odası'nın kapısını gösterdi. Sinirli olmama rağmen yinede belli etmiyordum. Kendi masama geçtim, işlerimin bir çoğunu hallettim ve iki bardak kahve içtikten sonra patronun istediği dosyaları kendisine teslim ettim. Ardındam bir kaç saat geçtikten sonra bugünlük mesayim bitmiş oldu.
Eve doğru yola çıktım, otobüse binesim yoktu başım fena halde çatlıyordu, taksiye binmek için ofisin karşı caddesinde beklemeye başladım. Ardından karşıdan gelen ve müşterisi olmadığını farkettiğim taksiciye elimle işaret ettim. Sonrasında evimin yakınında olan, küçük bir markede uğradım ve kendeme biraz meyve aldım, kiraz,elma ve çilek en sevdiğim meyveler.
Poşetlerle kapıyı açmak zor oldu tabi, ama bugün yaptığım onca işten sonra, bu o kadar da zor değildi. Elime en sevdiğim moda dergimi alıp, kahfemi de sehpa nın üzerine koyduktan sonra derin bir oh çekip, pencere kenarından hem dışarıdaki insanlara hemde arabalara bakıyordum. Hava bulutluydu sanki yağmur yağacak gibi, içim den "Ah keşke daha güzel bir hayatım olsaydı." dedim. Hava bir anda kararmaya başladı, ve karşı bina nın çatısına yıldırım düştü, çok kortum aniden geri çekildim ve pencere den uzaklaştım, bir anda içerisi beyaz bir ışık ile doldu gözlerimi açamıyordum, hatta gözüm kapalı olduğu halde bile ışığı göre biliyodum. Tek duyduğum ve hatırladığım şey "merhaba" oldu.~~~ Evet 1.bölümü yayınladım.Umarım beğenirsiniz.☆ Aklınızda oluşan fikirleri çok merak ediyorum yorumlarda lütfen belirtin.♡bölüm nasıldı ve sizce daha uzun yazmalımıyım yoksa böyle iyimi bana fikirlerinizle destek olabilirsiniz hatalarım mutlaka vardır sizden destek görerek düzelte bilirim.Okuduğunuz için ☆TEŞEKKÜRLER☆.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hâlâ hayattayım
Science Fictionsıradan bir hayat yaşayan, sıradan bir kız. Başına geleceklerden habersiz, normal bir günde, evinde, bir elinde dergisi, diğer elinde ise kahvesi ile oturmakta, pencereden dışarıyı seyretmekte. Aniden gözleri kör edecek kadar güçlü bir parlama pence...