A secret mission (✔)

14. Weet je nog? De missie?

Als ik thuis aankom staat mijn moeder al in de deuropening.  Snel stop ik het stripje met pillen in mijn zak en ik kijk haar vragend aan. Ze kijkt me best nors aan, wat ook wel logisch is, want gisteravond was ik best wel brutaal geweest naar haar. 'Leyla, we zijn lang genoeg koest geweest naar de Sparks, je kunt weer door gaan met je missie om Dustin te vermoorden,' zegt ze tegen me.

Al heb ik het idee dat ze liever niet tegen me praat, ik ken mijn moeder, die kan dagen boos blijven. Maar pas als er tot me doordringt wat ze  zegt, worden mijn ogen groot, de missie was ik helemaal vergeten, en stiekem had ik ook gehoopt dat de rest de missie ook langzaam zou gaan vergeten, maar natuurlijk vergeten ze hem niet, maar het was toch goede hoop..

'Nou, ga je nog? Of anders doe ik het wel even,' zegt mijn moeder en ze kijkt naar mij en dan naar de deur. Ik slik even, er zit op het moment niets anders op. Ik knik en ik pak een pistool die ik vervolgens in mijn zak stop.

 Ook pak ik een muts die ik over mijn hoofd trek en een zonnebril. 'Maar mam, ze zijn verplaatst, dus ik weet niet waar ze zijn,' zeg ik. 'Je gaat ze maar zoeken,' is het laatste wat ze zegt en ze loopt weg. Ik zucht even, lekker dan.

Hoe moet ik dit nu weer doen? Het is wel uit met Dustin en ik ben super boos op hem, maar hem dan dood schieten gaat me nog net een fractie te ver. Ook word ik steeds banger voor zijn familie, als die me zien in het dorp...

Opeens bedenk ik me wat, ik wil zo graag weten waarom het uit is, ik kan nu best wel verhaal gaan halen bij Dustin.. Ik loop naar buiten en ik wacht op de bus, als hij eraan komt, steek ik mijn hand uit en ik stap in. Ik weet wel dat Dustin en zijn familie nog gewoon in de boomhut zitten, dat had Dustin me laatst nog verteld.

 Daarom stap ik bij de zelfde halte uit en ik loop net als een paar weken geleden, weer richting het park. Maar dit keer ben ii zenuwachtiger, er zijn nu Sparks die me van gezicht kennen en me goed in de gaten houden. Na een tijdje komt het park al in zicht, ik schraap al mijn moed bij elkaar en ik loop naar de boomhut. Ik hoor stemmen, dus ik duik in het zelfde bosje naast de boom. Ik kan weer niet horen wat ze zeggen, maar het klinkt als een ruzie.

Na een tijd zie ik een jongensgedaante uit de boomhut klimmen, als ik nog eens goed kijk, zie ik dat het Dustin is. 'Jullie 2 bemoeien zich ook altijd met mijn leven, donder eens op!' Schreeuwt hij naar boven. Waarschijnlijk heeft hij het tegen zijn broer en zus. Dustin loopt dieper het bos in. Zonder er verder nog bij na te denken stap ik de bosjes uit en ik volg Dustin. Ik blijf ongeveer op 5 meter achter hem.

Na een tijd stopt Dustin met lopen, we zijn ondertussen diep in het enge bos. Dustin gaat op een boomstam zitten en hij staart voor zich uit. Ik gooi mijn muts en zonnebril af en ik kom achter de boom vandaan, met het pistool in mijn handen. Dustin ziet me nog niet. Ik kom dichterbij en dan ziet hij me. 'Leyla, wat doe jij hier nou?' Vraagt hij verbaasd, hij schenkt geen eens aandacht aan het pistool dat in mijn handen heb.

'Ik moest je vermoorden, weet je nog?' Zeg ik nors en ik houd het pistool beter op hem gericht. Dustin slikt even. 'Je bent boos op me, dat snap ik, maar laat het me eerst uitleggen,' zegt hij. Ik zucht even en ik knik, ik stop mijn pistool in mijn zak en ik ga naast hem op de boomstam zitten. 'Nou?' Vraag ik.

'Mijn zus wilde even mijn telefoon lenen, en zonder er bij na te denken, gaf ik hem aan haar, precies op dat moment kwam er een sms van jou binnen. Mijn zus had onze hele sms geschiedenis terug gelezen en was er achter gekomen. Ze heeft het ook aan mijn broer verteld. Ik heb ze gesmeekt niets aan de rest te vertellen.'

Hij stopt even en slikt. 'Dat zouden ze doen, maar alleen maar als ik het uit zou maken met jou, anders dreigden ze jou en je familie wat aan te doen. Ik kon op het moment niet anders en ik heb het uitgemaakt.' Ik slik even, nu begrijp ik het. 'Je weet niet half hoe berucht mijn broer en zus zijn, ik wil niet dat ze je wat aan doen,' zegt hij. 'Dat hebben ze al gedaan,' mompel ik. 'Wat? Wanneer?' Vraagt Dustin wat ongelovig. 'Eergisteravond,' antwoord ik. 'Die vieze vuile verraders, ze hadden het beloofd!'

'Maar zullen we er even samen tussenuit?' Vraagt Dustin. Ik kijk hem vragend aan, er tussen uit? Wil hij nu serieus leuk eventjes weg gaan. Maar dan snap ik wat zijn plan is. 'We kunnen naar een hotelletje hier ergens in Brinkdorp,' zegt hij. Ik knik even. 'Is goed'