♛BÖLÜM 4 - AİLEMİ ZİYARET

1.4K 75 1
                                    

Ecrin girdi sınıfa. Heryerde karşıma çıkmak zorundamıydı bu kız ya? Ecrin, en yakın arkadaşlarımdandı. Taa ki yiğitle yatana kadar. O zamandan beri nefret ediyorum ondan. Şimdi bide aynı sınıfta olacaktık. Öfkeyle ona bakarken bakışları beni bulunca iğrenerek bana baktı ve yanımdan geçip poyrazın yanına oturdu. Bütün ders boyunca öfkeden yerimde zor durmuştum. Sonunda tenefüs zili çaldığında dışarı çıkmak için ayağa kalktım. Birden ecrin omzuma çarparak yanımdan geçti. Poyrazla kol kola bide. Allah'ım şuan ecrini gebertmek istiyorum, ama ilk günden okulun ağzına sakız olamazdım. Sinirle bahçeye çıktım ve bizim kızları bulup olan biten herşeyi anlattım.

"Allasen asya bırak hakkından geliyim şu kızın."

"Valla asya bilirsin yeşimle benim elimden bi uçanla bi kaçan kurtulur."

Kardeşlerimi bu yüzden çok seviyordum. Haklıda olsam, haksızda olsam hep arkamda dururlardı.

"Gerek yok canlarım, okulun ilk günü olay çıkarıp milleti başımıza sarmayalım."

İlerden ecrin ve poyrazın geldiğini görünce sinirlerim yine tavan yaptı. Bizim karşı masamıza oturdular. Umursamamaya çalıştım ama bir yandanda göz ucuyla onları seyrediyordum. Ecrin kahkahalarla poyraza bişeyler anlatıyordu, poyraz ise kısa cevaplar veriyordu başından savmak istercesine.

Birden ecrin yüksek sesle poyraza "Bu asya yiğitle çıkarkende çok saftı, bu yüzden yiğiti elinden almak zor olmadı."

Bu duyduğum üzerine kan beynime sıçradı. Milleti felan düşünmeyip ayağa kalktım ve ecrinin yanına gidip yüzüne bi yumruk geçirdim. Sersemleyip yere düşünce üzerine çıkıp yumruklamaya devam ettim.

"Birdaha benim hakkımda böyle konuştuğunu duyarsam, bu sefer kendini hastanede bulursun. Sen kimsin lan bana laf yapıyorsun, ben en azından en yakın arkadaşının sevgilisiyle yatan bi fahişe değilim. Şimdi siktir git burdan yoksa çok daha kötü şeyler olacak."

Ecrin küfürler savurarak kalkıp gitti. Etrafımızdakiler ıslık çalıp oo diyorlardı. Hiçbirine aldırış etmeden yerime geçip oturdum. En sonunda dayanamayıp kalktım ve okuldan çıktım. Arabaya binip gaza bastım. Şuan en çok istediğim şey, anneme herşeyi anlatmak ve içim dışıma çıkana kadar ağlamaktı. Sonunda gelmiştim. Arabadan indim ve mezarlığın kapısında bi süre durdum. Kapıya her geldiğimde annemin varlığını yanımda hissediyordum. Babamda ona eşlik ediyordu, herzamanki gibi. Onlar hiç ayrılmazlardı ki. Ölürkende ayrılmadılar, öldükten sonrada. Birden midemde bi acı hissettim ve gözlerim yanmaya başladı. Biraz yürüdükten sonra üzerinde annemin ve babamın isimlerinin yazılı olduğu mezarların önünde durdum. Narin - Fatih Uyar. İkisinin ortasına geçip oturdum ve konuşmaya başladım.

"Annem, babam. Siz yokken herşey çok berbat. Hiçbişey beni mutlu edemiyor. Miray ve yeşim hariç. Herşeye rağmen ayakta durmaya çalışıyoruz. Mirayla yeşim olmasaydı napardım bilmiyorum. Sizden kalan tek hatıralar onlar bana. Sizi çok özledim. Geri gelmeniz için herşeyimi feda edebilirim. Keşke yine yanımda olabilseniz. O kadar çok ihtiyacım var ki size. Yeni bi okula başladık. Ecrinle aynı sınıftayız. Biliyorum, beni hep izliyorsunuz mutlaka görmüşsünüzdür kavgayı. Ama napıyım çok sinir etti beni. Neyse, sizi daha fazla üzmek istemiyorum. Yeşim ve mirayın haberi yok buraya geldiğimden, merak etmişlerdir beni gitsem iyi olacak. Sizi çok seviyorum, gece rüyama gelin olurmu?"

Kalkıp mezar taşlarını öptüm. Arkamı dönmemle poyrazla karşılaşmam bir oldu. Onun burda ne işi vardı ki?

"Şuan içinden ne işi var bunun burda ya diyosun, çok üzgün görünüyordun yalnız bırakmak istemedim."

Aklımı mı okuyordu bu çocuk?

"Poyraz bak gerçekten iyi değilim."

"Biliyorum, bu yüzden burdayım. Bak asya sana üzümme diyemem, anne ve baban sonuç olarak. Ama güçlü olman lazım. Onlarda bunu istemezlermiydi?"

Haklıydı. Ailem için ben hep ön plandaydım. Babam hep tek gözyaşına yakarım dünyayı derdi.

"Hadi gel seni biriyle tanıştırmak istiyorum."

Kolumdan tuttu ve yürümeye başladık. Başka bir mezar taşının önünden durduk. Üzerinde "Buket Gündoğdu" yazıyordu. Tam poyraza dönmüş bu kim diyecektim ki, benden önce davranarak konuşmaya başladı.

"Bak anne bu asya, oda benimle aynı kaderi paylaşıyor..."

Kimsesiz (ASKIDA)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin