TAKE ME FOR GRANTED

FIFTEEN

(DANIEL'S POV)

"Bro!" Bungad ng soon to be Lawyer kong kaibigan sa akin, Anthony dela Vega nang pumasok ito sa office ko..

Tinignan ko lang ito sandali at ibinalik ang tingin sa ginagawa ko..

"Wow! Anong plano mo maging ermitanyo?? Wala ka bang planong magshave man lang? Mura lang yun.. Yaman yaman mo, di ka makabili.. Com'on, Neil! The world is so big, just to be alone and sit all day here inside this four walled room called office.. Tara sa Bar ko.." litanya nya pa..

"Psh. No thanks.. Ginagawa mo rito?" Tanong na sambit ko na lang sa kanya.

"Ah! Yes. Here!" at may iniabot itong isang folder.. tss. pero di ko tinanggap.. hindi ko na kailangang tignan ang laman nyan.. kaya pinatong nya na lang iyon sa lamesa ko..

"Get that off my table.." I said without looking at him..

Nakita ko naman ang pasalampak na pagupo nito sa sofa na naroroon..

"Ano ba, pare.. napapagod na ako kakadeliver nyan. ilang beses na ba akong nagdala ng divorce papers nyo rito ha? Panglima na yan, Neil! At akala mo ba ang lapit lang ng APFurn. sa lugar na pinanggagalingan ko ha? Hindi pare. mabuti sana kung nasa WilCo. ka lang.. eh hindi! Ayoko na!" Pagrereklamo ni Anthony.

"Sino ba nagsabi sayong ihatid yan rito.." sarkastikong pagtugon ko naman.

"Si Dad! Ayaw nyang ipa-LBC dahil paniguradong pupunitin mo lang daw yan.. sayang ang seal pare.  pero Damn! Kahit ihatid ko man yan sayo.. panigurado pupunitin mo pa rin yan eh.. tsk.. permahan mo na lang kasi.. para matapos na.."

At sa suhesyong iyon ni Anthony.. tinapunan ko lang sya ng sobrang samang tingin without saying any word.. alam nila yan, hindi ko yan pipirmahan kahit kailan.. magkabulukan na kami ni Ysabel bilang mag-asawa.. pero di ko sya papalayain sa Kasal na ito.. Ayoko.. Akin lang sya!

I let her get away from me that time.. Kahit sobrang gusto ko syang yakapin at pigilan.. Pero hinayaan ko syang umalis.. Dahil kailangan naming dalawa na makapagpahinga muna sa relasyong ito.. Makapagisip-isip.. at maghilom.. Kaya ibinigay ko ang espasyong hinihingi nya. pero it doesnt mean.. papayag na akong maghiwalay kami legally.. tss. Naghihintay lang ako ng tamang oras at susunduin ko sya mismo sa kung nasaan man sya naroroon ngayon..

"Ano bang plano mo, pare? Ayaw mong permahan pero wala ka ding ginagawa para makuha sya ulit.. Damn! Ligawan mo na kasi.. nasa Paris lang naman sya eh.. tss." At hindi talaga maitikom ni Anthony ang bunganga nya at salita pa din ito ng salita.. tsk.

Naalala ko na naman ang araw na iyon.. The day I chose to let her go for the meantime for the better future for us..

Flashback

Nang mahimasmasan ako at maiayos ang sarili ko ay pumasok na ako sa loob ng Hospital..

Pero wala na sa ER si Ysabel.. nailipat na daw ito sa isang pribadong kwarto.. kaya agad akong pumunta roon..

Pagkapasok ko.. Naabutan ko si Nica roon na binabantayan ang kaibigan nya..

Napalingon naman sya ng maramdaman nya siguro ang presensya ko.. mugto ang mga mata neto.. Wala syang balak magsalita kaya ako na ang nagtanong..

"How's Ysabel? and.. and our baby??" lakas loob kong tanong sa kanya.

"She's already fine.. But.." Tumalikod ito sa akin at humarap sa mahimbing na natutulog na si Ysabel.. What?

"but?" Please.. tell me.. Our baby is also fine.. please Nica.. pepeng panalangin ko na lamang..

"She losses too much blood.."  and there it broke my heart.. sobrang sakit.. she losses too much blood meaning our baby.. damn!