A secret mission (✔)

6. Dustin

Als ik binnen ben, sluit Dustin de deur en gebaart dat ik kan gaan zitten. Voorzichtig ga ik op een houten stoeltje zitten. Dustin gaat ook zitten. 'Waarom ben je hier heen gekomen? Je weet dat het gevaarlijk is!' Zegt hij. 'Het is mijn taak jou te vermoorden, als ik het niet doe, doet mijn familie het wel, ik wil je waarschuwen.'

Dustin zucht en hij knikt. 'Ik verzin er wel wat op,' mompelt hij. Verbaasd kijk ik hem aan, iemand wil je vermoorden en je verzint er wel even wat op. 'Hoe wil je dat gaan doen dan?' Vraag ik verbaasd aan hem. Hij haalt zijn schouders op en het blijft even stil.  Ik kijk even om me heen, het is hier van binnen nog kleiner dan het er uitziet.

Er staat een klein tafeltje en nog twee stoeltjes. En er hang een grote map van hun stad een de muur en er staan wat plaatsen op gemarkeerd. Vast plaatsen waar ze overvallen willen gaan plegen ofzo.

 'Maar waarom kom je me eigenlijk helpen?' Vraagt Dustin. Ik slik even, eigenlijk weet ik het ook niet echt. 'Nou ja, je lijkt me wel aardig, denk ik,' mompel ik. Dustin glimlacht. 'Volgens mij vind jij mij net zo leuk als ik jou,' zegt hij en hij knipoogt. Ik begin te blozen, ik word helemaal warm van binnen, misschien heeft hij ook wel gelijk.. 'Misschien wel,' zeg ik zachtjes.

Hij begint te lachen. 'Ik weet wel zeker van wel,' zegt hij. Ik glimlach even. 'Dus jij vindt me leuk?' vraag ik.  'Je lijkt me zeker leuk ja,' zegt Dustin. 'Maar ik ben een Anderson, ik dacht dat je een hekel had aan onze familie?' Vraag ik.

Dustin haalt zijn schouders op. 'Wat is gebeurd tussen onze families is heel lang geleden, ik zie niet in waarom onze families daar nog ruzie om hebben,' zegt hij droog.  'Nee, ik ook niet,' zeg ik. Ik glimlach even en ik kijk hem aan. 'Zullen we wat leuks gaan doen samen?' Vraagt Dustin. Een beetje verbaasd kijk ik hem aan, hij loopt gevaar en wil even wat leuks gaan doen? Maar toch knik ik. 'Lijkt me leuk,' zeg ik. 'Maar niet in deze stad, je familie mag me niet zien,' zeg ik.

 Dustin knikt. 'We gaan wel naar het dorp hiernaast, doe je sjaal en zonnebril goed op,' zegt hij. Ik knik en ik bind mijn sjaal om mijn hoofd en ik zet mijn zonnebril op. 'Staat je goed!' Zegt Dustin, en hij knipoogt. Ik bloos even. 

'Kom je?' Vraagt hij. Ik knik en ik loop achter hem aan naar de uitgang van de boomhut, als Dustin beneden staat, klim ik achter hem aan. 'Mijn auto staat hier dichtbij, volg me maar,' zegt Dutsin, ik knik en ik loop achter hem aan naar zijn auto. Het voelt gewoon nu al vertrouwd met Dustin.  'Dit is het,' zegt Dustin en hij stopt voor een BMW.

Daar heeft hij veel overvallen voor moeten plegen... Hij houdt de deur voor me open en ik stap in, Dustin stapt zelf ook in en start de auto. De BMW staat heel raar geparkeerd hier tussen een paar struiken, maar Dustin is het wel gewend zo te zien, en hij rijdt de auto er zonder enige moeite uit.

Hij rijdt het park uit, naar de Dorps weg. Ik houd mijn sjaal goed om mijn hoofd, als iemand me hier ziet, ben ik er geweest... Na een tijd zijn we het dorp uit gereden. Ik zet mijn zonnebril weer af en ik sla mijn sjaal weer om mijn nek heen. We rijden een ander dorpje in, het ziet er best wel gezellig uit. Dustin parkeert de auto, en we stappen allebei uit.

