sıradan bir hayat yaşayan, sıradan bir kız. Başına geleceklerden habersiz, normal bir günde, evinde, bir elinde dergisi, diğer elinde ise kahvesi ile oturmakta, pencereden dışarıyı seyretmekte. Aniden gözleri kör edecek kadar güçlü bir parlama pence...
Gözlerimi aniden açma hissi uyandı içerim de. Sanki birinin sizi izliyormuş hissiyatı vardır ya, kalkıp etrafıma bakıntım, birşey göremiyordum. Ağaçlar, ırmak, taşlar ve bitki örtüsü vardı sadece etrafımda. İstemeden de olsa Irmağın karşısında bir noktaya odaklandım. Birşey dikkatimi çekti, gözlerimi kısıp iyice odaklandım. Bir an baktığım yerdeki çalılıkların kıpırdamasıyla irkildim. Irmağın karşı tarafından kocaman bir şey bana doğru geliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İki ayağı'nın üzerinde yürüyen bir timsah gibiydi. Üzerinde ilkel bir kıyafet elinde de benim yaptığıma benzer bir mızrak taşıyordu. İçimden " bu şey beni yakalarsa ikiye böler." Dedim. Uzaktan beni izliyordu. Kaçmak istesemde gücüm kalmamıştı. Yavaş da olsa geri adımlar atmaya başlamıştım ki, yaratık elindeki mızrağı suyun içine fırlattı. Suyun için de saplanmış olan mızrağını çekti, mızrağın ucunda balık vardı. Balığı mızraktan çıkarıp bana doğru fırlattı. Açlıktan olsa gerek balığı hemen yerden aldım. Yaratığa doğru baktım, bir süre bakıştık ve yeratık geriye dönüp uzaklaştı. Tek düşündüğüm yemek olsada o yaratığa minnettardım. Bana neden yardım ettiğini bilmiyordum. Balığı çiğ de olsa yedim. Balığı yerken, Bu zamana kadar yarım burakıp çöpe attığım, yiyeceklerden ötürü utanç duyuyordum. Burada Yemek bulmak hiçte kolay deyildi. Biraz da olsa enerjim yerine gelmişti, ama ilerleyen zamanlar da yine açlıkla karşılaşacaktım. Buna bir çözüm bulamam gerekiyordu. Bitkilerle beslenemiyordum, hangi bitkiler yenilir, hangileri yenilmez, anlamak çok zordu benim için. Yaratığın yaptığı gibi yapmalıydım. Yeniden bir mızrak yaptım, ırmağın kenarın da beklemeye başladım. Avımı dikkatlice bekliyordum. Bir an da gelen balığı fark edip, mızrağımı ani bir hızla ona doğru sapladım. Yakaladım içimde garip bir mutluluk vardı, bu yerden nefret etsemde yinede pes etmiyordum. Hâlâ hayattaydım. Büyük yaprakları ve ince sarmaşıkları kullanarak kendime çanta yaptım ve yakaladığım balığı çantama koydum. İlerlemeliydim, adanın yüksek bir noktasına çıkıp, adanın ne kadar büyük olduğunu anlamalıydım. Nerde olduğumu öğrenmeliydim.
~~~Evet sevgili okurlar umarım begenmişsinizdir. Sizce yaratık neden lolaya yardım etti, yaratığın gizemi ne, tahminlerinizi yorumlarda belirtmeyi unutmayın. Biliyorum bölümler kısa, ama bilerek kısa yapıyorum. Tahminim hikaye 30 veya 40 bölüm arası olacağı için bölümleri uzun yazmıyorum elimden geldiğince her gün bölüm aracağım desteklerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum şimdi den ☆TEŞEKKÜRLER.☆
