Spange Maffia Time

𝒟𝑒𝑒𝓁 21 🖤

Wat er toen gebeurde.
'Jouw lieve man, zit heerlijk te rusten. Maak je maar geen zorgen, je zal zo snel mogelijk bij hem terecht komen.' Zei hij. 'W..wat bedoel je?!' Vroeg ik bezorgd. 'Mannen, neem haar mee.' Zei Fernando.
_________________________________________

Perspectief Marwan.
Na een tijdje brachten de mannen mij uit eindelijk uit water, ik had allemaal blauwe plekken en bloed. Ik was super zwak en dacht alleen maar aan Sara, zou ze dit hebben mee gemaakt.. of zelfs erger? Ik werd vast gebonden op een stoel en ik keek voor me uit. Ik verbaasde en zag Sara, met een grote man. Het was de man die Diego heeft vermoord. Ik kon moeilijk mijn ogen openen, ik voelde men lichaam niet meer en was weer weg.

Perspectief Sara.
Ik kwam binnen zag Marwan, ik schrok ervan hoe hij eruit zag. Tranen barsten van pijn. Fernando hield men kin vast omhoog en zei 'Zo zal jij binnenkort eindigen, maak je geen zorgen kleine.' Ik keek boos naar hem en kon niks meer zeggen. Eerste keer dat ik bang word van iemand, ik heb weinig hoop dat ik hieruit zal zijn. Fernando nam me mee en bond me aan een stoel en schoof hem naast Marwan. Ik kon alleen maar zien en das is naar Marwan kijken. Ik heb hem zo gemist, maar ik wou hem niet in gevaar brengen. Ik voel me zo schuldig en barste weer in tranen. Alleen ik en Marwan in deze grote zaal.

Ik werd wakker en realiseerde me dat ik sliep, ik keek snel naar Marwan en zag hij stilletjes zijn ogen opent. Ik keek naar mijn armen die was geschoten en schrok. Het deed zoveel pijn, enorm veel pijn. 'S..sara!' Zei Marwan. Ik keek snel naar hem en schreeuwde alleen door dat ik niet kon praten. 'Sara.. luister, ik weet dat je nu alleen kan luisteren... ik' zei Marwan rustig. Ik barste in tranen en schreeuwde harder. 'S..sara shuut, niet bang zijn ik zal je hier uit krijgen. Voor jou blijf ik hier, maak je geen zorgen.' Zei hij met tranende ogen. 'Ben jij geschoten aan je arm?' Vroeg hij. Ik knikte en keek omlaag. 'Sara.. ik ga dichter bij komen en jij bij mij... oke?' Vroeg hij.

We kwamen dichter bij elkaar en Marwan deed mijn plakker met zijn tanden uit. 'Marwan!!! Ik heb je zo gemist, ben je oke?! Wat hebben ze je gedaan?' Vroeg ik en barste in tranen. We hielden onze voorhoofd bij elkaar en sloten onze ogen. 'Sara.. ik ben nu beter nu ik je eindelijk zie. Ze zullen je niet aanraken, wat hebben ze je gedaan hé?' Vroeg hij. 'Marwan.. ik moet je iets vertellen..' zei ik. Ik had het zo moeilijk om te vertellen wat Fernando meerdere keren deed. Ik keek alleen naar Marwan zijn ogen en barste weer in tranen. 'S..sara wat is er gebeurd?!' Schreeuwde hij. 'Marwan.. ik ben verkr..kracht geweest en wel meerdere keren door hem..' zei ik huilend. Hij keek me verbaasd aan en schreeuwde opeens. 'KLOOTZAK!! KLOOTZAK KOM NAAR HIER VIEZE MOGOOL!!!!' Ik werd bang en toen kwamen de mannen.

'Wat gebeurt er hier allemaal?! Jullie hebben geluk dat de baas hier niet is, stelletjes mogolen' zei iemand. Ik draaide naar de andere kant om, zo dat ze me niet konden zien dat de plakker uit men mond weg was. Ze gingen weg en Marwan keek naar me. 'Ze zijn weg.' Zei hij droog. 'Marwan..' zei ik verdrietig. 'Sara, wat er nu allemaal gebeurt is door jou weet je dat?' Vroeg hij. Ik knikte en zei 'Ik weet het.. maar nu weet ik wie's Diego's moordenaar is!' Zei ik. 'Ja, nu wat bereik je ermee? We komen hier niet levend uit, je had beter de waarheid aan Anis kunnen vertellen!' Schreeuwde hij. 'Gebeurd is gebeurd Marwan, schuld geven zal niet helpen oke?' Vroeg ik schoof weg van hem. Ik wist niet dat Marwan mij zo een grote schuld zou gegeven hebben. Ik had het moeilijk met alles, Diego, moordenaar, Anis en dan nog Marwan erbij. Ik kan het niet meer volhouden, ik wil dood of gewoon hier uit.

Na een tijdje zag ik dat Marwan uitgeput was. 'Marwan..?' Vroeg ik. 'J..jah?' Vroeg hij. 'Ben je oke? Je moet het volhouden, voor mij.' Zei ik. Hij knikte zacht en viel op de grond met zijn stoel. 'MARWAN!!! MARWAN!!!!!' Schreeuwde ik huilend. Hij was er opeens niet meer wat is er toch met hem.. opeens was de deur open en bedekte ik me snel naar de andere kant, ik deed alsof ik slaap.

Er kwam een meisje schreeuwend aan, ze schreeuwde alleen maar. De mannen namen haar goed vast en bonden haar ook op een stoel. Ze was nog goed en niet geslagen geweest. Dus ze kan ons hier helpen, wij allemaal. De mannen gingen weg en snel keek ik naar haar en zei naar mij. 'Hé meid! Kom dichter, ik ga je plakkertje weg doen.' Zei ik. Ze draaide haar ogen en probeerde te komen. Na aantal minuten kwam ze eindelijk, ik deed
snel haar plakkertje weg.

Ik vroeg haar 'Wat is je naam?' Ze zuchte en zei 'Moet je dat echt op zo'n raar moment vragen? Mohiem, ik heet Donya.' 'Ja natuurlijk, ik moet het weten. Pff koppig kind, ik herken mezelf in je.' Zei ik. 'Oke nu bek houden, je moet ons helpen we zijn allebei geslagen geweest en ik geschoten.' Zei ik.' Ze bekeek ons aan en zei 'Natuurlijk help ik jullie, we moeten hier uit. Vertel me waarom je hier zelfs bent?' Vroeg ze. 'Dat is een lang verhaal... en jij?' Vroeg ik. 'Het zelfde, we zitten hier waarschijnlijk nog lang. Dus maken we wel kennis met elkaar knapperd.' Zei ze. Ik lachte en voelde de klik direct al. Marwan werd wakker terwijl hij op de grond lag. Hij probeerde op te staan maar het lukte hem niet.. hij schreeuwde opeens 'LAAT ME HIER UIT NU! KOM MAAR TE VOORSCHIJN JIJ LELIJKE MENS! ZOMAAR VERKRACHT JE HAAR! JE ZULT BOETEN' Donya keek me geschrokken aan en ik barste in tranen.

De deur ging open en het was Fernando, ik kreeg kippenvel en werd heel erg angstig.

Word vervolgd... wat denken jullie? Zou Donya hier hun uit krijgen of niet? 😳