ANLA || Texting

*35*

@arelsnm

Bıktım hayattan, bıktım sizden.

Bu gönderi yorumlara kapatılmıştır.

Yavaş yavaş yürürken içimdeki dürtü ile titredim. Korkuyordum. Bana vereceği tepkiden, gözlerinin ev sahipliği yapacağı duygulardan...

Ondan önce de konuşmam gereken iki kişi vardı ve konuşmuştum da. Şimdi ise Arel'e mesaj attığım yere doğru ilerliyordum. Yiğit, benimle gelmek istemişti lakin ben istememiştim. Onunla yalnız kalmak istiyordum. Şu anda beni bekliyordu.

Zaten az önce olan konuşmalardan dolayı da gergindim. Onun yanında ne yapacaktım hiçbir fikrim yoktu.

Flashback

"Lan Ceyda böyle bir şeye nasıl cesaret eder yaa! Aklım almıyor. Her şeyi o mor defterinle öğrendi zaten!"

Berat'ın yerinde duramıyorken söylediği sözlerle yüzümü buruşturdum. Kendini suçluyordu. Yine.

Elif biraz çekingen bir tavırla yaklaşıp Berat'ın koluna dokundu. Bu kıza ne olmuştu böyle?

"Sakin ol, Berat. Bak Meva ve Yiğit halledecekler işte. Vermişler kararlarını. "

"Ha bir de o var! Kim bu yavşak? Barlas biliyor mu?" Gözlerimi kaldırıp kaşlarımı çatarak bakmaya başladım. Ne diye küfrediyordu ki?

"Bilmiyor." diye mırıldandım.

"Tabi bilmez. Bilseydi şimdiye o çocuk yoktu."

Git gide sinirleniyordum ama onu da kırmak istemiyordum.

"Meva, Arel hakkında az da olsa biliyorsun bir şeyler. Sana bunları en ince ayrıntısına kadar anlatmak isterdim ama yapamam. Onun bana olan güvenini kıramam. Ama o sana anlatır belki. Şimdi sen sakinleş ve onun yanına git. Dünden beri öldü meraktan, benimle bile konuşmadı."

Elif'in sözlerine gülümsemiştim ama içimdeki gerginlik hat safhadaydı. Berat'ı da sinirlendirmiştim ve bir anda kendimi suçlamaya başladım. Belki de Yiğit olmasa, ben çok kötü şeyler yapacaktım kardeşime.