Yll i shndritshem

part 13

Abel pov

Sapo Mabel iku u bera shume merak per te.
Por duke qene se e njihja permendesh kete ishull vendi i vetem ku Mabel mund te shkonte ishte guva.
Ishte bere nate dhe shkova ta kerkoja.
U fsheva pas nje peme aty kur pashe qe ajo po zhvishej te futej ne uje.
Trupi i saj perfekt me cmendi.
Aty e kuptova qe gjate gjithe kesaj kohe prania e Mabelit ne jeten time ishte si nje ilac sherues. Kisha kohe qe nuk konsumoja me pislliqe sepse doja te behesha njeri tamam per vete dhe ate.
Nuk sillesha dot keq me ate pasi e doja.
Dhe tani per ti shpetuar gjithckaje do ikja ne Gjermani. Me dukej vetja si nje burracak por une nuk mund te kisha ndjenja per ate.
Ajo u fut te notonte...
Nje ndjesi me thoshte te futesha edhe une...por thjesht po rrija aty ne breg dhe po shikoja sa e qete dukej ajo..
Ne ate moment degjoj qe ajo thirri dhe po zhytej.... ajo po mbytej.
U futa direkt ne uje ta shpetoja..
Mabel....thirra
U futa menjehere dhe e nxorra nga uji..
Mabel kishte pire uje dhe po mundohesha ti beja frymemarrje artificiale..
Te lutem Mabel..hapi syte...
Ajo nuk po reagonte...
Mabel ti smund te vdesesh...te lutem hapi syte..
I tronditur vazhdoja te beja frymemarrje artificiale derisa Mabel hapi syte dhe nxorri ujin qe kishte pire.

Mabel nxirre..fal zotit je mire...u tremba shume..

Abel....
Mabel
Ti me shpetove..
A- mabel po si mos e beja..une te...
Mabel shyqyr je mire se me trembe shume.
M- abel edhe une u tremba shume...po te mos ishte per ty..une do isha mbytur...
Po qaja ...
A- mabel e rendesishme eshte qe je mire..qe ste ndodhi gje..eja te ikim ne shtepi qe te shkojme ne spitalin ne qytet.
M-jo prit abel jam mire. Te lutem rrime edhe pak ketu.
A- por mabel...nuk je mire.
M-jam shume mire fal teje...te detyrohem jeten.
A- ah mabel...
M-me te vertet do ikesh ne Gjermani..
A- po crendesi ka kjo tani...
M- ka rendesi per mua..
A-po pse Mabel...
M-sepse ti je i rendesishem per mua dhe dua te jesh mire...
A-po mire do jem edhe andej.
Madje me mire te iki, qe edhe ti te qetesohesh, edhe prindrit tane te jene rehat.
M- po perse i mban gjithmone ti peshat mbi vete. Ti duhet te jesh i lumtur. Ti e meriton kete gje.
A- mendoja se e kisha gjetur lumturine por ajo copez e vogel u venit shpejt. Sikur une nuk e meritoj te jem i lumtur.
M-mos e thuaj kete gje. Ti me shume se kushdo e meriton... Vura koken tek shpatulla e tij dhe ai po me mbante ne krahet e tij.
M- abel...jane shume gjera qe do kisha dashur te ishin ndryshe, sidomos mes nesh, por uroj te jesh i lumtur ne Gjermani. Tek une ta dish qe do kesh gjithmone nje perkrahje.
A- e di Mabel..ne fund te fundit si tha babai i dashur..do behemi vellezer..edhe pse une nuk te ndjej si moter...
M- Abel...
A- shttt mos thuaj gje. Dhe me vuri doren tek buza qe te me ndalonte te flisja por une ia hoqa.
E shtrengova doren e tij dhe u afrova ta puthja.
Ishim duke u puthur dhe ndjesia qe kjo puthje me jepte ishte nje puthje lamtumire te cilen nuk doja ta jepja kurre. Nje lot me doli nga syte dhe pse puthja ishte plot ndjenje dhe pasion.
U shkeputem dhe mund te shikoja qe asnje nga ne nuk donte te ndodhte kjo gje.
U ndame dhe aty e kuptuam qe e jona ishte e pamundur. Smund te lidheshin edhe prindrit tane edhe ne.
Per me teper ai do ikte jashte.
U cuam dhe ikem per ne shtepi.
Nuk folem gjithe rrugen.
M- Mabel ku ishit me bere merak.
Arn- kta kushedi ku benin qejf ju beheni merak.
A-mos fol budalliqe.
E-mos i ke bere gje Mabelit????
M-jo sme ka bere gje...ai me shpetoi sepse desh u mbyta.
M- zemer e mamit a je mire...
Abel- ti gjithmone mendon me te keqen per mua..faleminderit baba.
Abel iku ne dhome.
M-Ma te iki dhe une te shtrihem.
M- po zemer.
Ika drejt dhomes por me pare ndalova tek Abeli.
M-abel...
A-mos thuaj gje Mabel..e di. Te lutem me ler vetem.
Ika ne dhomen time.
Ne mengjes u cova heret.
Pashe qe Eduart ishte cuar dhe shkova te flisja me ate.

Miremengjes
Miremengjes
M- Mund te flasim pak?
E- Po mundemi,me thuaj bije.
M- Dua te di pak per lidhjen tuaj me mamane..sepse mesa kam degjuar nga djemte nuk keni dale si nje tip shume familjar?
E- Mabel une jam martuar i ri me Emen. Mamane e djemve. E doja ate por Une gjate gjithe kohes mendjen e kisha vetem tek puna me qellim qe familjes sime mos i mungonte asgje.
E di kam gabuar. Nuk u kam ndenjur shume prane atyre por as ata sma kane bere me te lehte. Gjithmone me kam fajsuar per dicka.por ama luksin e pelqenin.
M- per cfare e kishte fjalen Arnoldi dje?
E- gjate kohes qe do ndahesha nga Ema ajo tha se ishte me kancer. Une isha gati ti gjendesha afer. Do ndryshoja cdo gje vetem kur mora vesh qe ajo e kishte shpikur gjithcka. Djemve nuk ua thashe kurre qe ajo genjente sepse nuk doja tu trazoja jeten. Por ne vend te kesaj ata perfunduan duke me urryer mua qe braktisa mamane e tyre kur me kishte nevojen. Kam prova per keto qe flas por ti sduhet ta besh kete muhabet me asnjeri.
M- pa merak.
E-dua te dish qe me mamane tende eshte ndryshe. Ne oren 6 kur ajo eshte ne shtepi une e mbyll punen. Pra kam ndryshuar per te.
M-me behet qejfi uroj te jeni te lumtur.
E-ty faleminderit Mabel.
Mami ishte zgjuar dhe dukej e lumtur me ate qe kishte pare.
Ajo erdhi dhe na perqafoi.
Maria- mungojne vetem djemte.
M-mos ki merak ma se do ndryshojne mendje edhe ata.

Dhe dramat akoma skane mbaruar.
Ju pelqen deri tani?
Like dhe koment.