Ο Μαφιόζος

8. Ψεύτικες εξομολογήσεις

Άνοιξε τα μάτια της και συνηδητοποιήσε ότι αισθανόταν ένα κενό. Ήταν μισή σαν άνθρωπος. Είχε χάσει τους γονείς τής, αδέρφια δεν υπήρχαν και συγγενείς λίγοι που ενδιαφέρονταν. Έμενε σε ένα ξενοδοχείο, δεν άντεχε να είναι σε ένα σπίτι που έζησε πολλά με τους αγαπημένους της γονείς!

Αποφάσισε να πάει μια βόλτα προς στην παραλία. Πάντα ηρεμούσε οταν ο ήλιος χτυπούσε αδιάφορα τις ακτίνες του στο λευκό , μικρό προσωπάκι της.

Φόρεσε τα αγαπημένα της ρούχα. Όμορφα , αλλά άνετα. Ένα απλό ψηλόμεσο τζιν παντελόνι με ένα μακρύ πουλόβερ τριπιτό σε αποχρώσεις του μωβ. Τα μαλλιά της λυτά . Ο αέρας την χτύπησε και αισθάνθηκε ήδη άλλος άνθρωπος!
Ο ήλιος φώτισε το σκοτεινό βλέμμα της και αμέσως έλαμψε σαν ηλιαχτίδα. Ο άνεμος φυσούσε ελάχιστα, όμως αρκετά για να σηκωθούν μικρά ηχητικά κυματάκια από την θάλασσα.
Μπορεί όλα αυτά να την έκαναν να αισθανθεί όμορφα και γαλήνια, όμως η διάθεσή της ήταν το ίδιο πεσμένη.

--------------------------

Ξύπνησε με βαρύ πονοκέφαλο. Η πρώτη σκέψη του από το πουθενά ήταν η Ρόζα. Τελευταία φορά που την είδε ήταν πανέμορφη. Ήθελε να την ξαναδεί. Το σχέδιο εξόντωσης της είχε μείνει πίσω, ο Λουίς και ο Αλφόνσο συνέχεια ρωτούσαν. Ήθελε να ξεφύγει. Πήγε για ακόμα μια φορά στην παραλία. Ήταν το αγαπημένο του μέρος. . Τελευταία φορά που πήγε γνώρισε μια εκπληκτική γυναίκα.
----------------------------

Την είδε να κάθεται στο παγκάκι με κλειστά μάτια, απολαμβάνοντας τον ζεστό ήλιο στο πρόσωπο της. Την πλησίασε αργά.

- Κάθισε,
- Πως με κατάλαβες
- Το άρωμα σου και η αύρα σου μου είναι αξέχαστα , δυστυχώς.
- Μου έλειψες
- Μπαα
- Ρόζα,
- Μην προσπαθήσεις , πες μου απλά τι θέλεις από εμένα!
- Εσένα...
- Τι;
- Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.
- Ε;
- Όταν σε έχασα το κατάλαβα. Όταν δεν μου ξαναχαμογελασες.
- Αντώνιο...
- Θέλω να είμαστε μαζί. Απλά να σε έχω δίπλα μου. Να σε νιώθω.
- Δεν νομίζω...
- Σε παρακαλώ...

Δεν απάντησε. Δεν μπορούσε να αντιδράσει όταν ο Αντώνιο ένωσε τα χείλια τους σε ένα τρυφερό και γαλήνιο φιλί.

Ο Αντώνιο, δεν ήξερε αν το ψέμα που είπε το πίστευε ή όχι. Δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά. 
Την είδε που έκλεισε τα μάτια της, πράγμα το οποίο ήταν φανερό ότι απολάμβανε την ατέλειωτη αυτή στιγμή!

Όταν τελείωσαν, αντάλλασσαν ένα βαθύ βλέμμα όλο νόημα και η Ρόζα έφυγε! Αποχώρισε με γοργό ρυθμό. Η γεύση του φιλιού του ήταν αξέχαστη. Η σκηνή αυτή έπαιζε συνεχώς στο μυαλό της