Since You've Been Gone (Abusado SERIES 1)

CHAPTER SIXTEEN

Chapter Sixteen

May 11 2020 8:19pm

Matagal ang naging pribadong usapan nila ni Blaster at Annila bago ito lumipad pa New Zealand. Nakaupo lamg ako sa malamig na upuan bakal habang minamasadan ko anh mga reaksyon nila. Ang malalaki at kulay pink at violet ni Annika ang nasa harap ko. Si Hertz at Zion naman ay may kanya din pribadong usapan.

Matagal nga siguromg babalik si Annika sa estado pa lang ng dala nyo mukhang taon bago ito bumalik. Kaya siguro masinsinan ang usapa nilamg dalawa ni Blaster.

Kanina ng sunduin nya ako sa bahay ni Kuya Rydell ay tahimik sya. Madami akong sinasabi ngunit wala syang kibo. Siguro nalulungkot sya sa pag alis ni Annika dahil matalik nya itong kaibigan.
I saw Blaster tightly hug Annika, yumuyugyog ang balikat nito, umiiyak sa mga balikat ni Annika. Napahawak ako sa dibdib ko, nasasaktan akong malungkot si Blaster. Hindi ko alam kung anong pinag uusapan nila. Masakit makita na nagpapakita ng mabigat na emosyon si Blaster. Tumagal ng halos sampung minuto ang usapan nila. Pagbaba pa lang ni Blaster ay para na itong wala sa sarili. Siguro dahil sa pag aalis ni Annika her bestfriend. Mahirap siguro para sa kanya ang malayo sa matalik na kaibigan.

Tinawag na ang flight ni Annika at tumayo na ako. Ibinalik ni Blaster ang madilim nyang salamin.
"Mag ingat ka Annika." Lumapit sya sa akin at niyakap ako.
"Ikaw din Au kung sakali man na mangailangan ka nandito lang ako. Walang bibitaw.." tumango ako. Siguro para iyon kay Blaster. Mahigpit nyang hinawakan ang kamay ko hanggang sa bitawan nya iyon. "...alagaan mo sya sa akin." Bahagyang tumulo ang luha ni Annika bago ulit lumingon sa kay Blaster umiling ito at kinagat ang pang ibabang labi.
Mahigpit na yakap din ang pinabaon ni Hertz, maging si Zion na namumula na ang mga mukha sa kakaiyak na para bang ayaw nitong bitawan at paalisin si Annika.

"Zion naman please.. you need to let me go. Maiiwan ako ng flight." Dahan dahan naman binitawan ni Zion ang kasintahan.

"Take care Annika." Kumaway ako sa kanya ang malaya at kulot nitong buhok ay sumasayaw sa bawat paglakad nya patalikod sa amin.

Humawak ako sa mga kamay ni Blaster bigla naman itong natauhan. Nalulungkot talaga sya sa pag alis ni Annika. Kahit ako di ko mapigilan ang hindi malungkot.

Gabi na ng makauwi kami sa bahay, diretsong pumasok si Blaster sa loob ng kwarto nya habanag inasikaso ko naman ang kakainin namin. Pasta na lang siguro ang lulutuin ko. Maaga pa kasi ang pasok ko sa store.
Nakaluto at nakapag ayos na ako ay hindi pa din lumalabas si Blaster.

"Blaster.." kinatok ko ang pintuan nya. May talong bote ng in can beer na nakalagay sa side round table nya. Ang makapal na dark grey nyang kurtina ay hinahampas ng hangin pumasok ako sa sliding door.

I saw Blaster and the red fire of his cigarette. Teka! Ilang buwan ng tuluyan tumigil sa pagsisigarilyo si Blaster.
Ang cellphone nya na panay ang tunog sa mga tawag.
Panibagong limang in can na beer ang napatong naman sa katabi nyang lamesa.

Malakas at maalinsangan ang hangin dala ng papasok na Mayo. Mainit iyon sa balat.

Malaya lang na nakatingin si Blaster sa malawak at matatayog din na tore. Masyado syang tahimik at hindi ako sanay.

"Blaster kumain muna tayo.." tawag ko sa kanya ngunit para bang hindi nya ako naririnig.
Dahan dahan akong lumapit sa kanya lumuhod ako at hinawakan ang pisngi nya.

"Blaster please.. kain muna tayo."
"Sorry. I was just.. just spacing out." Itinaas nya ako patayo. He was still sitting habang ako ay nakatungo sa kanya. Hinaplos ko ang tuwid at malambot nyang buhok.

"You're not ok. Blaster. Gusto mo bang bukas hindi muna ako pumasok? Aalagaan muna kita?" Hindi sya tumugon sa tanong ko.
Bagkus ay yumakap sya sa mga bewan ko at ibinaon ang mga mukha nya sa tiyan ko. Mahigpit iyon at para bang may kasamang takot.