Kimsesiz (ASKIDA)

♛BÖLÜM 2 - YENİ EV

Sınıfa girdiğimde hoca daha gelmemişti. Gece beni görür görmez koşup boynuma sarıldı ve ağlamaya başladı. Geceyle 4 yıldır tanışıyorduk. En yakın arkadaşımdı. Yiğitle onun sayesinde tanışmıştık. Yiğit, gecenin kuzeni. Yiğit demişken, ders zili yeni çaldığından daha gelmemişti. Gece hemen beni kolumdan tutup sırasına oturttu. "Kızım ben sensiz napıcam ya?" "Merak etme gece, sadece okul değiştiriyorum aynı şehirdeyiz hala unutma" deyip tüm içtenliğimle gülümsedim. Geceyi çok seviyordum. Bakışlarımı kapıya doğru yönelttiğimde yüzümdeki gülümseme birden kayboldu. Yiğit sınıfa girmişti ve bizim sıraya doğru geliyordu. Tam tahmin ettiğim gibi sıramızın önünde durup ''Merhaba Asya'' dedi. Yüzünde baktığımda hüzün ve kızgınlık karışımı bir ifade vardı. Onu öylece bırakmıştım. Son zamanlarda iyice uzaklaştığımı hissetmiştim ondan. Çok değişmişti. Kimseyle bırak görüşmeyi, konuşmama dahi izin vermiyordu. Bu kadar baskı beni çok sıkmıştı. ''Merhaba Yiğit'' dedim. ''Biraz konuşabilirmiyiz?'' diye sordu. Dönüp geceye baktım. Git dercesine kafa salladı. Tamam deyip kapının önüne doğru yürümeye başladım. ''Neden sana böylesine aşıkken bıraktın beni Asya?'' dedi.

''Bunları konuşmuştuk Yiğit.''

''Biliyorum ama kaldıramıyorum Asya, sensiz hiçbirşeyin tadı yok''

''Böyle olması gerekiyor, üzgünüm.''

''Neden lanet olsun, neden beni piç gibi ortada bıraktın?!''

''Çok sıkılmıştım baskılarından Yiğit anlıyormusun?''

Elini yumruk yapıp havaya kaldırdı, bense onun gözlerinin içine bakıyordum. Birden duvara yumruk attı, öyle sert bir yumruktu ki, korkup yüzümü kapattım. O ise çekip gitmişti çoktan. Sınıfa girip ''Gece ben artık gitsem iyi olacak, daha eve gidip eşyaları yerleştireceğiz.'' ''Tamam ama sakın beni ihmal etme'' deyip sımsıkı sarıldı. Bende ona karşılık sımsıkı sarıldım. Telefonumu çıkarıp kızlara kapıda olduğumu söyledim. 15 dakika sonra geldiler. Arabaya bindik ve yola çıktık. Yarım saat sonra yeni evimize varmıştık. İçeri girdiğimde küçük çaplı bir şok yaşadım. Ev öylesine büyük ve güzeldi ki, hep böyle bir evin hayalini kurmuştum. Mirayla yeşim sevinçten evin içinde çığlık çığlığa sarılıyorlardı.Onların bu hallerini görünce içimden gülmek geldi ama tuttum. Daha sonra aklıma bişey geldi ve haince gülümsedim. Banyoya gidip bir kova su aldım. Kızlar alt kattalardı. Merdivene geçip bir kova suyu başlarından aşağıya döktüm. Bağırıp bana doğru koşmaya başladılar. Hemen kendimi ilk bulduğum odaya kilitledim.

''Aç şu kapıyı Asya!''

''Açmazsan kırarım kapıyı bak!''

Onlar dışarda delirirken, ben içerde kıkır kıkır gülüyordum. 1 saat odada kaldıktan sonra ses gelmediğini anlayıp kapıyı açtım. Kapıyı açmamla beraber bir kova su başımdan aşağı döküldü. Hainler ! Karşıma geçmiş gülüyorlar birde. Gülüp onlara sarıldım. ''Hadi aşağı inip bişeyler yiyelim, kurt gibi acıktım.'' Aşağı inip bişeyler hazırladık. Mirayla odalarımıza çıkıp eşyalarımızı yerleştirmeye başladık. Yeşim Uygarı getirmeye gitti. Ne kadar şanslı kız ya, sevgilisiyle hem aynı mahallede, hem aynı okulda, şanslı bitch :D Aradan 1 saat geçmişti. Mirayla işlerimiz bitmiş, kahve içiyorduk. Çok komik görünüyorduk. Saçımız başımız dağılmış, makyaj yok, üzerimizde pijamalar, tam bir ev kızıydık yani. Kapı çalınca beraber kalkıp kapıyı açtık. Yeşimle Uygar gelmişti. Uygar '' Gelin beyler'' deyince duraksadım. ''Gelin beyler'' derken? Kapıdan içeri iki tane meteor girince mirayla ağzımız açık kaldı. Sarışın olan ''İçeri almayacaksınız galiba'' dedi. ''Ah tabiiki, buyrun.'' Bunu diyen tabiiki miraydı. Kıza bak ya, meteor gördü ya hemen moda girdi. İçeri geçip oturduk.

''Kızlar bunlar Poyraz ve Rüzgar, uygarın kuzenleri aynı evde kalıyorlar. Beyler bunlarda benim kardeşlerim Miray ve Asya. Esmer olan, adı poyraz sanırım elini uzatıp ''Memnun oldum'' dedi. Oha lan ne kadar tatlı gülüyo bu çocuk, bi saniye gamzesi mi var onun?! Ne diyorum ben ya. İç sesimi susturup uzattığı eli sıkıp ''Bende memnun oldum'' dedim. Kalkana kadar bana baktı. Gülümsemesi gözümün önünden gitmiyordu. Şşt kızım asya kendine gel, ne diyorsun sen?