VAVEYLA

14.Bölüm

Araba durmuştu. Evet doğru duydunuz bildiğin aracın yarısı boşluktaydı.

Titremeye devam eden ellerime engel olamamıştım. Hareket etmemem gerekiyordu. Bir tek hareket hayatımın ellerimden gitmesi anlamına geliyordu şuanda...

Ne yapacaktım ben, ne...

Yüzümden boncuk boncuk ter  damlaları akmaya devam ederken ufaktan kaşınmaya başlamıştı bile...

Ah dayanamıyorum, kaşımam gerekiyor... olmaz olmaz sakin ol derin derin nefesler al ve düşünmemeye çalış. Hareket etme...

Jungkook'dan devam

Araba ile arabamda 5 dakikalık bir mesafe kalmıştı. Arabanın durduğunu farkettiğimde bir şeylerin yalnış gittiğini anlamıştım.

Yaklaşık 5 dakika sonra arabayı durdurmuş ve karşımda gördüğüm manzara ile kanım donmuştu.

Arabanın içinde uçurumun kenarında sallandığını görmem ile içimi büyük bir korku kaplamıştı. Ya içinde o varsa...

Yavaş adımlarla araca doğru yaklaştım.

Sara'yı öylece endişeli ve korkmuş bir yüz ifadesi ile gördüğümde kalp atışlarım düzensiz atmaya başlamış ve içimi sarmaya devam eden korku ile başa çıkamamıştım...

Ama şimdi bunların bir önemi yok. Onu ordan nasıl çıkarabilirim?

Sara yanından gelen hafif takırtı seslerini duyduğunda vücudunu oynatmadan kafasını yavaşça soluna döndürmüş ve jungkook'u farketmişti.

O nasıl buraya gelmiş olabilir diye düşünürken Jungkook yere bakan gözlerini kaldırmış ve sara ile göz göze gelmişti.

Jungkook; sakin ol seni oradan kurtaracağım. Sadece hareket yok. Dikkatli davran...

Sara gözlerini kırpıştırmaktan başka tepki dahi gösterememişti...

Şu durumda konuşmaya dahi korkuyordu.

Jungkook yavaş adımlarla arabaya biraz daha yaklaştı ve kapı tarafına yöneldi.

Sara ise sadece izliyordu.

Jungkook; Öncelike sakin ol. Seni kurtaracağım. Sadece sakin olman gerekiyor. Şimdi kapı kilitli mi?

Sara sesini Jungkook'un duyabileceği bir tonda ayarlayarak konuştu.

Sara; hayır kilitli değil.

Jungkook yüzüne hafif bir gülümseme yerleştirdi ve konuştu.

Jungkook; bu güzel. Emniyet kemerini senden yavaş hareketlerle çıkarmanı istiyorum. Sadece dikkatli ol...

Sara kafasını sallamakla yetindi ve kafasını eğip emniyet kemerine odaklandı.

Ellerini yavaşça oraya doğru götürdü ve gözlerini kapayıp açma yerine bastı.

Emniyet kemeri çözüldüğünde gözlerini açtı ve derin bir oh çekti.

O esnada araba biraz sallanmaya başladı fakat sonrasında durdu.

Sara korkudan sesini dahi çıkarmamış ve pozisyonunu değiştirmemişti.

Jungkook; tamam zor kısmı halloldu. Şimdi kapıyı açmamız gerekiyor. Bunu ben yapacağım ve sen tüm gücünle kucağıma atlayacaksın.

Sara; bu çok zor...

Jungkook; denemekten başka çaremiz yok.

Sara'nin gözleri yalvarırcasına bakmaya başlamışken jungkook gözlerini ondan ayırmış.

Jungkook; başlıyorum. Bana odaklan.

Jungkook bir adım daha atmış ve elini  kapı koluna koymuştu.

Kolu hızla çevirmiş ve kafasını sara'ya çevirmişti.

O esnada araba hızla sallanmaya başlamıştı.

Sara hızla yerinden ayrılmış ve kendini dışarı atmıştı. Tam o sırada araba öne doğru girmiş ve uçurumdan aşağıya doğru yuvarlanmıştı.

Sara gözleri kapalı jungkook'un üstünde öylece durmaya devam etti.

Şu yaşadığı 10 saniyeyi tüm hayatı boyunca unutamayacaktı.

Jungkook kollarınî saraya bırakmak istemezcesine çok sıkı sarmıştı.

Sara şoku atlatmaya çalışırken jungkook sakinleştirmek amacıyla şu sözleri fısıldadı.

Jungkook; şs sakin ol her şey geçti. Ben senin yanındayım ve yanında olacağım.

Bunları söylemeye devam ederken sırtını sıvazlamayı unutmamıştı.

Durumun şokunu biraz da olsa atlatan sara jungkook'un üstüne düştüğünü farkedince hızla ayağa kalkmıştı.

Sara; git burdan.

Jungkook oturur pozisyona geçmişti.

Sara; git dedim.

Jungkook; bir teşekkürü hakettiğimi düşünüyordum.

Sara kaşları çatık bir şekilde konuşmasını sürdürdü.

Sara; teşekkür ha? Ben bu duruma senin yüzünden düştüm ne teşekküründen bahsediyorsun? Sen beni kaçırmasaydın eğer bunların hiçbiri olmayacaktı.

Jungkook konuşmaya yelteğinde.

Sara; sesini dahi duymak istemiyorum.

Sara jungkook'un koluna çarparak yanından geçmiş ve yürümeye başlamıştı.

Jungkook ise yüksek sesle şunları söylediğinde kendi bile şaşırmıştı,

Jungkook; Sana aşık oldum. Özür dilerim!...