Ο Μαφιόζος

42. Επιστροφή στο παρελθόν

ΑΝΤΟΝΙΟ

Κοιμηθήκαμε αγκαλιά για άλλη μια φορά στο σπίτι της. Περάσαμε όμορφα και αυτό το βράδυ. Όταν είμαι δίπλα της είμαι άλλος άνθρωπος. Όταν την έχω στην αγκαλιά μου νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από αυτό που νιώθω. Είμαι ερωτευμένος. Όσο τρελό κι αν ακούγεται ναι. Είμαι ερωτευμένος με αυτή τη γυναίκα. Μετά από τόσο καιρό μπορώ να πω ότι ο έρωτας είναι πολύ καλός.

Δεν κοιμάμαι. Δεν μπορώ όσο την έχω στην αγκαλιά μου. Θέλω να την παρατηρώ συνέχεια. Όταν κοιμάται όσο αχτενιστη ή άβαφη κι αν είναι εγώ την βλέπω σαν την ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο.

Τις σκέψεις μου διέκοψε το κινητό του που δόνησε. Είδα ότι ήταν απόκρυψη σηκώθηκα σιγά σιγά από το κρεβάτι χωρίς να ξυπνήσει η Ρόζα και βγήκα έξω να απαντήσω.

"Παρακαλώ.."

"Αν δεν την σκοτώσεις θα μπεις φυλακή"

Μου κόπηκαν τα πόδια. Ο Αλφόνσο μου μίλαγε στο τηλέφωνο. Μα πως; Αφού είναι φυλακή.

"Αλφόνσο.." είπα μετα από ώρα..

"Σωστά κατάλαβες."

"Πως μιλάς; Αφού είσαι φυλακή."

"Το 'σκασα , αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Με έκλεισες μέσα και πίστευες ότι ξεμπερδεψες; Ξέρω ότι παιρνας μια χαρά μαζί της, αν δεν την σκοτώσεις όπως ήταν το αρχικό σχέδιο..."

"Τι θα κάνεις; Νομίζεις θα σε φοβηθώ; Δεν έχεις αποδείξεις για το σχέδιο."

"Αυτό θα το δούμε.."

"Δεν έχεις αποδείξεις. Και αν με ξανά πάρεις αυτό που θα καταφέρεις θα είναι να μιλήσω στην αστυνομία.."

Πριν προλάβω να ολοκληρώσω το έκλεισε.

Ένιωθα πολύ περίεργα. Από τη μια ήμουν ταραγμένος από το απρόσμενο τηλεφώνημα και από την άλλη θυμωμένος.

Δεν πρέπει να μπλέξω. Δεν θα ξανά ασχοληθώ. Δεν θα βάλω σε κίνδυνο τη ζωή της Ρόζα.

Επέστρεψα στον κρεβάτι όμως δεν ήταν εκεί. . . Που πήγε;