Kendime geç kaldım..

34 10 4
                                    

Bu gece biraz ağlamaklı biraz hüzünlü biraz da kırgınım. Şu son günlerde 1 yıl önceki ağlama krizlerim tekrar gün yüzüne çıkmaya başladı. Sanki dokunsan ağlayacak gibiyim. Bir yazı okusam hemen gözlerim doluyor.. zaten sonrası meçhûl... Bu zamana kadar hep dostlarım destek oluyordu bana. Şimdi salgından dolayı onları göremiyorum bile. Olmuyor..Toparlanmakta zorluk çekiyorum. Bugünlerde biraz daha tükeniyorum. Her saniye boğazımda yumruyla hayatıma devam etmeye çalışmak gerçekten çok yoruyor.. 10 gün oluyor bugün. 10 gündür birsürü teselli alıyorum değer verdiklerimden.. Eskiden tavsiyeleri,tesellileri ben verirdim biliyor musun? Herkesin derdine koşmaya çalışırdım. Onların dertlerine ortak olurdum,beraber çözüm bulmaya çalışırdık.. Tesellilerim, tavsiyelerim bi' bana yardım etmedi. Gittikçe daha sinirli olmaya başlıyorum. Çünkü kalbimdeki kırıkları onaramıyorum. Ve gittikçe daha çok batıyorum... Arkadaşlarım güçlü bir kızsın derler. Bunu mu atlatamayacaksın diyorlardı. Hep güçlü durdum onların da desteğiyle. Ama bu günlerde güçlü durabilmek bi' hayli zor.. Bunları yazarken bile ağlama krizine girmemek için kendimi zor tutuyorum..Şuan belki bu yazıları okurken bana acıyor olabilirsiniz. Ya da içinizden bizde bunları yaşadık çok abartıyorsun diyebilirsiniz. Haklı olabilirsiniz bilmiyorum.. Artık itiraz etmeyeceğim bazı şeylere. Çünkü ne kadar itiraz etsem de bir şeylerin sonuçlarını değiştiremedim. Çok çabaladım bir şeyler için. Çok umut ettim,çok dua ettim. Sonuç pek de farklı olmadı. Hani bazen bir şey yaşarsınız. Birkaç gün sonra rüya mı gerçek mi anlayamazsınız. Bir ay getirdiği tüm güzellikleri alıp gidebilir mi aklım almıyor.. Bir insanın yavaş yavaş çöküşüne şahit oluyorsunuz belki de..
Lütfen bir rüyada olayım lütfen.. Her şey kaldığı yerden devam etsin.. Güzel günler geri gelsin..

Ideas Bullet Proof  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin