Yll i shndritshem

part 17

Ishte korrik. Kishim rene ne qetesi sa i perket familjes. Mami me edin ishin te zene me pergatitjet e dasmes. Arnoldi me Emen kalonin shume kohe te dy saqe kisha frike se mos ema, po ia mbushte mendjen per ndonje budallik. Sjo nuk ishte e ftuar ne dasem. Por Arnoldi kishte ngulur kembe ti vinte e ema dhe edi e ftoi.

Pas pergatitjeve per dasmen e mamit me Edin dhe gjithcka ishte gati erdhi dita e dasmes.

Kishim ftuar nepunesin e gjendjes civile ne shtepi dhe disa miq e te aferm dhe ambjenti ishte rregulluar per dasme..
Nuk mund ta mohoj. Mami dukej e mrekullueshme. Ajo kishte veshur nje fustan te bukur ngjyre kremi i cili ishte poshte gjurit dhe i shkonte shume.
Edi kishte veshur nje kostum te zi tradicional. I shkonte. Ishin bere shume te bukur te dy.
Pervec tyre une vesha nje fustan ngjyre blu te gjate deri ne gju dhe floket i bera model te kapur. Nuk doja te djersitesha.

Momenti me i bukur ishte kurorezimi i marteses. Mami dhe edi dukeshin aq te lumtur.

Percvec asaj moment tjeter i bukur ishte edhe fakti qe Abel ishte ngritur ne kembe dhe nuk kishte me asnje problem me kemben. Thjesht nuk duhet ta sforconte.

A- Si thua te te ftoj per nje kercim.
M- Po sigurisht?
A-je bere shume e bukur sot...
M-edhe ti dukesh shume mire.
A- mabel, dua te te pyes dicka?
M-me thuaj..
A- do beheshe e forte me mua qe ti tregojme prinderve per dashurine tone..

M-kam shume frike nga reagimi i tyre. Kam frike se shkaterrojme martesen e tyre. Ata na shofin si dy femijet e tyre qe duhen si moter e vella. 
A-po por ne nuk kemi perse te sakrifikojme dashurine tone per te miren e tyre. Te rritur jane. Le ta marrin si te duan. Do e kalojne edhe kete.
M-jo Abel. Nuk ia prish dot mamit lumturine. Jo pikerisht tani qe ajo eshte kaq e lumtur.
A- Atehere Mabel nese ti nuk je e gatshme te luftosh me mua per dashurine tone,une do te largohem. Keshtu edhe ti vazhdon jeten tende pa tu bere une pengese. Nuk mund te jem kaq afer prane teje dhe mos te te puth, te te prek, te te bej timen dhe te te them se te dua.
Nga syte me rreshkiten lote....

M- atehere kjo eshte lamtumire...
A-po mabel..lamtumire.

Dita me e bukur, krejt papritur u kthye ne nje dite shume te trishte.
Nuk e kisha me mendjen te festoja. Per brenda isha e shkaterruar ndonse nga jashte jepja nje buzeqeshje te shtirur.
Fjalim, fjalim therrisnin te ftuarit.

Mami, edi...si fillim urime per kurorezimin e dashirise suaj. Uroj te jeni shume te lumtur gjithmone dhe jete te gjate se bashku.
Edi ti u ambjentove shpejt me mua dhe une sot mund te te quaj pa frike familjen time. Ty dhe djemte e tu te mrekullueshem.
Pra me mbetet vetem te te falenderoj dhe ma bej te lumtur mamin.
Gezuar...

Nuk mund te ndaloja veten por disa lote te tjera me dolen nga syte.

E kisha te pamundur mos qaja sot...

Sa vinte dhe situata behej me dramatike kur me rane lulet.
Shyqyr qe kisha grupin me te cilin u rikthyem si me pare. Kerceva me ta. Piva me ta...dhe pas dasmes do benim nje party ne pishine.

Te ftuarit iken dhe ngelem vetem ne familja dhe miq te ngushte...po festonim te gjithe kercenim ne qejfin tone dhe pinim.
Kishte shkuar vone dhe mami me edin iken sepse do largoheshin per muaj mjalti.
Mami kishte merak por i thashe qe do isha mire. Kisha plot persona me te cilet mund te rrija.
Por e keqja ishte se doja te mbyllesha ne dhome dhe mos dilja me.

Ato dite i shtyva si munda.
Dola me enon qe ti kerkoja falje dhe u sqarova se nuk e pelqeja.
Ai me tha se ishte kthyer me Anen. Epo ajo jepte shpirtin per te. Dhe ai donte tia kthente dashurine.
U ndava miqesisht me te.
Pa hatermbetje dhe meri.

Nderkohe flisja cdo dite me mamin dhe edin ata ishin mire dhe po kalonin bukur.