Kimsesiz (ASKIDA)

♛BÖLÜM 13 - ÖLÜM

Merhabalar arkadaslar. Yeni bir bolumle daha beraberiz. Bu seferki bolumu erken paylastim, normalde cuma gunu paylasmam gerekiyordu ancak haftaya islerim olabilir bu yuzden paylasiyorum. Diger bolumu yazdim, hazirda duruyor, o gecikecek cunku bu bolumu erken paylasiyorum. Neyse, iyi okumalar canlar.

Uyandigimda hastane odasindaydim. Elimde serum, yanibasimda otup duran cihazlar, agzimda bi maske. Basim feci sekilde agriyordu birkac dusunce haric kafam bombostu. En son hatirladigim poyrazin onune atladigimdi. Sonrasi karanlik.

Birden beynimde simseklerin cakmasiyla kendime geldim. Acaba digerleri nerdeydi?

Miray...

Yesim...

Uygar...

Ruzgar...

Poyraz...

Korku ve endise vucudumun her milimini sarmis durumdaydi. Beynim sinyal verip duruyordu, sanki milyonlarca igne beynime batiyormus gibi hissediyordum.

Serum sonunda bitmisti ve hemsireyi cagirmak icin basucumda duran kirmizi butona bastim. Cok gecmeden kapi acildi ve doktorla beraber hemsireler iceri dolusmaya basladi. Doktor hemen rutin kontrollerini yapmaya basladi. Elindeki isigi gozume tutup hareketlerimi inceliyordu.

"Ailem nerde?"

Doktor bi an duraksadi, ama bozuntuya vermeden konusmaya basladi.

"Buraya yarali olarak 5 kisi getirildiniz. Ayaz bey ve yesim hanim yogun bakimdalar tedavileri suruyor ancak ikisininde durumu kritik. Kursun Ayaz bey'in omuriligine denk geldigi icin ameliyati bir hayli zor gecti ancak atlatti. Bilinci henuz acilmis degil. Yesim hanima gelirsek, onun icin durumlar biraz daha kotu, kursun kalbinin hemen yanindan gecmis ve bazi damarlara oldukca buyuk hasar vermis. Elimizden geldiginde tamir etmeye calistik ancak, bazi damarlar hala buyuk olcude hasarli. Suan onemli olan onumuzdeki 48 saat icinde uyanmasi. Eger uyanmazsa bitkisel hayata gecis yapacak. Uzgunum. Gecmis olsun."

Doktorun dedigi her kelime beynimde yankilaniyordu.

Eger uyanmazsa bitkisel hayata gecis yapacak

Kursun kalbinin hemen yanindan gecmis

Bazi damarlara oldukca buyuk hasar vermis

Bir an hayatin durdugunu dusundum. Hemsireye donup poyraz gundogdu ve ruzgar gundogdu nerdeler acaba dedim. Hemsire buyuk bir ictenlikle yaninizdaki odada dinleniyorlar dedi. En azindan onlara bisey olmamisti. Mirayda onlarin yaninda olmaliydi.

Yatakta oturur pozisyon alip dogruldum. Yataktan destek alip ayaklarimla zemini bulusturdugum anda, yer ayaklarimin altindan kayiyormus gibi hissettim. Buda yataga geri oturmama neden oldu. Birkac dakika daha yatakta oturduktan sonra, tekrar deneme yaptim ve bu sefer basarili oldum. Karnimdan buyuk bir sargi bezi vardi ve her adim attigimda bicak kesigi gibi aci veriyordu. Umursamadim, poyrazi gormeliydim. Yururken ayni anda beynimde ugultular bas gostermisti. Kardesim yogun bakimdaydi ve durumu kritikti. Ona bisey olursa annemle babama nasil hesap veririm ben?

Odanin onune geldigimde duraksadim. Soyleyeceklerimi beynimde hesapladim, derin bir nefes aldim, sertce yutkundum ve kolu asagiya indirdim. Kapiyi acmamla 3 cift gozun beni bulmasi bir oldu. Miraya baktigimda gozleri aglamaktan kizarmis, oldukca yorgun ve gucsuz gorunuyordu. Onu en son annemizle babamizin olumunde boyle gormustum. Yillar sonra onu tekrar boyle gormek...

Poyrazla ruzgara baktigimda tepkisizce bana bakiyorlardi. Anlasilan biseyim olup olmadigini anlamaya calisiyorlardi. Zar zor poyrazin yanindaki uclu koltuga kendimi attim. Atmamla beraber yaram siddetli bir sekilde acidi ve kesik bir ciglik attim. Ciglik attigim sirada poyraz asya diyerek yerinden kalkmaya calisti ama onun yarasi hem cok daha derin hemde cok daha buyuktu. Oldugu yerde kivrandi bir sure.

