MAKE ME PREGNANT (COMPLETED)

Chapter 66

Atarah's POV

HINDI ako makasagot sa sinabi niya dahil parang bigla nalang akong napipi na animo pinutol ang dila ko dahil sa nakikita ko ngayon kung gaano siya ka miserable.

Nakakapangsisi na sinisi ko s'ya sa lahat na nangyari saamin ng anak ko noon. Ang sama sama ko na pinagbintangan ko siyang
manloloko at papatay sa anak ko. Kasalanan mo talaga lahat 'to Atarah, galit na galit ang puso mo noon habang siya durog na durog.

"Sorry.." lagi nalang sorry ang tinutugon ko kahit alam ko namang hindi sapat ang sorry ko sa lahat ng sakit sakaniya. Ang akala ko pinaka masakit at mahirap na ang pinagdaanan namin pero mali ao dahil saaming dalawa ni Rare ay siya ang mas nahirapan pero hindi 'to sumuko.

"I've always been good at fixing and healing things or people. I fixed you, I heal your broken heart every time it shattered into pieces and once I fixed it, you chose to broke mine into even smaller pieces. When you broke me I felt foolish, because I realized that the only thing I couldn't fix and heal was myself." ngumiti siya ng mapait at pumulot ng bato at binato 'to sa malawak na damuhan.

"No you're worth it, just--uh my situation. Naguluhan ako, nagalit ako dahil sa maling akala ko.." nauutal ako dahil ang sakit sakit lang na parang 'yung sakit ng puso ko binabaluktot ang dila ko.

"So tired of feeling like I'm not worth it baby because you chose not to trust me. I'm not f-cking trusthworthy." nilingon niya ako binigyan ng malungkot na ngiti habang bumubuhos ang mga luha n'ya sakaniyang mga mata

"Rare, hindi-----." napakagat ako sa labi ko nang biglang naputol ang sasabihin ko dahil biglang may nag call sakaniya.

Kring! Kring!

Huminga siya ng malalim at bago kinuha ang phone niya sa pans niya. Umigting ang panga niya at itinapat sa tenga niya ang phone."Uhm? What?" Napaawang ang labi niya at agad na nagtiim ang bagang niya sa kausap niya. "Idiots hanapin n'yo! What the f-ck?! Ni hindi n'yo man lang nalaman? T-ngina Wait me there. Pupunta ako d'yan!" ramdam ko ang pagkagalit niya dahil sa tigas ng pagtatagalog niya.

Agad niyang ibinaba ang tawag at agad na tumayo mula sa pagkaupo kaya napatayo na rin ako. Pinunasan niya ang luha niya gamit ang palad niya saka binigyan ako ng malamig na tingin."Go home and rest." matigas na usal niya saka hinila ang kamay ko.

"What happened?" kinakabahan kong sambit pero hindi niya ako nililingon diretso lang ang tingin niya sa daan.

"Stop askin' just go home.." madiin na saad niya kaya nalaglag ang panga ko dahil pabalang na siya sumagot.

"P-pero kinakabahan kasi ako ano ba nangyari?! Tungkol ba sa anak natin ha?" huminga siya ng malalim af tumigil sa paghila saakin. Hinarap niya ako saka hinawakan sa balikat.

"Listen Atarah, don't ask so many question. Just go home. This is for your safety." malambing na sambit niya saka tinangay na muli ako. Natutop ang bibig ko dahil biglang naging malambing ang tono ng pananalita niya.

Iginiya niya ako papunta sa parking lot kung nasaan ang van namin kaya kumunot na ang noo ko dahil determinado na talaga siyang paalisin ako.

Ano bang nangyayari? What the hell?
"Don't go anywhere just stay in your mansion. I'll handle this, ibabalik ko ng maayos ang anak natin.." mahinahon na saad niya habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko.

Inilipat niya ang tingin niya sa bumukas na pintuan ng Van at tumambad doon ang nagtatakang mukha nina Mommy, Mikee at ang nakakunot noong si Daddy.

"Go. Stop beaing hard headed." saad niya kaya tumango nalang ako at pumasok sa loob ng Van at naupo sa likod kung nasaan si Mikee. Binigyan ako ng 'Anong nangyari?' look ni Mommy at Mikee samantalang si Daddy naman ay bumaba ng van saka agad na sinarado ang pintuan nito dahil mukhang maguusap sila ni Rare sa labas.