Ο Μαφιόζος

5. Τίποτα δεν μένει κρυφό

Ο Αντώνιο καθόταν και σκεφτόταν. Ο Λουίς σε ένα πράγμα είχε δίκιο. Δεν θα έπρεπε να αφήσει τον φίλο του αβοήθητο. Αν και ο Αλφόνσο είχε βγει από το κρατητήριο μετα από πολλές ώρες συζήτησης , αφού το θύμα δεν είχε πάθει κάτι τον άφησαν ελεύθερο.

- Τι σκέφτεσαι;
- Τα χθεσινά!
- Τον άφησαν;
- Δεν ξέρω
- Πάλι καλά που δεν του έκανε κάτι του νεαρού!
- Ο νεαρός Μπαρτόλο τον εκβίασε
- Τι;
- Αυτό που άκουσες!
- Για ποιο πράγμα;
- Ότι θα μας καρφώσει στην αστυνομία

Την συζήτηση τους διέκοψε το τηλέφωνο του Αντώνιο. Ήταν η Ρόζα! Είχε μάθει για τον Αλφόνσο.

- Αντώνιο χίλια συγγνώμη που σε ενοχλώ όμως έμαθα για τον φίλο σου..
- Συγγνώμη εσυ πως ξέρεις πως είναι φίλος μου;
- Αυτό πρέπει να στο πω από κοντά.
- Σε 10' στο καφέ που πήγαμε την προηγούμενη βδομάδα
- Εντάξει

Ο Αντώνιο πήρε το παλτό του και τα γυαλιά ηλίου του. Ξεκίνησε με το αυτοκίνητο του για το καφέ. Στο δρόμο δεν ήταν καθόλου συγκεντρωμένος. Σκεφτόταν μια την Ρόζα και μια το πώς μπορεί να έμαθε για τον Αλφόνσο. Πως ήξερε ότι αυτός ήταν φίλος του; Πως γινόταν να έμαθε για το περιστατικό με τον Αλφόνσο; Άρα κατάλαβε κάτι; Γιατί ακουγόταν ανήσυχη από το τηλέφωνο; Κι αν έμαθε κάτι για την προσωπική ζωή του; Όλες αυτές οι ερωτήσεις βασάνιζαν το μυαλό του και δεν είχε καθόλου συγκέντρωση στο δρόμο. Τρεις φορές πήγε να τρακάρει μέσα στα 10' που οδηγούσε! Έφτασε έξω από το καφέ και εντόπισε ένα τραπέζι απόμακρο από τα υπόλοιπα και τριγύρω δεν είχε κόσμο. Το έπιασε αμέσως και παράγγειλε έναν διπλό espresso. Πέρασαν 5' από την ώρα που ήρθε και σε λίγη ώρα εντόπισε και τη Ρόζα να περπατά με έναν γρήγορο ρυθμό , πράγμα το οποίο φανέρωνε την ανησυχία της.

Την παρατηρούσε λίγη ώρα, και διαπίστωσε πως ήταν υπερβολικά όμορφη σήμερα. Τα καστανοκόκκινα μαλλιά της ήταν ελαφρές μπούκλες που έπεφταν με υπέροχη φορά προς την πλάτη της. Τα μαύρα γυαλιά ηλίου της έδιναν απίστευτη γοητεία και θηλυκότητα στο πρόσωπο της. Τα χείλη της ήταν βαμμένα στο κόκκινο χρώμα , πράγμα το οποίο έβρισκε ο ίδιος αρκετά σέξι σε μια γυναίκα. Φορούσε ένα τζιν παντελόνι μαύρο που αγκάλιαζε υπέροχα τις καμπύλες της και έδιναν μια σέξι ομορφιά στο λεπτό σώμα της. Φορούσε επίσης ένα κοντό πουλόβερ γκρί .

Κάθησε απέναντι του. Αφαιροντας τα γυαλιά της μπορούσε κανείς να διακρίνει τα όμορφα μαύρα μάτια της να έχουν γίνει κατακόκκινα από το κλάμα.
- Αντώνιο είναι αλήθεια ότι είσαι μπλεγμένος με μαφιόζους;
- Τι;
- Είναι αλήθεια;
- Ρόζα τι λες; Ποιος το είπε αυτό;
- Στο τμήμα που έπιασαν τον φίλο σου δουλεύει ο αδερφός του πατέρα μου , όταν πήγα να τον δω μου είπαν ότι είχε δουλειά με αυτόν. Πήγα την επόμενη μέρα και μου είπε τα πάντα. Όταν σε περιέγραψε είπα πως αποκλείεται να είσαι εσύ. Το διακινδύνευσα να ψάξω για εσένα...
Είναι αλήθεια αυτά που ακούγονται;
- Τι ακούγονται;
- Ότι είσαι μαφιόζος.

- Ρόζα να σου εξηγήσω!
- Τι να μου εξηγήσεις;
- Σε παρακαλώ περιμένετε
- Εγώ φταίω που νόμιζα κιόλλας ότι αισθανομουν κάτι για εσένα 
- Ρόζα...
- Άσε με...
-  σε παρακαλώ...
- Μην μου ξαναμιλήσεις...