A secret mission (✔)

25. Waarom jij?

'Hoor ik nou een baby?' Vraag ik verbaasd aan Magriet. 'Ja.. Dat klopt. We passen op een buurkind,' zegt ze. Maar ik kan gewoon zien dat ze liegt. 'Oh wat leuk. Mag ik het eens zien?' Vraag ik. Maar zonder op antwoord te wachten loop ik al naar binnen toe. Magriet loopt snel achter me aan en pakt me vast bij mijn arm.

'Doe dat maar niet. Ze is snel bang,' zegt ze. Ik negeer haar en loop naar de kamer waar het gehuil vandaan komt. Ik open de deur en daar ligt Caitlin. Ik weet het zeker. 'Jij...Waarom heb jij Caitlin?' Vraag ik verbaasd. Maar ook boos.

'Caitlin? Oh popje je maakt een fout. Dit is echt het buurkind. Ik snap het wel hoor. Je wil haar zo graag vinden, en daarom zie je haar overal. Maar dit is niet Caitlin,' zegt Magriet vriendelijk. Even twijfel ik aan mezelf.. Misschien heeft ze wel gelijk. Voor mij staat alles zo erg in het teken van Caitlin vinden dat ik misschien een beetje te fanatiek ben. Maar dan kijk ik nog een keer naar het meisje. Ze heeft een speelgoed armbandje om. Dat armbandje had Caitlin ook om toen ze verdween.

Er zijn heel veel van dat soort armbandjes. Maar op die van Caitlin zat een penstreep. En op deze ook, dit is Caitlin! Vlug pak ik haar uit de wieg. Ze is  gelukkig wel goed verzorgd. Maar wat verwacht je anders van Magriet. Magriet is altijd aardig en lief.

Daarom snap ik dit ook niet. Ik draai me weer op en Magriet staat daar met een mes. Ze houdt het dreigend op ons gericht. Met Caitlin in mijn armen gedrukt doe ik een stap naar achteren.

'Waarom heb je dit gedaan?' Vraag ik en ik kijk naar mijn tante. De tante waar ik de afgelopen tijd echt van was gaan houden. Ik dacht dat zij anders was dan de rest van mijn familie. Maar ik had het mis. Ze is net zo gek. Net zo moordlustig blijkbaar. Anders stond ze nu niet voor mijn neus met een mes.

'Uit wraak!' Schreeuwt ze. 'Wraak. Op mij? Waarom op mij?' Vraag ik verward. 'Omdat jij blijkbaar alles kan maken. Ik wilde alleen niets met de bende te maken hebben. En je oma en moeder hoeven me meteen nooit meer te zien. Maar jij doet iets vreselijks en jou vergeven ze wel! Het is niet eerlijk!' Schreeuwt ze boos.

Opeens snap ik het. Door Caitlin te ontvoeren wilde ze mij tegen mijn familie opzetten. Wat haar tevens ook goed is gelukt. 'Je bent gek in je hoofd! Je was juist een perfect bendelid geweest. Je bent namelijk net zo gestoord als onze hele familie! Door jou zijn er al 2 mensen dood hoor! Ik dacht dat je juist niet bij de bende ging omdat je dat niet wilde... Ik snap jou niet!' Schreeuw ik boos.

'Je hoeft me ook niet te snappen. Er is maar 1 ding dat je moet snappen. En dat is dat dit je einde is. En dat van die mislukte baby.' Na die woorden gezegd te hebben loopt ze met het mes in haar handen op mij en Caitlin af. Ik leg Caitlin snel neer in de wieg en schop het mes uit haar hand. Dat ging veel te makkelijk...

Ik pak Caitlin snel weer op en pak ook het mes van de vloer en houd het op haar gericht. Ze kijkt me wat verward aan. 'Je hebt je plan wel goed doordacht. Maar je had wel eerst even moeten leren hoe je met een mes om moest gaan,' zeg ik en ik lach even kort. Nu kan ik eindelijk weer lachen. Nu ik Caitlin heb.

Magriet kijkt me woedend aan en komt op me afstormen. Ik zou het liever niet willen, maar ik heb geen andere keus. Caitlin houd ik vast op de manier dat ze niets hoeft te zien. Als Magriet dichtbij genoeg is steek ik het mes in haar ribben. Ik kijk niet eens meer of ze het gaat overleven of niet. Het enige wat ik nu wil is hier weggaan. Ik ren met Caitlin het huis uit. Pas als ik heel verweg ben, stop ik. Caitlin kijkt me vrolijk aan. Ze heeft vast geen besef van wat er is gebeurd...

---

'Je hebt haar!' Dustin's gezicht klaart helemaal op en hij sluit Caitlin in zijn armen. 'Waar was ze?' Vraagt Dustin. 'Magriet,' mompel ik. Dustin kijkt me verbaasd aan. 'Magriet?' Vraagt hij met grote ogen. Ik knik. 'Ik ging daar op bezoek. Ze had me natuurlijk niet verwacht, dus ze reageerde al wat raar. Ik hoorde gehuil en ben er naar toe gegaan. Het was dus Caitlin,' zeg ik zachtjes.

'Hoe heb je Caitlin weg gekregen?' Vraagt Dustin terwijl hij Caitlin een beetje heen en weer wiegt. Ik kan zien dat hij vecht tegen zijn tranen. 'Ik heb Magriet neergestoken,' zeg ik zachtjes. Dustin zucht even en knikt. 'En Hans?' Vraagt hij. Mijn ogen worden groot. Daar had ik nog niet eens over nagedacht. Hans moet dit ook geweten hebben.

Hij zal vast net zo gek zijn.. Maar eerst Max bellen. Meteen neemt hij op. 'We hebben Caitlin!' Zeg ik vrolijk. 'Weet ik,' zegt Max. 'Hoe kan je dat nou weten?' Vraag ik verbaasd. 'Kom NU naar ons huis, het loopt uit de hand,' zegt Max gehaast. 'Max... Ik snap je niet, wat loopt uit de hand?' Vraag ik verbaasd.

Maar dan wordt de verbinding verbroken...

---

Volgende hoofdstuk is het aller aller aller laatste hoofdstuk :D