GARİP

Buz Prens

Siz hiç sıkıldınızmı ama bu öyle sıkıntı değil. Yaşamaktan,mücadele etmekten,aynı yüzleri görmekten,ayni durumlara düşmekten... ben bıktım artık...

Gece yarısı kalktıgımda dışarda yine yağmur yağıyordu ve buu anı tekrarda yakaladığım için sevinmiştim. Hemen hazır kahve yapıp balkona çıktım düşünmeye başladım neden? Neden bu hayatı yaşıyordum şu yağmur damlaları gibi olamazmıydım. Yine kara düşüncelere dalmışım ki sabah uyandığımda balkonda uyuya kalmışım ve heryerim tutulmuş allah kahretsin iyi ki battaniyeni almışım.
Banyoya girip yüzümü yıkadım dişlerimi fırçalayıp saçımı taradıktan sonra hazırlanmaya devam ettim ve evden çıktım.
Fatmayla yolda giderken gözüm kapalı yürüyordum nerdeyse ayakta uyuyordum . fatmanın koluna girmiştim.

Sonradan Serhatta karşımıza çıktı evlerimiz zaten yakın sayılırdı beraber okula geldiğimizde Fatmayla yine aynı diyalog

"Koş çantanı bırak gel"

"Sendeeğ"

Sınıfa geldiğimde Yaseminle selamlaştım ve hemen bizimkilerin yanına gittim. Dışarda otururken bi anda yağmur yağmaya başladı herkes içeri girişmeye çalışırken ben hayla bankta oturuyordum.

"Defneee hadii zaten hastaneden yeni çıktın zaten şimdi yağmurun altında durma sırası değil"

"Ya ama..."

Derken hangi ara içeri sokmuşlardı beni.
Zil çaldı sınıflara geçtik yineeğ ilk ders görseldi YAŞASIN! Resim yapmayı sevmem ama uyumak için ideal bi durumdu.
Hoca geldiğinde ayağa kalktık Ayaz Bey de gelmiş. Hoca yeni bi çalışmaya geçişimizi anlatırken gözüm Ayaza takıldı onu izlemeye başladım bakıyorumda baya sertti  vee çocuk cool du ha amann ne diyom ben ya Defneeeeğ kendine gel.

"Herkes yanındaki sıra arkadaşıyla grup halinde çalışma yapacak"

"Neeğ!"

"Noldu Defne begenmedin mi?"

"Yok hocam ne çalışması yapacağız"
müq bir uğ dönüşüydü

"Yapacağınız çalışma açıkçası zor"

Ben beceremzdimki böyle şeyleri ya umarım Ayaz da vardır bişeler