Ang Buod ng "Noli Me Tangere"

Kabanata 39&40: Si Donya Consolacion at Ang Karapatan at Lakas

Kabanata 39:

Si Donya Consolacion

Kahit na napatapat ang prusisyon sa bahay ni Donya Consolacion ay pinid na pinid.  Nang umagang iyon, ang asawa na Alperes at paraluman ng mga guwardiya sibil ay hindi nakapagsimba.  Paano hindi siya pinayagang lumabas ng kanyang asawa.  Ikinahihiya ng Alperes ang katawa-tawang pagdadamit nito.  Ang kanya namang amoy katulad ng kalaguyo ng mga guwardiya sibil.  Pero, para sa sarili ni Donya Consolacion siya ay higit pa ngang maganda kaysa kay Maria Clara.

Ang ipinagpuputok pa ng damdamin ng Donya bukod sa siya ay hindi pinayagang lumabas ng bahay ay ang pangyayaring sobra kung alipustain at murahin siya ng Alperes.  Suklam na suklam ang Donya at iniisip kung paano makapaghiganti.  Ang pagdili-dili niya ay nakapagbigay sa kanyang ng ibayong ngitngit.

Nang araw ngang iyon, bago dumaan ang prusisyon, ipinasara niya sa bantay ang lahat ng mga bintana at nagpasindi pa ng ilaw.  Inutusan din nitong huwag magpapasok maski sinuman.  Pinakandado niyang mabuti pati pintuan.  Habang nag-iisip ang Donya, narinig niyang umaawit si Sisa na dalawang araw ng nakukulong sa kwartel.  Pinapaakyat ng Donya si Sisa upang pakantahin.  Palibhasa, sa wikang kastila ang utos ng Donya, hindi ito maunawaan ni Sisa.  Isa pa hindi matino ang isip, isa na siyang baliw.

Kinuha ng Donya ang latigo ng Alperes at muling inutos na kumanta si Sisa.  Pero, hindi sumunod si Sisa.  Dahil dito, inutusan ng Donya ang sundalo na sabihin kay Sisa ang gusto nitong mangyari.  Kumanta si Sisa ng Kundiman ng Gabi.  Ang awit ay tumalab sa damdamin ng Donya at nakakapagsalita ng Tagalog.  Napamaang ang sundalo, hindi niya sukat akalain na marunong ng Tagalog ang Donya.  Napansin ng Donya ang pagkamaang ng kawal, kaya galit na pinaalis ito.  Binalingan ng Donya si Sisa at sa pilipit na pangangastila ay inutusan itong magbaile o sumayaw.

Nang hindi sumunod si Sisa, pinalo niya ito sa binti at paa.  Nabuwal si Sisa at nagisi ang manipis nitong damit kasabay ng paglabas ng dugo mula sa nabakbak na sugat.  Nasisiyahan ang Donya sa gayong tanawin.  Ang kanyang galit ay naibunton niya kay Sisa.

Hindi napansin ng Donya ang pagdating ng Alperes na pasikad na binuksan ang nakasarang pintuan.  Pagkakita ng Alperes kay Sisa, sinagilahan ito ng pangangatal ng katawan sa galit at namutla.  Bumalasik ang kanyang mukha.  Ngunit, parang walang anuman ito sa Donya.  Tinanong pa niya ang Alperes kung bakit hindi man lang daw bumati ito sa kanya.  Hindi sumagot ang Alperes.  Inutusan niya ang bantay na bigyan ng damit at pagkain si Sisa.  Kailangang gamutin din ang mga sugat nito, bigyan ng magandang higaan at huwag lalapastanganin.  Ang dahilan ay si Sisa ay nakatakdang ihatid sa tahanan ni Ibarra kinabukasan din.

Sa kabilang dako, kung magkaroon man ng kagaspangan ng ugali si Donya Consolacion yaon ay bunga ng kanyang kawalan ng sapat na edukasyon.  Siya ay dating labandera lamang ng mga sundalo na mapangasawa niya ang Alperes na nuon ay isa lamang kabo.  Ito ang dahilan kung may plastik na pag-uugali.  Pilit siyang nag-aastang may pinag-aralan, marunong ng Kastila at may ugaling Europeo.

Kabanata 40:

Ang Karapatan at Lakas

Mag-iikasampu na ng gabi ng paisa-isang sindihan ang mga kuwitis.  Ang huling pailaw ay parang bulkan habang ang daan ay naliliwanagan ng ‘luces de Bengala’ na siyang nagsisilbing ilaw sa mga taong naglalakad patungo sa liwasang bayan.

