Perfect life, nobody's wife//Harry Styles fanfic⇨completed✔

Chapter 9

☆Jill POV☆

Oké, vandaag is dus m'n eerste werkdag en ik ben super zenuwachtig. Wat als die hoofdredactrice weer zo'n heks als Megan is. Dan ben ik weg. Ik ga mezelf dat niet nog een keer aandoen. Maar niemand kan erger zijn dan Megan. "Haz!" "Jill!" "Ik ga!" Harry komt de trap afgestormd en geeft me een kusje. "Succes." "Dankje, jij ook." "Komt wel goed met Niall in de buurt." Ja, Niall heeft besloten ook in die strandtent te gaan werken. Ik stap de deur uit en loop naar Claire toe.

"Zo, dus jullie zijn Claire en Jill?" zegt de hoofdredactrice Olivia. "Ja." We steken onze handen uit en schudden de handen met die van Olivia. Ze laat ons de receptievrouw zien en onze werkplaats en gaat dan weer weg. Ze komt terug met papieren met opdrachten. "Zo, jullie worden gelijk aan het werk gezet, maar we hebben jullie hard nodig." Een lieve glimlach verschijnt op haar gezicht. "Heel veel succes en als er wat is kan je altijd naar me toe komen." Als ze wegloopt kijken Claire en ik elkaar opgelucht aan. "Ze is echt aardig." Ik moet lachen om Claire's verbaasde gezicht. Ik begin de papieren door te lezen en start de computer op. "Ik moet een cover maken." Ik kijk Claire een beetje bang aan. Dat heb ik nog nooit gedaan. Dat deed Claire. "Ja en ik een artikel." Ook Claire kijkt een beetje bang. Ik sta op en loop naar het kantoor van Olivia. "Hey Jill. Wat is er?" "Heeft u misschien de papieren omgedraaid?" "Laat eens kijken." Ik geef de opdrachten aan Olivia en ik zie Olivia lachen. "Sorry, foutje. Jullie mogen het even omwisselen." "Oké, is goed." Er verschijnt een glimlach op m'n gezicht.

"Haz, ze is zo aardig." Ik loop met m'n telefoon door de supermarkt. "Nou, dat is mooi. Ik moet gaan lieverd. Ik zie je straks. Bye love you." "Tot straks. Love you too." Ik pak een paar spullen en loop naar de kassa, als ik tegen iemand opbots die van de andere kant komt. Ik probeer me staande te houden, maar val dan toch om. Met mijn hoofd op de stenen en alles wordt zwart.

"Jill, wordt wakker alsjeblieft." Als ik mijn ogen langzaam open doe, zie ik een huilende Harry boven me. Gelijk gaat er een enorme steek door mijn hoofd en als ik merk dat ik aan de beademing zit, raak ik in paniek. De verpleegster komt me gerust stellen. Ik begin heel hard te huilen. Harry veegt mijn tranen weg en aait over mijn hoofd heen. "Het komt goed." Het frustrerende is dat ik niks terug kan zeggen door dat kutkapje. Oh nee dat mag ik niet denken. Dat ding heeft misschien mijn leven wel gered. "Je hebt 2 dagen in coma gelegen lieverd. Vandaar dat zuurstofkapje." De tranen blijven stromen. Ik wil iets zeggen verdomme.

"Je ademhaling is weer onder controle, dus we gaan het kapje van je mond afhalen." Ik knik en haal opgelucht adem, als hij eraf is. Harry geeft me een knuffel en ik houd hem vast en begin weer te huilen. "Ik hou zoveel van je."  zeg ik snikkend.

"Ik kom morgen weer langs schatje." "Nee, Haz. Blijf hier, alsjeblieft." Paniek schiet door mijn lichaam heen. Dan lig ik hier helemaal in mijn eentje. "Er is ook nog een hond remember?" "Bel Claire dan, alsjeblieft." Nu schieten de tranen in mijn ogen. Hij mag echt niet weggaan. Harry loopt weg en toen kwam mijn driftbui. Gillen, huilen, Harry roepen. En huilen alsof ik dood ga.  "Jill, rustig." Ik probeer naar adem te zoeken tussen mijn tranen door. "Je mag echt niet weggaan, ik meen het." "Jill, rustig. Ik ging alleen maar vragen of ik mocht blijven slapen en Claire bellen." "Kan je dat de volgende keer gewoon zeggen?" zeg ik nog net zo overstuur als net. Ik lig helemaal alleen op een kamer dus het boeit me niet hoe hard ik moet schreeuwen. "Dan ga ik nu even vragen of ik kan blijven slapen en of Claire Charlie kan uitlaten en eten geven en mee naar huis kan nemen." "En anders vraag je het aan Perrie." zeg ik terwijl ik mijn tranen wegveeg. Ik haat het ziekenhuis. Je kan niks, het stinkt en je ligt er als er iets met je is, dus dan is het sowieso al niet leuk.