Biz ne ara boyle olduk? Bi zamanlar cok mutlu bir aileydik. 6 kisilik kocaman bir aileydik. Hepsi arasin yuzunden. Sahi, aras kimdi?

Sadece poyrazin abisi oldugunu biliyordum. Ama bir abi, neden kardesini oldurmek istesin ki?

Kafamda binlerce soru vardi. Cevaplanmayi bekleyen binlerce soru. Ama hepimizin cok derin yaralari vardi. Aralarindaki en derin yara yesimdi, herkezin en derin yarasiydi.

Yesime bakmaya karar verdim. Duvarlara tutuna tutuna yogun bakimin onune geldim. Yesimin odasinin oldugu camin onune geldigimde aglamamak icin kendimi zor tuttum. Uygar basini cama yaslamis, kan kirmizisi gozlerle yesime bakiyordu, ayni zamanda biseyler mirildaniyordu.

Yanina gidip elimi omzuna koydum. İrkildi ve arkasini dondu. Beni karsisinda gorunce bir an afalladi, daha sonra kollarini acip sarilmaya basladi. Bu oyle bi sarilmaydi ki, yesime cok ihtiyacim var, ne olur olmesin asya, o bizi birakmaz biliyorum ama dayanamiyorum onu bu sekilde gormeye demekti bu sarilmanin anlami. Canim yansada umursamadim bende kollarimi acip kocaman sarildim uygara. Kucuk bir cocuk gibi gucsuz ve savunmasizdi suan karsimda.

Uygari alip bizimkilerin odasina goturdum. Derin sohbetimiz doktorun odaya girmesiyle bolundu.

"Rahatsiz ettigim icin uzgunum. Ayaz Gundogdunun yakinlari sizmisiniz?"

Poyraza baktigimda gozlerinde huzunu gordum. Bozuntuya vermek istemesede uzuldugu her halinden belli oluyodu.

"Evet biziz"

"Ayaz bey buraya geldiginde kursun omuriligine saplanmisti. Onemli bir damari yirtip attigi icin birdaha hareket etmesi imkansizdi. Yinede bir umudumuz vardi, ancak o umudumuzuda az once yitirdik. Ayaz bey hayatini kaybetti, basiniz sagolsun."

Poyraz yikilmisti adeta. Gozlerinden nefretle karisik huzun okunuyordu. Bu gercekten cok zor bir durumdu. Abisini az once kaybetmisti. Onun yerinde ben olsam coktan feryadi basmistim. O yine iyi dayaniyordu. Poyraza baktigimda carsafi yumruklarinin icine almis, kendini iyice sıkıyordu. Dikisleri patlayacakti. Hemen kostum ayni anda poyraz dikislerin !! Dedim. Ama nafile. Coktan patlamisti dikisleri ve asiri derecede aci cekiyordu. Elini sımsıkı tuttum, buna karsilik oda elimi hapse aldi adeta. Fazla aci cektigi yuzunden okunuyordu. Uygar duvarlari yumrukluyordu, ruzgar ise miraya sarilmis bagirisini azaltmaya calisiyordu.

Herseyi yolune koymayi basarmistik. Geriye sadece yesimin uyanmasi kalmisti. Karnimin guruldadigini hissettim.

"Acsiniz degilmi? Sormam hata tabiki acsiniz"

İtiraz etselerde onlari dinlemeden hizli adimlarla odadan ciktim ve kantine yoneldim. Bir anda kalbimde keskin bi aci hissetmemle durmam bir oldu. Kalbimi sokuyorlardi sanki. Canim cok yaniyordu. Birden uygar yanimda belirdi. Daha cok agladigi belliydi ve nefes nefeseydi. Korkmaya baslamistim. Ya kardesime bisey olduysa?

"Uygar konus kardesime bisey mi oldu?"

"Asya bak sakin ol"

"Nasil sakin olucam lan konussana kardesime bisey mi oldu"

"Asya perisan haldeyim sakin olurmusun!!"

"Tamam sakinim konus"

"Asya, yesim..."

"Evet uygar yesim?"

"Yesim..."

"Yesimi kaybettik asya, o gitti."

Soyledigi cumle beynimin her bir noktasinda yankilanirken ayaklarim beni birakmisti. Vucudumun her bir noktasinin yandigini hissediyordum. Kardesim nasil giderdi? Ben bunu miraya nasil soylerdim? Annemle babama nasil hesap verirdim?

Yillar sonra o karmasik ve bi o kadarda aci veren duyguyu tekrar yasamistim

Ölüm...