Spange Maffia Time

𝒟𝑒𝑒𝓁 28 🖤

Sorry dat ik niet de delen allebei gisteren in 1x kon plaatsen! Ik was niet thuis, hoop dat jullie het begrijpen.

Wat er toen gebeurde.
We werden moe en besloten naar de kermis te gaan..
_________________________________________

Perspectief Donya.
We gingen binnen naar de kermis en ik weet niet waarom maar had een raar gevoel, also er iets zou gebeuren. Nu ik moeder ben geworden voel ik allerlei rare dingen, ik voel me ook volwassener en krijg meer spijt van wat ik deed. Al is het Marwan zijn schuld, maar.. ik heb toch wat spijt dat ik zwanger ben. Alleen zie ik dat hij toch laatste tijd wat lief doet en bezorgd is om de baby.

Perspectief Sara.
'Sara, ik heb jou echt wel gemist.' Zei Anis. 'Awh, ik jou Anis.' Zei ik terug. Hij kwam dichter bij mij en aaide mij aan mijn rug. 'Omgg ik wil die knuffelbeer winnen!!' Zei ik blij. Ik rende er naar toe en vroeg 'Hallo meneer, wat moet ik doen voor die knuffelbeer?' 'U moet alle balletjes kunnen schieten met deze neppe geweer.' Zei hij. Ik keek naar de groep en ik zei 'Ja, dat komt goed.' Anis knipoogde naar mij en ik nam de neppe geweer. Ik hield één oog dicht en concentreerde op elke balletje die ik door moet schieten. Ik schoot ze toen allebei, één per één. 'Yesss!' Zei ik blij. De man schrok en zei 'Wow, dat heb je goed gedaan.' Hij gaf me de knuffelbeer en ik hield hem vast. 'Awhh, wat ben je er schattig mee lieverd.' Zei Donya. Ik glimlachte naar haar.

Perspectief Donya.
Sara glimlachte naar me en toen zag ik een rode lichtje op haar borstkas. Dat betekend dat iemand haat probeert te schieten?!!? 'SARAAAAAAAA, GA WEGG.' Schreeuwde ik en ging voor haar. Ik werd geschoten en viel zachtjes op de grond. Iedereen kwam naar me toen en allerlei geschreeuw die ik hoorde.

Perspectief Sara.
'DONYA!!!! Word wakker alstublieft!!!' Schreeuwde ik. 'MENEER! Hebt u een echte geweer bij!?!! Snel!' Zei ik snel. Hij gaf het mij en ik zag dat Anis ook een geweer bij had. 'Marwan, blijf bij Donya!' Zei ik. Ik en Anis gingen naar een paar mannen die we zagen die weg liepen. We gingen samen rennen en rennen, tot we voor ons gezicht... Fernando zagen. 'Shit..' zei ik. 'Wie is dat?' Vroeg Anis. Ik liet een traan en zei 'H..hij was de gene die mij, Marwan en Donya ging kidnappen. 'WAT?! MOGOOL, VAN MIJ GA JE NIET WEG!' Schreeuwde Anis. Fernando bleef alleen maar lachen en zei 'Ik ga hier niet weg tot ik deze knapperd vermoord, mis je de tijden niet met me?' 'Wat bedoelt deze gast?' Vroeg Anis.

Ik kon moeilijk ademen, ik zag alles voor mij wat er allemaal toen gebeurde. Ik zag dat Anis hem schoot en de andere mannen ook. Ik zag alles zwart voor me tot ik weg viel.

Perspectief Marwan.
'Donya, geen zorgen alles komt goed en met de baby ook.' Zei ik. 'Als ik dood ga en de baby nog leeft, verzorg jij hem Marwan.' Zei ze en hield men hand vast. 'Jullie zullen allebei leven Donya, denk niet zo negatief.' Zei ik. 'Het is oké, niemand waardeert me toch.. het is oké Marwan.' Zei ze met een glimlach. Men hart brak in duizenden stukken en besefte hoe belangrijk ze echt voor me is. Ze sloot haar ogen zachtjes dicht met een druppel van haar tranen. 'Donya!! Wordt wakker, het spijt voor alles wat ik deed. Ik wil echt een nieuwe start met jou! Wordt wakker!!!' Huilde ik.

Perspectief Anis.
'Sara! Wat is er met je?!' Schreeuwde ik. Ik zag de ambulance voorbij komen voor Donya, ik nam Sara mee naar de plek waar Donya is. Ik legde haar uit eindelijk op de grond en zei 'Neem haar ook mee! Ze is flauwgevallen, ik hoor bij deze groep.' 'Sorry meneer, er is geen plaats u kunt haar mee nemen in een auto en kunt ons volgen.' Zei hij. Ik ging snel rennen naar de auto en reed helemaal binnen naar de kermis. Marwan hielp me de deur open te doen en ik nam Sara binnen. 'Kom mee Marwan, het komt goed.' Zei ik. Ik zag hem alleen maar huilen, ik snap hem wel. Zijn zoon en de moeder zijn in gevaar.

Locatie - Ziekenhuis om 19:30

Ik en Marwan gingen in de wachtkamer zitten. Donya in een operatiekamer en Sara in een ziekenbed. Ik zag dat Marwan uitgeput werd dus ging ik wat water halen. Ik kwam terug en gaf Marwan een waterfles en aaide aan zijn rug. 'Komt goed broer, ze gaan allemaal hier goed uitkomen.' Zei ik. 'Ik hoop het Marwan, ik hoop het uit heel men hart.' Zei hij. 'Weet je wat het ergste hiervan is?' Vroeg hij. Ik beantwoorde met 'Wat dan bro?' Hij keek naar me en zei 'We wouden een nieuwe start beginnen, misschien dat ik haar toch wel.. leuk vind?' 'Misschien vind je haar wel leuk, wat vind je mooi aan haar?' Vroeg ik. 'Ik vind haar sws mooi, maar haar innerlijk spreekt mij zoveel aan. Het is een hele lieve meid en elke keer dat ik haar zie denk ik van... wat is deze gevoel nou? Maar dan vergeet ik het weer en probeer ik het te vergeten. Ik heb dit aan niemand verteld omdat ik ook niet weet wat ik precies voel.' Zei hij. 'Wow, besef je wel dat je haar meer dan leuk genoeg vind?' Vroeg ik. 'Wat..? Ik weet het niet Anis.' Zei hij. 'Jij loopt van je gevoelens weg, net als ik bij Sara deed. Wij mannen doen vaak fouten en beseffend dat pas later.' Zei ik. 'Je hebt gelijk man, dankje voor je advies.' Zei hij. Hij dronk een slokje water en veegde zijn tranen weg. De dokter kwam bij ons en zei 'Ik heb goed nieuws,maar ook super slecht nieuws.' We stonden recht en ik vroeg snel 'Met Sara dan?!' 'Maak je geen zorgen, ze kreeg een medicijn ze word bijna wakker.' Zei hij. 'En..met Donya?' Vroeg Marwan.

Word vervolgd.. stem en reageer! 🖤