ONSRA

•3. Bölüm

Medya: Ateş
Bölüm şarkısını dinlemeyi unutmayın 😙

Ufak bir hatırlatma;

"Bende sana ait bir şey var sanırım." Ona doğru dönüp baktığımda sırıtarak elinde o akşam giydiğim sütyenimi sallıyordu.

******

"S-sen ne yaptığını sanıyorsun!" boğazımı patlatırcasına bağırmış yine. Kolumdan tutulup kenara doğru çekildim ve daha sonra Pars yüzüne bir yumruk yemişti.

Yaşananların bir rüya olmasını dilerken, abimi durdurmaya çalışıyordum.
Daha fazla bu evde kalmamalıydık yoksa abim için hiç iyi olmayacaktı.
Abim gözü dönmüşçesine vururken Pars kendini koruyup ayağa kalkmaya çalışıyordu. Ne kadar abimin koluna yapışıp yapma desem de dur durak bilmiyordu.

Sonunda Pars ayağa kalkıp, abime daha da sert vururken artık durdurmam gerektiğini anlamıştım.
Başımın dönmesini önemsemeyip, Pars'ın koluna yapıştığımda "D-dur lütfen, sende hatrım varsa durursun." demiştim.

Bu dediğimi dinlemesine çok şaşırsam da, Pars dönüp yüzüme baktığında kaşlarını çatmıştı. Neden kaşlarını çattığını düşünmeye fırsatım olmadan gözlerim kararmıştı.

En son hatırladığımsa kalbimi kıran, beni ateşe atan Parsın erkeksi kokusuydu.

******

Yüzüme vuran ışığa inat açmak istemediğim gözlerim, abimin kısık sesini duyması ile açıldı.

Etrafıma bakmaya başladığımda hastanede olduğumu anlamıştım. Bunu çokta önemsemeyerek abimi dinlemeye çalışıyordum. Aralık olan kapı sayesinde biraz olsun sesini duyarken, telefonda konuştuğunu anlamıştım.

Yatak da doğrulup, daha iyi dinlemeye çalışırken başımın ağrısı ile ağzımdan "ahh" diye ses çıkarken kendime kızdım.
Abimi biliyordum keskin kulakları ile
bunu da duyar yanıma gelirdi.
Merak ile tekrar dinlemeye çalışırken
" Tamam, tamam merak etme, Melina iyi.
Tamam yola çıkarken ararım, öptüm sultanım." derken adım sesleri ile yanıma geldiğini anlamıştım.
Peki neden anneanneme yola çıkınca ararım demişti ki?

Odaya girdiğine hızla yanıma gelip anlıma öpücük kondururken "Uyanmış mı
benim prensesim." Dedi.
Gülümseyerek başımı salladım. Ardından "Neden anneannem ile konuşuyordun?" derken yüzünü inceliyordum. Gerildiği her halinden belliydi. Nedenini anlamasam da öğrenicektim.

" Burda daha fazla durmak sana yaramıyıcağını düşündüm. Biraz Edremit'e gidip sakinleşmek sana daha iyi gelicek eminim." derken elli ile saçlarını düzeltiyordu.
Abimi tanıyordum ne zaman heyecanlansa ya da yalan söylese elleri durmazdı. Ya saçlarına ya boynuna giderdi.
Bu yaptığı ile şüphelenirken daha fazla üstelemedim.
"İyi olmuş ne zamandır görmüyordum sultanımı. Zaten okula gidip bazı insanların yüzünü göre bilicek güç bende yok." dediğimde abim üzgünce bana bakıp saçlarımı okşuyordu.

"Söz veriyorum abicim elimden gelen her şeyi yapıcam."

Gülümseyerek bu konuyu kapatmak için " Noldu neden hastanedeyim?" Diyerek kolumdaki seruma baktım.
"Tansiyonun düşmüş, son zamanlarda az yiyorsun uyumuyorsun normal tabi. Ah Melina ahh bunların hesabını sonra sorucam." diye hızlı hızlı konuşurken garipsemiştim bu hallerini. Kaşlarım istemsiz çatılırken abim hızla oturduğu yerden kalkıp, "Ben çıkış işlemleri için aşağı iniyorum. Asel'e haber verdim buraya geliyor. Anneanneme gitmeden önce gör istedim. Uzun süre gelmeyiceğiz." diyerek kapıyı kapatıp çıktı.