" Amacım sana ışıkların aydınlattığı yolda yürümeyi öğretmekdeğil ki ; ışıkları ardında bırakarak karanlıkta yürüyebilmeyi göstermek."
*Ve sen Mira...Yıkık şehrimin ortasında kocaman bir lunapark inşa ediyorsun...*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bağırarak ettiği küfürle sinirle gözlerimi kapattım.Kuzey :
"Sakin ol Bora.Kız bir şey bilmiyor,otur şuraya." derken aynı zamanda Bora'yı sinirle kalktığı yatağa oturtmaya çalışıyordu.
Altı üstü annesi aramıştı ve bende açmıştım.Ne vardı bunda?Bora sinirle bana bakınca ben de daha fazla dayanamayıp ona bağırdım.
"Burdan çıkınca direk alnına yaz o zaman 'Annem ararsa sakın açmayın yoksa eşşek gibi anırırım diye!'.Ben sadece telefonun çaldı onu açtım bağırma bana." diyerek kapıya doğru yöneldim.
Buğra beni kolumdan tutarak gitmemi engellerken :
"Mira sakin ol otur şuraya hadi." diyerek daha yeni kalktığımız iki kişilik kanepeye yönlendirdi beni.
Kanepeye otururken aynı zamanda Bora'ya baktım yatağa uzanmış tavana bakıyordu. Sakinleşmiş görünüyordu pis çocuk! Bakışlarım zilli Melisa'ya kayarken bana sırıtarak baktığını gördüm.Keyfi fazlasıyla yerindeydi hanımefendinin.
"Mira,bu biraz özel bir konu Bora onun için öyle bağırdı kusura bakma." diyen Kuzey' e sorun yok anlamında başımı salladım.
"Neyse ben gidiyim artık fazla bile kaldım." diyerek koltuktan kalktığımda Bora'nın çaktırmadan bana baktığını gördüm.
"Kuzey sende bana kıyafet getiricektin yol üstünde Mira'yı da eve bırakırsın." diyen Bora'ya, Kuzey "Getirdim ya oğlum kıyafet daha ne istiyor- ha tamam tamam o kıyafetler evet Mira ben bırakırım seni eve." diyince göz devirmemek için kendimi zor tuttum.
Bora bana kızgındı ama gönlü eve tek başıma gitmeme razı olmuyordu.
" Gerek yok ben giderim hem arkadaş-" diyemeden kafama birinin vurmasıyla elimi başımın ağrıyan yerine bırakarak sinirle vuran kişiye baktım. Bir adet sinirli Büşra'yı karşımda görmeyi inanın siz gibi ben de beklemiyordum.
"Seni gerizekalı.Ne kadar endişelendim haberin var mı?Bir yerde bayılıp kaldın sandım aptal!" dedikleri bitince sinirle nefes vererek bana baktı.Bir anda bana sarılınca ben de şaşkınlıkla ona sarıldım.Hala düzensiz nefes alış verişlerinden beni tüm hastahanede aradığına yemin edebilirdim.
"Tamam Büşra sakin ol iyiyim." diyerek onu kendimden ayırdığımda bu sefer daha sert bir şekilde kafama vurdu.
"Bu ne içindi şimdi?"
"İyi olduğun için o kadar aradım bari bir yerde bayılsaydın aramama değseydi," dediğinde göz devirdim.Allah'ım hepsi manyaktı,hepsi!
Büşra benle hesaplaşmasını daha doğrusu beni dövmesini bitirdiginden emin olduktan sonra yeni farkettiği odada ki kişilere baktı. Buğra Büşra'yı gördükten sorna korkuyla Kuzey'in arkasına geçinde gülmeden edemedim.
