Spange Maffia Time

𝒟𝑒𝑒𝓁 9 🖤

Wat er toen gebeurde.
'Kom naar binnen broer, we moeten haar terug naar Korea brengen.' Zei ik. Ik weet niet hoe dit gaat aflopen.. misschien vertel ik het haar zelf nooit.
_________________________________________

Locatie , Barcelona - Spanje 12:00.
Perspectief Sara.
Ik kwam thuis aan, eindelijk. Zo lief dat de jongens opeens zijn.. was Diego hier maar ook, maar hopelijk zie ik hem zo snel mogelijk! 'Oke, Marwan als je nog traag loopt als een slakje terwijl ik een ongeluk heb gehad hé, kan ik beter men eigen spullen pakken.' Zei ik lachend. 'Ah.. sorry was ff ergens anders met men hoofd.' Zei Marwan. 'Hmm, oke dan.' Zei ik. Waarom is iedereen zo vreemd aan het doen? Pff. 'Omg eindelijk thuis!' Zei ik terwijl ik op de zetel ging zitten.

'Anis, kan je wat voor me koken hehe?' Vroeg ik lief. 'Ja.. isgoed Sara.' Zei hij zonder emoties. Ik kinkte vreemd en zei 'Dankjewel.' 'Marko, uhm kom ff hier zitten en Marwan jij ook. Wat is er toch nou met jullie?' Vroeg ik. 'Wat? Huh, ah nee niks haha!' Zei Marko. 'Oke Marko, het feit dat je zo praat is er wel iets.' Zei ik. Marwan en Marko maakten vreemde oogcontacten naar elkaar. 'OKE HOU ER MEE OP!' Schreeuwde ik. 'Omg awww! Mijn hoofd!' Zei ik luid. Men hoofd deed ongelofelijk veel pijn. Snel kwamen Marwan en Marko naar mij toe en hielpen mij terug op men plaats te zitten. 'SARA! Wat is er!?!' vroeg Anis. Ik stond op en zei 'Niks! Ik wil niks eten ook, hou dat voor jezelf.'

Ik ging naar men kamer en deed de deur op slot, ik wil niemand zien wat is hun probleem nou toch? Ik haat het zo erg als ze iets verzwijgen. Ik heb Diego nodig.. ik ga hem bellen! 'Yaaay!' Zei ik luid. Ik was zo blij om zijn stem nog eens te horen. 'Oke ff zijn nummer in tikken.. oke ja!' Zei ik. Ik wachte op zen telefoon maar plots hoorde ik de beltoon van beneden. 'Wacht wat? Hoe kan dit?' Zei ik verbaasd. Ik ging naar beneden en ging er ook langzaam heen. 'Omg nee wat nu! Sara belt Diego!' Zei Mark. 'Nene, doe de telefoon helemaal uit nu!' Zei Anis bang. Ik ging naar beneden en zag dat Marko snel de telefoon verstopte. 'Oke, iemand vertelt mij wat er aan de hand is? Waarom hebben jullie Diego's telefoon?' Vroeg ik. Iedereen keek naar elkaar.. 'JONGENS!' Schreeuwde ik. 'Jaa! Kijk Diego is zijn telefoon vergeten hier oke?' Zei Anis. Hij was boos en ging naar buiten. 'Ik heb maar iets gevraagd.. mag dat ook weer niet?' Vroeg ik aan Marwan en Marko. 'Jongens.. ik voel alsof iets niet klopt.. ik kan het niet aan vertel.. me gewoon!' Snikte ik. Ik ging op de zetel zitten en de jongens waren aan het zuchten. 'Ik heb jullie nooit zo depressief gezien, wat is er aan de hand!?' Vroeg ik nogmaals. Er was geen antwoord te bekennen, ik voelde me steeds genegeerd door men eigen vrienden.

Perspectief Anis.
Ik kan dit niet meer aan, Sara is nu al kapot dat hij er niet is. Wat als ze te weten komt dat hij zelf niet meer in deze wereld bestaat? Ik ben zo gefrustreerd, ik weet niet wat ik moet doen. Ik ging even naar een rustig parkje, waar ik en Diego soms hier heen kwamen. Ik zat op een houtenbank en dacht aan onze herinnering weer.

Flashback.
'Diegoo! Kom op pas mij die voetbal!' Zei ik. 'Haha isgoed broer, ik ga het passen.' Zei hij. 'Haha jaa goedzo! Je wordt groter en groter kleintje!' Zei ik. 'Hee, ik ben geen kleintje.' Zei hij. 'Ja ja jawel, je bent nog maar 13 jaar. Je moet nog veel leren vooral dat je nog nooit hebt kunnen voetballen.' Zei ik. 'Jaa dat is waar, ik heb nooit een bal kunnen aan raken. Mijn ouders waren daar te arm voor, maar nu zijn ze in Jannah toch!!?' Zei hij blij. 'Haha ja jongetje, dat zijn ze zeker. Geef me eens een knuffel.' Zei ik.

Ik liet een traan, ik kon niet geloven dat Diego echt officieel er niet meer is. Zijn begravenis is is ook overmorgen in Maroco. Wat moet ik nu doen? Zeggen tegen Sara dat ik ook op vakantie ga.. dit is zo ingewikkeld. Gaan Marko en Marwan nu voor haar zorgen? Pff bulshit, ze gaan haar nu sws alles vertellen, Sara is te moeilijk.

Wordt vervolgd, stem en reageer. 🖤