 'Wat wil je doen?' Vraagt Dustin. Ik haal mijn schouders op. 'Ik kom hier nooit echt, ik heb geen idee wat hier te doen is,' zeg ik terwijl ik om me heen kijk. 'Er is hier een kermis, zullen we er heen gaan?' Vraagt Dustin en er verschijnen pretlichtjes in zijn ogen.

Ik lach even, ach waarom ook niet? 'Ja, is goed!' Zeg ik lachend.  'Ben je wel eens op een kermis geweest?' Vraagt Dustin. Ik schud mijn hoofd, dat vonden mijn ouders altijd tijdverspilling. 'Jij?' Vraag ik. Dustin schudt zijn hoofd. 'Nou, kom op dan!' Zeg ik lachend en we lopen naar de kermis toe.

Dustin betaalt twee kaartjes, en we lopen naar binnen.  Wow, zo ziet een kermis er dus in het echt uit, ik had altijd alleen maar een paar plaatjes gezien. Zo zie ik dus wat ik als kind zijnde allemaal heb gemist. Alle mensen lopen zo vrolijk en zorgeloos rond.

'Waar wil je in?' Vraag ik aan Dustin. 'Reuzenrad?' Vraagt hij. Ik knik en we lopen naar het enorme gevaarte toe.  Er staat geen rij, dus we kunnen zo instappen. Nu ik in het reuzenrad zit, besef ik me pas dat hij best wel hoog gaat, en een angstig gevoel bekruipt me, ik heb eigenlijk nog wat met hoogtes gehad. Het reuzenrad start, en we gaan steeds verder omhoog, ik kijk omlaag en ik slik even.

 Dustin daarintegen lijkt het helemaal geweldig te vinden. 'Vind je het eng?' Vraagt hij. 'B-b-beetje,' stotter ik angstig en ik sluit mijn ogen. 'Volgensmij heel erg,' zegt Dustin lachend en opeens voel een arm om me heen. Ik word warm van binnen en ik open mijn ogen, Dustin glimlacht naar me, bij hem voel ik me echt veilig. 

Het reuzenrad komt met een schok tot stilstand. 'Wat gebeurt er?' Gil ik bijna. Dustin lacht. 'Dat moet om de mensen erin te kunnen laten, we zullen dus nog wel wat vaker stoppen.' Ik lach zenuwachtig. 'Wel grappig eigenlijk,' zegt Dustin. 'Wat?' Vraag ik en ik kijk hem aan. 'Nou ja.. Ik had wel verwacht dat je wat meer durfde, aangezien je in de bende zit enzo..'  'Dat betekent niet dat ik geen hoogtevrees kan hebben,' zeg ik lachend.

---

 'Het was echt leuk,' zeg ik vrolijk als we de kermis uit lopen, het reuzenrad was dan wel vreselijk, maar de rest was leuk. 'Mooi,' zegt Dustin. We lopen naar een bankje en gaan erop zitten. We glimlachen even na elkaar en dan raken onze lippen elkaar, het gaat wel snel, maar het voelt goed. Ik zoen met hem mee, het lijkt wel of er vuurwerk afgaat!

Langzaam gaan onze lippen weer van elkaar af, en Dustin glimlacht. Mijn gezicht betrekt even. 'Wat is er?' Vraagt Dustin. Ik zucht even. 'We kunnen niet verliefd zijn,' mompel ik. 'Dat kunnen we wel, je ziet het,' zegt Dustin. 'Je weet wat ik bedoel,' mompel ik.

Dustin zucht ook. 'Maar toch wil ik je blijven zien,' zegt Dustin. 'Ik jou ook!' Zeg ik.  'Dan doen we dat, wie kan ons in godsnaam tegenhouden, we zijn verliefd!' Zegt Dustin. Ik glimlach even en ik knik naar Dustin. Hij is gewoon zo leuk, alles is perfect aan hem, ik ken hem net, maar ik hou nu al van hem.  Dustin glimlacht even naar me en hij drukt zijn lippen weer op die van mij, ik zoen mee. Op dit moment voel ik me nou echt gelukkig. Alleen mijn geluk wordt ruw verstoord als ik bekende stem achter me hoor.

'Leyla, wat is dit verdomme!'

 

Shit, het is Max.....

-----

Wat zal Max doen?