Όχι ξεχασμένος

Μέρος Γ' : Κεφάλαιο 3

Πρέπει να είχα πέσει σε βαθύ ύπνο όταν ξύπνησα σε ένα μέρος γεμάτο κεραυνούς,ανεμοθύελλες,πάνω σε μια βάρκα και μια θάλασσα φουρτουνιασμένη.

Η κ.Παράξενη όπως πάντα ήταν δίπλα μου αλλά αυτή την φορά πολύ απασχολημένη με την κυβέρνηση του σκάφους.Μεσα σε όλη αυτή την φουρτούνα προτίμησα να μη μιλήσω όταν ένα τεράστιο τετράποδο,σαν ελέφαντας με ουρά γάτας και μύτη γαύρου,άρχισε να κατευθύνεται με φοβερή ταχύτητα κατά πάνω μας.

                         -Κ.Παράξενη , κοιτάξτε πίσω σας!!!Είπα με τρεμάμενη και παράλληλα δυνατή φωνή ώστε να μπορέσει να με ακούσει.
(Κ.Παράξενη)-Τομ,πρέπει να χρησιμοποιήσεις ακόμα μια δύναμη σου αν θες να φύγουμε από εδώ.Πρεπει να..

Ένα τεράστιο κύμα πέρα από το πεδίο προσοχής της κ.Παράξενης πέρασε ξυστά δίπλα μας.Το καραβι με ένα τεράστιο τράνταγμα με πέταξε έξω.
Τα κύματα αλλεπάλληλα φαίνονταν πιο δυνατά από κάθε προσπάθειά μου να κολυμπήσω .Ένιωθα να πνίγομαι.Η κ.Παράξενη μου μιλούσε φαίνεται αλλά μέσα σε μια καταιγίδα δεν μπορούσα να ακούσω.

Άφησα τα κύματα να με σπρώχνουν.Ήξερα ότι σε λίγη ώρα θα πνιγώ.Δεν φοβόμουν πλέον.Ούτως ή άλλως θα ξυπνούσα σε λίγη ώρα στο κρεβάτι του νοσοκομείου.Ένιωθα μια παράξενη γαλήνη,ότι όλα αυτά είναι απλά ένα όνειρο και ότι θα βγω από αυτό ζωντανός.Με μια απροσδοκητη κίνηση από το σώμα μου προχώρησα όσο πιο βαθιά μπορουσα μέσα στο νερό και παίρνοντας όση πιο πολλή ορμή μπορούσα πήδηξα έξω ελπίζοντας να πετάξω.

Και ναι,πέταξα νιώθωντας κάτι παραπανω από ελεύθερος,αποδεσμευμενος από όλες τις εξωτερικές υποχρεώσεις και βάρη ,αλλα νιώθοντας απελευθερωμένος  από τον ίδιο μου τον εαυτό .

Χωρίς να το σκεφτώ για πολύ άρπαξα την κ.Παραξενη,η οποία χαμογέλασε αμυδρά, από το καράβι και μέσα σε αυτόν τον ασταμάτητο καταποντισμό,δίνοντας όλες μου τις εναπομείναντες δυνάμεις,προσπάθησα να φτάσω στην πιο κοντινή ακτή,μέσα στα όρια του ορίζοντα.