Malaki ang entabladong pagdarausan ng dula.  Ang nangasiwa sa palabas ay ang Tinyente Mayor na si Don Filipo sapagkat ang Kapitan ay nasa sugalan.  Kausap ng Tinyente si Pilosopong Tasyo at nakasentro ang kanilang pag-uusap na nagbibitiw na ang Don sa kanyang tungkulin.  Danga’t nalamang hindi tinanggap ng Alkalde ang pagbibitiw nito.  Saglit naputol ang pag-uusap ng dalawa ng dumating si Maria Clara kasama ang mga kaibigan. Kasunod nilang dumating ang kura at ilang Kastila.  Isa-isa silang inihatid sa upuan ng Tinyente.

Nagsimula na ang palabas sa pamamagitan ng tambalang tinig nina Chananay at Marianito ng ‘Crispino dela Comare’.  Ang pansin ng lahat ay nasa entablado maliban kay Pari Salvi na walang kurap na nakatitig kay Maria Clara.

Tapos na na ang unang bahagi ng dula nang pumasok si Ibarra.  Umugong ang bulungan, pero hindi ito pinansin ni Ibarra.  Malugod na binati niya ang kasintahan at ang mga kasama nito.  Tumindig si Pari Salvi o ang Kura at hiniling kay Don Filipo na paalisin si Ibarra.  Ngunit, hindi sumunod ang Don at sinabing hindi niya magagawa ang gayon sapagkat nag-abuloy ng malaki si Ibarra.  Isa pa, anang Don hindi siya natatakot sa gagawin ng kura sapagkat maghapong kau-kausap ng Kapitan Heneral at ng Alkalde ng lalawigan si Ibarra.  Kaya, wala itong dapat ipangamba.  Napilitan umalis ang Kura at ang mga kasama nito.  May ilang tao na lumapit kay Ibarra at sinabing huwag pansinin ang paglisan ng Kura, sapagkat ang mga ito ang nagsasabing si Ibarra ay eskumulgaldo.  Dahil dito, naitanong ni Ibarra na sila ay nasa panahon pa ng edad Media.

Nilapitan ni Ibarra ang mga dalaga at nagpaalam na ilang sandali siyang mawawala sapagkat mayroong nalimutang tipanan.  Pinigilan siya ni Sinang subalit nangako si Ibarra na babalik na lamang siya.  Papalabas na si Yeyeng upang sumayaw, nang lumapit ang dalawang sibil kay Don Filipo at ipinatitigil ang palabas dahil hindi raw makatulog sa ingay ang Alperes at si Donya Consolacion.  Pero, hindi pinagbigyan ang kahilingan ng mga Sibil at natapos na ang dula.  Pero, bigla na lang nagkagulo.

May dalawang Sibil na hinagad ang mga musikero upang pigilin ang palabas pero ang mga ito ay nahuli ng mga kuwadrilyero na katulong ni Don Filipo.  Tiyempo namang nakabalik na si Ibarra.  Kaagad na hinanap niya si Maria.  Kumapit na sa bisig ni Ibarra ang mga nasindakna dalaga.  Walang tigil naman sa kauusal ng letania sa latin si Tiya Isabel.  Ang mga Sibil na inihatid ng mga kuwaddrilyero sa tribunal ay pinagbabato ng mga tao.  May mga pulutong ng mga kalalakihan na nagbabalak ng masama sa mga Sibil.  Pero, pinakiusapan sila ni Don Filipo na huwag ng palalain pa ang pangyayari.  Ngunit, hindi siya pinansin.  Kaya kay Ibarra siya nakiusap.  Sinabi ng binata na wala siyang magagawa.  Pinakiusap ni Ibarra si Elias na puntahan ang mga kalalakihang nagbabalak ng masama.  Napahinuhod naman ng piloto ang mga lalaki na huwag ng ituloy ang kanilang mga binabalak.  Isa-isa ng nagsi-alisan ang mga tao.

Mula naman sa kinaroroonan ni Pari Salvi, nakita niya ang buong pangyayari sa liwasan.  Dumating din ang kanyang utusan na nagbalita rin tungkol sa nangyaring kaguluhan.

Bigla na lamang nakita ni Pari Salvi sa kanyang pangitain na si Maria Clara ay walang malay-tao, pangko ni Ibarra at nawala sila sa kadiliman.  Halos nagkandahulog siyang bumaba sa kumbento at nagtuloy sa liwasan.  Ngunit, wala ng tao.  Binubulyawan siya ng mga Kastila, pero hindi niya alumana.  Mabilis na tinungo niya ang bahay ni Kapitan Tiyago. Sa nakapinid na durungawan nabanaagan niya ang mga anino nina Maria Clara at Tiya Isabel.  Ang pagkabahala sa dibdib ng Pari ay unti-unting nawala.  Ligtas sa kapahamakan si Maria.  Bumalik na sa kumbento si Pari Salvi.