Όχι ξεχασμένος

Μέρος Γ' : Κεφάλαιο 1

Είχαν περάσει πολλές μέρες χωρίς να δω κανένα όνειρο με την κ.Παραξενη.
Γενικότερα δεν είχα δει κανένα όνειρο
...και αναρωτιομαι γιατί...
Νόμιζα πως ό,τι είχα καταφέρει να κάνω την προηγούμενη φορά θα ήταν αρκετό ώστε να πάρω κάποιες απαντήσεις,να συνεχίσω σε αυτό το μονοπάτι που τόσο απροσδόκητα φαίνεται να με οδηγεί το ίδιο μου το μυαλό.

Άλλη μια μέρα πέρασε,ίδια, μονότονη.
Έπινα το ζεστό γάλα που μου είχε ετοιμάσει η κ.Χλοη,κατέβασα τα παντζούρια και άφησα τον ύπνο να με συνεπάρει.

Ξύπνησα ,ή μάλλον όχι,μόλις κοιμήθηκα.Ημουν πάλι ,μετά από τόσο καιρο  στο ίδιο λιβάδι και η κυρία Παράξενη ήταν δίπλα μου.Φαινεται πως κατάλαβε ότι ήμουν κάπως θλιμμένος που δεν είχα δει κάποιο όνειρο τόσο καιρό ,οπότε μου είπε : Τομ,θα ήθελα να σου μιλήσω λίγο για αυτό το μέρος.

Ξαφνικά μια σπίθα φούντωσε μέσα μου από την περιέργεια μου να μάθω τι θέλει να μου πει .Έτσι , ρώτησα:
Ναι; Ωραία! Πες

Κ.Παρ. -Νομιζω πως όταν σε επισκέφτηκα έγινες 13 , έτσι;
Εγώ -Ναι,όντως ,μόνο που δεν ζει κάποιος που να το ξέρει ή να το θυμαται εκτός από εμένα , εσύ πώς το ξέρεις;
Κ.Παρ.:Εδώ και αιώνες ,ξέρεις ο προπροπαππους σου δημιούργησε αυτό το μέρος.Δεν είναι απλά όνειρα της φαντασίας σου.
Εγώ:Τι εννοείς;Πώς γίνεται κάτι τέτοιο;
Είναι σαν να μου λες ότι όταν κοιμάμαι δεν κοιμάμαι αλλά τρυπάω μέσα σε ένα παράλληλο κόσμο όπου τα όνειρα μόνο όνειρα δεν είναι αλλά η πραγματικότητα που επηρεάζει σταδιακά και την καθημερινή μου ζωή.
Συγγνώμη,αυτά είναι παραμύθια για παιδιά.

(Η κυρία παράξενη κατά την διάρκεια του λόγου μου γελούσε ελαφρώς)

Κ.Παραξ.:Βλέπω θυμάσαι καλά τα παραμύθια που σου έλεγε ο πατέρας σου τα βράδια.

Εγώ:Όχι μόνο τα βράδια,ξέρεις πηγαίναμε και εκδρομές ,σε απέραντα λιβάδια έξω από την πόλη,εκεί μου έλεγε τα περισσοτερα.

Ένα δάκρυ φάνηκε να κύλησε από τα μάτια της κ.Παραξενης ,και από μένα .
Τόνοι γύρης έπεσαν ξαφνικά πάνω μας. Μόνο που σε ενα λεπτό είχαν εξαφανιστεί.

Η κ.Παραξενη δεν μίλησε,ούτε εγώ.
Ήταν σαν να ήξερε τι θα ερχόταν στο μυαλό μου ακριβώς εκείνη την στιγμη

Έτσι ενας κεραυνός χτύπησε το κεφάλι μου,και θυμήθηκα.Το άγριο κοπάδι,τα γεράκια, ο σύμβουλος στο ταξίδι ,τα μαγευτικά λιβάδια,όλα είναι στοιχεια των παραμυθιών που μου έλεγε ο μπαμπας...Μα τότε που είναι οι πολιτισμοί και οι κοινωνιες,οι Σφουνίκιοι και οι Παραβραστύρες;
Υποτίθεται πως είναι παντού...

Όχι,όχι,ονειρεύομαι ,αποκλείεται.
Ναι,δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Επιτέλους είχα καταλάβει πού βρισκόμουν.
Φυσικά,στο Κλάουχρον...Όμως κάτι πάει πολύ στραβά....