"Ik moet echt mijn spullen even gaan halen thuis Jill." "Nee, vraag alsjeblieft of iemand dat kan komen brengen." Ik heb Harry zo stevig vast dat hij nergens heen kan. "Jill, waar ben je nou zo bang voor?" Nu begin ik àlweer te huilen. "Dat er straks ook iets met jou gebeurd." "Jill, ik snap dat je van slag bent, maar ik zal heel goed uitkijken en heel voorzichtig doen. Dus laat me los, zodat ik nu even mijn spullen kan gaan halen en dan ben ik voor je het weet weer terug. En als jij nou even gaat slapen, want je hebt je rust hard genoeg nodig." Ik knik rustig en ik zie Harry nog net opstaan voordat ik in slaap val.

☆Harry POV☆

Rustig loop ik naar huis. Lig je zelf niet in het ziekenhuis, moet je bij je vriendin slapen. En nee dat vind ik totaal niet erg, want ik zou toch niet alleen in dat huis durven slapen. Bijna was ik Jill kwijt geweest. Tranen springen in mijn ogen en ik besluit om ze maar gewoon te laten stromen. In de verte zie ik Gemma staan met Liam en als ze mij ziet, komt ze op me afgerend. Ze slaat haar armen om mijn nek heen en begint me te troosten.

"Gaat het een beetje?" "Nee." zeg ik snikkend, mompelend tegen haar schouder. Gemma pakt mijn hoofd vast en kijkt me recht aan. "Het komt goed, echt." Ik veeg mijn tranen weg met mijn handpalmen. "Ik hoop het." "Het gaat nu toch goed met haar?" Langzaam schud ik mijn hoofd. "Woedeaanval hier, woedeaanval daar. Het zit niet goed in die hersenen." "Maar dat herstelt zichzelf toch weer? Of niet?" "Dat weten ze niet. Maar ze is zo snel bang nu en ugh." "Geloof me. Jill is sterk en ze vecht dat weet ik zeker. Het komt goed." "Dankje Gem." Ik geef haar een knuffel en loop dan met Gemma naar Liam.

Als ik in het ziekenhuis kom, ligt Jill heel diep te slapen. Eindelijk. Ik zie dat er ook al een extra bed staat. Ik leg mijn tas met spullen op het bed en pak hem uit. Als ik daarmee klaar ben, loop ik naar beneden om eten te halen. Jill mag dan wel ziekenhuis voer moeten eten, maar ik niet. Ik bestel een pizza en eet hem beneden rustig op.

Ik zit bij Jill in bed en ze ligt met haar hoofd op mijn borstkas te slapen. Ze was net heel even wakker, maar viel toen gelijk weer in slaap. Ik zit rustig op mijn telefoon wat dingetjes te doen. Ineens begint Jill heel hard te schreeuwen. Ze wordt wakker en begint heel hard te huilen. "Ik ga dood Haz, ik ga dood." "Wat? Jill, je hebt een nachtmerrie gehad." "Nee, het was echt. Ik zag mijn oma die me mee wilde trekken." "Jill, alsjeblieft, doe rustig." Ik trek haar tegen me aan en begin over haar rug te wrijven. De zuster komt aangelopen en vraagt of alles goed gaat. Ik leg haar uit dat ze een nachtmerrie had en de zuster loopt weg en komt terug met een klein testje. "Luister, Jill. Je moet je heel goed op dit concentreren." De zuster stelt een paar vragen en schrijft de antwoorden van Jill op. Als ze klaar zijn loopt de zuster met het briefje weg. "Deed ik het goed?" "Ik heb werkeljk geen idee. Beetje rare vragen." "Ja, vond ik ook." "Ik kwam Gemma en Liam onderweg tegen." "Oh, hoe was het met ze?" "Weet niet, ze vroegen meer naar jou." "Komen ze ook nog langs?" "Denk het wel." "Haz, wat nou als mijn hersenen het echt niet meer goed willen doen?" "Dan hou ik nog evenveel van je." "Maar kan ik dan niet meer goed nadenken?" "Jill, het komt goed met jou." Ze knikt even en valt dan weer tegen me aan in slaap. Ik voel dat mijn ogen ook langzaam dicht vallen.