Tanıtım

321 24 51
                                    

Bizim hikayemiz seneler önce telefonuma düşen bir bildirim ile başlamıştı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bizim hikayemiz seneler önce telefonuma düşen bir bildirim ile başlamıştı.Kader bizi bir çok kez ayırsa da kalplerimiz de ona inat birleşmenin yolunu her seferinde bir şekilde bulmuştu.

Ben ve o.

Biz.

Bizim hikayemiz.


°13 Eylül 2016 °

İnsanların hikayeleri doğduğunda başlardı.Yaşadıkları her an bu hikayeyi anlamlandırmaya yönelik olurdu.Kısıtlı olan yaşam sürelerini çoğunluk hep hüzünle geçirirdi.Toplumun çok küçük bir kısmı zevk alırdı hayatlarından.Ama benim hikayem 15 yaşındayken başlamıştı.Bir gece telefonuma düşen bir bildirim ile yeni bir hayata adım atmış,yalnızlığımdan bir nebze de olsa sıyrılmıştım.

Hayatımın çoğunu yalnızlığımla geçirmiştim.Aman aman bir çocukluğum da olmamıştı.Sadece bir anneye sahiptim.Bana hem anne hem baba olmaya çalışan bir anneye...Hiç tanımamıştım babamı,ki baba kelimesini de hiç kullanmazdım.Çocukluğumda olmayan,elimden tutmayan,sevgisiyle büyütmeyen bir adama ne gençliğimde ne de olgun yaşlarımda ihtiyaç duyardım.

Geçen sene 2 şubatta telefonuma düşen bir bildirim ile 2 kız kardeşe sahip olmuştum.Hiç arkadaşım olmadığı için mi yoksa gerçekten bir geleceğimiz olduğunu hissettiğim için mi bilmiyorum ama fazla bağlanmıştım onlara,hemen bir arkadaşlık oluşmuştu aramızda. Bir sene uzun bir zaman değildi ama yine de hiç kopmamıştık birbirimizden.Her gece özenle 'aydınlık geceler' yazılıyordu gruba.

Dünün aksine sağanak yağmur vardı.Eve koşarak gelsem de sırılsıklam olmuştum çoktan.Anahtarları üzerime yapışmış montumun cebinden çıkartıp kapıyı açtım.Kilitlenmişti.Bu da demek oluyordu ki annem evde yoktu.Mükemmel!

Çoğu zaman evde tektim,şuanda da olduğu gibi.Annem hayatının çoğunu uçakta geçiriyordu.Hep hayalinde ki işi yaptığı için mutluydum onun adına fakat bazen tek kalmak çokta iyi bir durum olmuyordu.İnsan evde bir ses istiyordu veya birisini.Varım yoğum annemdi ama o da çoğu zaman yanımda yoktu.

Hayatımda olan her insan benden çok uzaktaydı.Annem yoktu mesela yanımda.Ondan sonra ki iki değerli insan; Beyza ve Zera.Geçen sene hayatıma renk getiren iki mucize insan.Aramızda kilometreler vardı.Fakat bu bizim için sorun değildi.Bizi hiçbir şey ayıramazdı.Birbirimize sözümüz vardı,aynı şehiri tutturacaktık üniversite sınavında.Hepimiz bunun için öyle çok çabalıyorduk ki...Eve gelir gelmez derse başlıyorduk.Henüz sınava 1 yılımız daha vardı ama hayallerimizi erteleyecek 1 yılımız daha yoktu.

Üzerimi değiştirip bir şeyler atıştırdım.Sonrasında kızlarla olan grubumuza girdim.

Beyzam:Ayy kızlar biz Beratla kütüphaneye gideceğiz,bu akşam size eşlik edemeyeceğim.

Zero (Anne 2): Ya ya biliriz o kütüphaneleri biz Beyza hanım(!)

Gülümseyip sohbete katıldım.

Naz: Bizimde olsaydı bir ders çalıştıranımız bizde giderdik :/

Mesajı gönderdiğim anda üstten bir bildirim düştü ekrana.Kayıtlı olmayan bir numaradan.

05*********: Merhaba,ben Buğra.Geçen hafta tanışmıştık aslında telefonda.Muhabbeti devam ettirip, tekrar tanışmak istedim :)

Sanki kızlara yazdığım mesaja cevap olarak gelmişti bu bildirim.Heyecanlandığımı hissediyordum,ellerimin içi buz gibi olmaya başlamıştı çoktan.

Geçen hafta Beyza ve Zera görüntülü konuşacaklarını ve benim de gelmemi istemişlerdi.Aslında sevgilileri ile tanışalı uzun zaman olmuştu ama yanlarında ki üçüncü şahıs ile ilk kez tanışıyordum. İlk kez o zaman konuşmuştuk onunla.Kısa bir tanışma merasimi ardından sohbeti ilerletmiştik.Berat ve Emir sayesinde hayatıma bir insan daha katılmıştı.

Naz: Merhaba Buğra.Yeniden tanışma fikrini sevdim,çünkü çok sıkılıyordum...

İşte tam olarak böyle başlamıştık hikayemi yazmaya.'

Öncelikle tekrardan selam. Uzun zaman oldu ben buralara uğramayı bırakalı.Yeni bir sayfa açalım istedim :)
Ama bu yeni sayfada Bildirim olmadan devam etmekte istemedim. Aklıma düştüğünden beri, yani tamı tamına 3 yıldır bu kurgu üzerinde çalışıyorum. Ve evet yeni dank etti sadece kendim için yazmıyor olmam.
İstiyorum ki bu kitap insanlara ulaşsın, ışık olsun, bir dost olsun.
Sizi bilmiyorum ama bu kitap bana çok iyi bir dost oldu.
Eh artık lafı uzatmayayım da sizi Bildirim ile tekrardan baş başa bırakayım değil mi?
Hem ne diyorduk? Kalbinizden öpüldünüz sevgili okurlarım :')

BildirimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin