ONSRA

•4. Bölüm

Medya; Ayza
Bölüm şarkısı; Şekersiz- En güzel yaşımdı

Gözlerimi yavaşça araladığımda etraf karanlıktı. Ayağa kalkarken üstümdeki pijamalara baktım. Ne kadar çok uyuduğumu düşünerek kendime şaşırdım.

Camdan dışarı bakarken bu evi özlediğimi tekrar anladım. Camı açtığımda burnuma gelen deniz kokusunu ciğerlerime iyice çektim.
Çocukluğumun bir kısmı burda geçmişti. Bu ev dedemden anneanneme kalmıştı. Onun için önemi çok büyüktü. Maddi açıdan zorluk çekse de bu evi satmıyordu. Hala seviyordu dedemi. İlk günki gibi.
Küçüken yan komşumuzun kızı Ayza ile hep evcilik oynardık. Bazen çamurdan yemekler yapardık genelde anneannem kızardı. İstanbul'a geri dönüceğim zaman Ayza da bende çok üzülmüştük. Fakat o zamandan beridir görüşmüyorduk. Kim bilir belki de yurt dışında üniversitesini okuyordur belki de şuan camdan baktığım odada uyuyordur.
Karnımdan guruldama sesi geldiğinde düşüncelerime ara verip, mutfağa doğru ilerlemeye başladım.

Kendime sandviç yaparken yanına süt çıkardım. Bu aralar 1 hafta öncesine göre iştahım çok açılmıştı. Elimdeki sandviçi kaşla göz arasında bitirirken sütümü içip solona geçtim.
Kendimi koltuğa atarken telefonumu elime aldım.
İnterneti açtığımda bildirimler ardı ardına gelmeye başlamıştı bile.

Asel Aşkım'dan 3 mesaj

Sevgilim'den 5 mesaj

Babam'dan 2 mesaj

Gelen bildirimlere bakarken elim Pars'ın mesajlarına gitti.

Sevgilim: Her şey için çok özür dilerim Melina'm.

Sevgilim: Ne kadar özür dilesem az biliyorum. Yaptığım şey affedilir düzeyde bir şey değil.

Sevgilim: Hep aklımdasın. En çokta kalbimde güzelim.

Sevgilim: Asel, Edremit'e gittiğini söyleyince yanına gelip 'gitme' demek istedim. Ama yüsüzlük olurdu.

Sevgilim; Tek istediğim iyi ol. Ben yaralarını sarıcam. Sadece senden izin istiyorum. Kendimi sana affetirebilmek için izin.

Okuduklarım ile derin bir nefes alırken, bu çocuğun yaptığının hala farkında olmadığını anladım. En azından bana zaman tanımalıydı. Sütyenimi abimin önünde salladıktan sonra bunları yaza bilmesi,
Pes diyorum pes!

Pars'a cevap vermeden rehbere girip Sevgilim yerine Pars diye kaydettim. Pislik diye kaydetmediğime dua etsin!
Ne cevap vericeğimi düşünürken o geceki yalvarışlarım aklıma geldi. Gözlerim dolarken, cevap vermeyi düşündüğüm için kendime kızdım.
Safsın cidden Melina safsın kızım.

Parsın kendisi anlaması lazımdı. Seven insan sevdiğine kıyar mıydı ki?
Ağlatır mıydı, kızlığını elinden alır mıydı?
Sevgiside, karakteride yalanmış. En başından abimi dinleyip sevgili olmamalıydım onunla.

Düşündükçe dolan gözlerimdeki yaşlar yavaş yavaş yanağımdan süzülmeye başlamıştı.
Yaşadığım şey kolay değildi. Bardağın dolu kısmına bakarsak sarhoştum ve kesik kesik hatırlıyordum. Ama bu hiç bir şeyi değiştirmiyordu. Sinirden avucuma batırdığım tırnakların, etimi kanatmaya başlamıştı. Aklımda bir sürü düşünce dönüp dolaşırken, yediğim sandviç ile süt midemi öyle bulandırıyordu ki. İstemsizce öğürmeye başlamıştım.

Koşarak lavaboya giderken düşmemek için duvardan destek alıyordum.
Lavaboya geldiğim gibi kusmaya başlamıştım.
Birden bi el saçlarımı tutup toplayınca irkildim. Abim olduğunu hissederek çekinmeden kusmaya devam ettim. Midem de bir şey kalmamasına rağmen öğürmeye devam ediyordum. Abim belimden tutup kaldırınca öğürmeyi kestim.