Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ya Jisung!" Hitabım ardından yürüdüğü uzun yokuşta durdu Jisung. Elleri cebindeydi. Kimsenin olmayışını fırsat bilerek yanına koştum. "Yemekhanede de çok sessizdin. Bu hallerin canımı sıkıyor."
Kaşlarını kaldırdı. "Özür dilerim. Canın sıkacak kadar değerli miyim senin için?" Kollarımı önümde bağladım. "Bilmem. İnsan sevdiğine değer vermez mi?" Kaşlarını kaldırdı. "Ne kadar ve nasıl sevdiğine göre değişir. Bir insanı kalbi için seviyorsan çok değerlidir, görünüşü için seviyorsan değersizdir."
Kaşlarımı kaldırdım. "Demek benim için çok değerlisin." Güldü. "Benimle dalga mı geçiyorsun Chaeryeong?" Durdum. "Şu an üzüldüm. Ben döneceğim bu yoldan. Yazık oldu aslında, tam da seni sevdiğimi söyleyecektim sana."
Gideceğim vakit kolumu tuttu. "Ne?" Omuz silktim. "Ne duyduysan o." Kaşlarını kaldırdı. "Sen beni seviyor musun?" Gülümseyerek kafa salladım. "Kendini beğenmeyen bu kıza hem kendisini sevdirdin, hem de kendini."
