Makalipas ang ilang oras ay nakarating na nga kami sa bahay.
" Brent, hintayin moko dito ah? Babalikan kita agad ." Sabi ko sa kanya. Tumango naman sya.
Agad akong kumatok sa gate.
" Ma! Kieno! " tawag ko
May lumabas na isang babae. May edad narin ito. Hindi ko ito kilala sapagkat ngayon ko lamang ito nakita.
" Sino po sila? " tanong niyang ikinagulat ko.
" nandito po ba si mama? " tanong ko
" sinong mama? Wala naman po akong alam na may anak sila " sagot nya kaya nagtaka naman ako.
" Si Alice Amadorio po " sagot ko
" ah sila po ba? Nakalipat na po sila Ma'am eh mga ilang araw na rin po bago lumipat dito yung mga amo ko " sagot niya sakin.
Wala namang sinabi si mama na ibebenta tong bahay eh.
" alam nyo po ba kung san sila lumipat? " pagbabakasakali ko
" ah hindi po. Pasensya na " sabi nya
" sige po ale, salamat po " bumalik nako kay Brent.
Sa sobrang sama ng loob ko ay diko na napigilan ang mga luhang kanina pa gustong kumawala.
" You okay? What happened? " bakas ang pag-aalala sa boses ni Brent.
" I'm sorry kung dito pako umiyak Brent. Wala na sila mama jan eh. Binenta na nila ang bahay at wala akong kaalam alam dun. Ni hindi ko nga alam kung san sila lumipat at di ko na rin sila macontact " hindi ko mapigilang mapahagulgol.
Nagulat ako ng niyakap ako ni Brent.
" shhh. Stop crying Angel. You want me to find them for you? " sabi ni Brent kaya umiling nalang ako.
" pwede ba tayong pumunta kay Ninang? " kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at pinunasan ang luha ko. Tumango lang si Brent at nag umpisang magdrive.
Panay lingon sakin ni Brent habang nagdadrive. Walang gustong umimik saming dalawa kaya naman binasag ko ang katahimikan.
" Brent sorry ha? Tsaka thank you. " sabi ko sakanya.
" you don't have to Ands. I just feel like I have to keep you safe. I want to make you happy so smile now little Angel. You look more wonderful wearing your smile " sabi nya nang nakangiti kaya naman napangiti narin ako.
" you don't know how this means to me Brent. You won't know the feeling of having someone who's interested to you, wants to listen to you , wants to be with you and most of all cares for you. You even cooked a food for me when my mother never ever did that for me. She didn't even bother to attend my graduation even if her daughter was the valedictiorian. She always makes me feel that I am the most worthless person here on earth. " natatawa nalang ako sa sarili ko habang nagkikwento sakanya.
" you know what Brent? Sometime, I really feel like giving up my life and everything. Buti pa nga professors ko proud na proud at believe na believe sakin. Samantala parents ko? Ewan haha si mama naman never nagkaron ng pakialam sakin. Si papa naman ayun, tumatawag lang pagmangangamusta at makapagpadala lang ng pera okay na. Buti pa nga si Ninang nag-aalala eh. Minsan nga iniisip ko sana sya nlang naging ina ko eh. Ang unfair kaya ng mundo sakin " ako
Kahit walang tigil sa pagpatak ang luha ko tumatawa parin ako. Nagmumukha na nga siguro akong baliw. Si Brent naman pasulyap sulyap habang nakikinig.
" actually, I really don't know what to say Ands. What I know right now was I am here, for you. I won't leave you Angel. I'll protect you " nakangiting sabi ni Brent at hinawakan ang kamay ko.
Nasa labas na kami ng bahay ni ninang.
" tara na? " tanong ko sakanya.
" wait up " sabi ni Brent at nauna para pagbuksan ako ng pinto.
" thank you " yun lamang ang sinabi ko at hinawakan niyaang kamay ko papasok.
Nakabukas naman ang pintuan kaya pumasok nalang kami kase kilala naman na kami doon.
" anak Andi, what happened? Okay kalang ba? " salubong ni Ninang. Halata sa boses at itsura nya na nag-aalala talaga sya.
" Ninang wala na po sila mama sa bahay. " niyakap ko sya at dun ulit humagulgol ng iyak.
" Anak sorry. Hindi kona sinabi sayo kase alam kong masasaktan ka. Wala din akong kaalam alam na ibebenta nya yung bahay nyu. Pumunta ako dun kahapon iba na ang nakatira at wala akong kabali balita kung san sila nak. Di ko na rin macontact kahit si Kieno. " paliwanag ni ninang.
Iyak lang ako ng iyak kay Ninang. Wala na talaga akong mauuwian. Pano na ko? Hanggang kailan magiging ganito ang buhay ko.
YOU ARE READING
Lost Star
General Fiction" Mrs. Willis, we're very sorry about what happened to your husband. Kahit kami po ay nabigla sa nangyari " Sabi ni Engr. Edward. Isa sa mga kasamahan at matalik na kaibigan nga aking asawa. Kasabay ng pagguho ng aking mundo ay ang pagkawalan ko ng...
