Second Chance (On-going)

CHAPTER 11

Second Chance - Chapter 11

Pagkatapos ng gabing 35th anniversary ng kompanya ng asawa ko ay mas lalo kong naramdaman na lumayo pa si Steven sa amin. Ng dahil kay Malan, mas lalong nafefeel ko na wala na akong asawa.

2 years had past again and still, Steven is like the same. Umuuwi nga siya sa bahay but I always felt like empty. We're still doing making love but if his drank, he will used me like a whore. No more gentleness in every touch, every kiss and every trust.

But I'm still holding in one condition that Leah and I had talk.

"Mama!" nabalik ako sa kakaisip ko ng bigla akong dinamba ng yakap ng 4 years old kong baby Sofia.

Years past at habang tumatagal mas nagiging kamukha ni Sofia si Steven. Para siyang girl version nito.

"Awwww. Is my baby hungry na?" tanong ko sa kanya.

Andito ako sa kitchen at nagluluto for dinner. Wala si Steven dahil nasa Baguio siya ngayon, may ni-attend na meeting.

"Yes po. I'm hungry na." nakapout ba turan nito.

Nacute-an ako kay Sofia kaya hinawakan ko ang magkabila nitong pisngi at pinanggigilan.

"Awrch. Mwamwa, weles mway pweys." mas lalo kong pinanggigilan ang mukha niya dahil dito. Tatawa-tawa ko siyang binitiwan ng nakita kong namumula na ang magkabilang pisngi nito.

"Sorry baby." hinimas-himas ko ang pisngi niya. Hindi ko kasi napigilan dahil ang taba-taba ng pisngi nito.

"Hmmp. You always pinching my cheek, mama. Don't you know that its really hurt." nakacross-arms ito at nakapout pa ang mukha.

Pinantay ko ang ulo ko sa kanya at niyakap ng mahigpit.

"Awwww. Sorry na baby ko." pagpapaawa effect ko.

Knowing Sofia, hindi niya kayang makita na nalulungkot ako. Kung dati, napapansin ko na parang sabik ito kay Steven, ngayon parang ilag na ito sa ama. Huling beses na narinig ko siyang tawagin si Steven'g "dada" ay noong 3 years and 5 months si Sofia. Sana naman ay hindi tama ang iniisip ko na nagtatanim ito ng sama ng loob sa kanyang ama.

"Hmp. Be thankful that I love you, mama. If not, I will not make you bati." natawa ako sa tinuran nito. Mahal na mahal talaga ako ng anak ko. If only my son is alive.

Napaisip tuloy ako kung sino kaya ang kamukha ni Matt? Ako kaya o si Steven? Kung buhay sana siya, magfafive years old na sana sila ni Sofia sa susunod na araw.

Ginulo ko ang buhok nito at tumayo na para makapaghanda na for dinner. Kami lang namang dalawa dito ni Sofia eh. Until now, hindi pa din ako kumukuha ng katulong.

"Mama, can I eat ice cream later for dessert?" kita ang pagpapacute nito. Ginagamitan na naman ako ng kacute-an niya.

"In one condition." nakangiti kong sagot.

"What is it mama? Come on, I will do or give it to you." may excitement na makikita sa mga mata nito.