'' Görevi başaracağınızdan bir şüphem yoktu ama bırakacağınız hediyenin beni tehlikeye atacak bir şey olabileceğini düşünmemiştim." Quetzal'ın yazdığı şeyleri okurken yüzümde beliren zafer kazanmış komutan edasını hissedebiliyordum.
Kazandığım zaferin sarhoş mutluluğunu yaşamak istercesine etrafıma bakınırken kızların bana bakan merak dolu gözleriyle karşılaşarak ufak çaplı da olsa biran duraksadıktan sonra "Hafife alınmamamız gerektiğini gösterdim. Hepsi bu." söylediğim şeylerle onların meraklı gözlerini üzerimden çekmelerini düşünürken aksine onların daha da meraklı gözlerle beni izlemelerine neden olmuştu.
Onların meraklı gözlerle üzerimde oluşturduğu baskıyı umursamamaya çalışsam da kısa bir süre sonra daha fazla dayanamayarak " Görev bittikten sonra bir hediye bırakma fikrini Quetzal söylemişti. Amacım Quetzalı tehlikeye atmak değildi. Eminim ki tehlikede de değil. Sadece bizden böyle bir şey beklemediği için şaşırmış olabilir ama bizi hafife almaması gerektiğini öğrenmiş oldu." kızlara açıklamaya yaptığımı düşünürken onların merakını daha da artırdığımı" Devam et. Hadi!" diyerek bana bağıran İspinozun hallerinden anlıyordum. Bu kadar soğukkanlı bir kızın bu denli heyecanlanması beni şaşırtmıştı.
İspinozun merak dolu hallerine şaşırsam da onları bu durumda daha fazla bırakmamak adına Quetzal için bıraktığım hediyeyi göstermek için internette arama kısmına bir iki kelimeye yazdıktan sonra bıraktığım hediyenin görseliyle kızların merak dolu bakışlarını baş başa bıraktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızlara cevap niteliğinde gösterdiğim resimden pek bir şey anlamamış olduklarına emindim. Öylece boş gözlerle bilgisayar ekranı ile bakışıyorlardı. Bu belirsizlik onlar kadar benimde sinirlerimizi bozmaya başlamıştı. Daha fazla dayanamayarak "Quetzal. Gördüğünüz resim Quetzal kuşu. Çok renkli, parlak tüylü, upuzun yeşil kuyruklu Quetzal, Orta Amerika'da yaşayan, güzelliği ile dillere destan kuş türü." cümlelerimi bitirmeden yüksek bir ses tonu ile "Neden yaptın bunu?" diyerek sözümü kesen İspinoz'a gözlerimden alev çıkarcasına baktım. Hayatımda sevmediğim şeylerden biride konuşurken sözümün kesilmesiydi. İnsanlar hangi durumda olursa olsun karşısındaki insanı dinlemeli ve söylediği şeyler son bulduktan sonra kendilerini ifade etmeleri gerektiğini bilmeliydiler. Karşılaştığım sinir bozucu durum karşısında derin bir nefes alarak sakinliğimi korumaya çalıştıktan sonra tekrar konuşmak için İspinoz'un üzerinde olan gözlerimi bilgisayar ekranına çevirdim. "Bazılarımız güzel bir teklif sonucu bu ekibe katılmış olabilir ama ben aksine tehdit edilerek bu gruba katıldım. Güzel bir dille gruba katılmam hakkında bir soru yöneltilmiş olsaydı sanırım kabul etmezdim. Çünkü Quetzal'ın büyük görev bittikten sonra bahsettiği hediye benim kalbime etki eden bir kadın. Bu göreve beni sokmak için Witch cafe de gördüğüm melekler gibi kadını bulmama engel oldu. Quetzal'a olan bağlılığım tartışılmaz ama yaptığı bu zoraki davranış bizi hafife aldığı gerçeğini değiştirmez."
Yaptığım açıklamadan sonra oluşan sessizlik ile beraber gözlerimi kızların üzerinde gezdirmeye başladım. Açıklamam Ragdollu tatmin ettiğini görebiliyordum ama İspinoz'un halen daha bazı kuşkular içinde olduğunu gözlerinden okuyabiliyordum. Sessizlik devam ettikçe İspinozun gözlerinde belirginleşen telaş yavaş yavaş el hareketlerine sarkması sonucunda daha fazla kendine hâkim olamayarak "Başka bir hediye bırakabilirdin. Neden Quetzal'ın fotoğrafını bıraktın. Bize hafife almaması gerektiğini böyle mi göstereceksin?" sorularını yönelttiksen sonra cevap beklercesine gözlerimin içine odaklanmıştı.
