Yll i shndritshem

part 18

Abeli kishte ikur ne gjermani. Kisha kohe pa folur me te. Mami me Edin ishin te lumtur dhe sa ishin kthyer nga muaji mjaltit.
Nga ana tjeter kisha kohe qe isha e shqetesuar per Arnoldin.

Ai rrinte me Anisen dhe shpesh dukej i palumtur.

Nga ana tjeter sikur rrinte me detyrim.

Ai nuk me fliste shume por dukej qe dicka e shqetesonte.
Kishte filluar pinte alkol dhe cigare.
E kapa nje nate duke pire ne verande cigare kur te gjithe flinin.
M- Arnold a ke dicka se nuk me dukesh mire?
A- jam mire Mabel...perse?
M-sepse ke filluar pi...alkol duhan...nuk e di. Duket sikur ke dicka.
A-mos u shqeteso per mua Mabel. Nuk duhet.
M- ok ti e di

Arnold
Gjate gjithe kesaj kohe jeta ime ishte bere nje ferr i vertet.
Naten qe Abel dhe Mabel bere aksident une kisha pire aq shume saqe nuk mbaj mend asgje se cka ndodhur. Ne fakt nuk mbaj mend as te kem pire shume sepse kete gje ma tregoi Anisa.
Anisa me tha qe kisha pire aq shume saqe se kisha lene ate te ngiste makinen.

Une po ngisja makinen kur kisha nje makine perpara dhe i kisha perplasur. 
Me vone morem vesh qe ishte Mabel dhe Abel. Une isha shkaktari i cdo gjeje qe kishte ndodhur.
Por une nuk mbaja mend asgje. Kisha vetem anisen qe ma kujtonte. Po perse do genjente ajo. Nuk mbaja mend asgje. Por ndihesha fajtor. I kisha thene edhe mamit por ajo me tha mos i tregoja njeriu. Ta harroja. Anisa me thoshte se me donte dhe se per sa kohe rrija me ate nuk do i tregonte njeriu. Pra me pak fjale me bente shantazh.
Rrija me ate edhe pse nuk e duroja dot. Kisha frike se cdo gje do merrej vesh dhe do me urrenin te gjithe dhe se per me teper do perfundoja ne burg.
Cdo dite pija te harroja. 
E kisha te pamundur te harroja sepse edhe naten shikoja makthe te ndryshme. Doja ti tregoja Mabelit por e dija qe ajo sdo me kuptonte.

Nje mbremje kisha pire aq shume saqe nuk mbahesha dot ne kembe. Mabel me pa dhe qe mos me shikonte babi me ndihmoi te shkoja ne dhome. Me futi ne dush..dhe hapi ujin e ftohte. Erdha ne terezi pas pak oresh. 
Kur erdha ne vete kisha nevoje ti tregoja Mabelit. 

Mabel duhet te te tregoj dicka.
Po ti nuk je mire tani, me mire flasim ne mengjes.
Jo te lutem, dua te shpetoj nga ky ferr qe tani.
Ok me thuaj.
Naten qe ti me Abelin u aksidentuat, une isha me Anisen.
Ok po cfare ka te beje me ne.
Isha ne lokal me Anisen dhe po pinim. Ajo me tha qe kam pire shume ate nate edhe pse une nuk mbaj mend gje, sepse ti e di qe une nuk pija alkol.

Mos te ka hedhur ndonje gje ajo ?
Nuk e di Mabel, por vijimi eshte me i rende.
Anisa me thote qe makina qe ju perplasi ju ishte makina qe po e ngisja une me Anisen brenda. Une isha i pire dhe drejtoja makinen duke qeshur dhe ju perplasa juve.
Ndihem shume fajtor, te lutem me fal.

Prit cfare po thua? ti je shkaktari i gjithckaje, ore njeri e kupton qe desh na vrave, vellai jot ka ndenjur ne koma per 5 muaj. Ti sqenke mire nga trute. Kaq shume na urren mo?
Jo Mabel, te betohem, nuk mabj mend asgje, nuk do ju beja kurre keq.
Te lutem me ler rehat.
u largova nga ai dhe ndihesha shume keq. nuk mund te besoja cfare kishte ndodhur.
Ate mbremje skam vende gjume ne sy.
Isha e shokuar.

U cova heret ne mengjes pasi kisha mesim. Pashe qe Anisa kishte ardhur dhe e kapa nga krahu dhe shkuam ne nje salle tjeter.
A- ej cfare ke ti mi?
M- anisa me thuaj te verteten, cfare ndodhi ate mbremje.
A- ke mbremje mi, nuk di gje une.
M- anisa ti je aq fajtore sa Arnoldi, keshtu qe fol ose ti theva turinjte ketu. por dua te verteten.
A- arnoldi kishte pire dhe donte te ngiste makinen...dhe ju perplasi.
M- Leri genjeshtrat se ketu jemi vetem ne te dyja.
A- epo mire se me merzite. Ate nate nje shok me dha droge. E hodha tek gota ime, por Arnoldi si budalla e piu .
M- po perplasja.
A- perplasjen ai e beri.
M- anisa ti theva turinjte?
A- ok ok ju perplasa une sepse ky budallai ishte aq i droguar saqe spo me linte te ngisja makinen, por ishte padashje. Dhe ia hodha fajin Arnoldit.
Arnoldi doli nga dhoma me celularin ne dore. Ai ishte rregjistruar gjithcka. Anisa tani je shume vone, policia eshte rruges.
Anisa tentoi te ikte por une e kapa dhe e shtriva ne toke.
Arnoldi me shikonte i lehtesuar.
Edhe une ndihesha e lehtesuar.
Arnoldi nuk u perball e akuza pasi situata e tij ishte lehtesuese. Anisa do te kalonte ca vite te mira ne burg.

Arnoldi me kerkoi falje per gjithcka dhe me perqafoi.
Me tha se ishte i lumtur qe ne jemi familje. 

Dhe une isha e lumtur qe te pakten me ate u sqarua gjithcka. 

Prindrit e kishin te veshtire por e falen Arnoldin. Nderkohe Abelit nuk i treguam gje.

Tani nje lloj qetesie kishte rene ne familjen tone.

Une ndihesha shume e trazuar shpirterisht.

A- te ka marr malli per ate apo jo?
M- kaq e dukshme eshte?
A- pak po. po perse nuk i thoni prinderve. Ata nuk kane pse te kundershtojne.
M- ata mendojne se ne do jemi nje familje e lumtur ku une dhe ju do jemi vellezer. nuk mendojne gje tjeter.
A- ah mabel....po mos e vrit mendjen per kete gje. Ata do e kalojne. Rendesi ka te jeni te lumtur...