Villa Martinez Series #2: Love After The Lies

Chapter Ten

Chapter Ten

Ngiti

In-enroll na rin namin ang kambal sa bago nilang school nang muling magbukas ang pasukan. Hindi pa nila halos natapos ang nakaraang school year pero ginawan ng Daddy nila ng paraan para makahabol sila. Nakakabawi na rin ang company nina Russel. Masasabi kong magaling din talaga siya sa negosyo. At proud ako sa kaniya. Pinagsasabay niya ang malaking responsibilidad niya sa kompanya nila at responsibilidad din sa pamilya namin. Unti-unti ay nakikita ko nang muli ang Russel na nakilala at minahal ko noon sa isla.

Nakangiti kong nilingon ang mga anak ko sa backseat. Unang araw ng klase nila at hinatid namin ni Russel. Excited sila sa bago nilang school. "Magpakabait kayo." bilin ko na sabay namang tinanguan ng dalawang bata.

"If you two need anything just go to your yaya, okay?" si Russel naman na sinulyapan ang mga anak gamit ang salamin habang nagmamaneho.

"Opo, Daddy." sagot naman ng mga anak namin.

Ngumiti pa ako habang nakalingon pa rin sa kanila sa likod. "Primrose, huwag masyado sa paglalaro, ha?" paalala ko. Sinusunod pa rin namin 'yong mga bilin ng doktor niya para sa ikabubuti rin niya. Hindi pa rin siya fully recovered kaya kailangan pa rin naming mag-ingat.

"Opo, Mama." sabi naman ng anak ko.

"Don't worry, love," kinuha at hinawakan ni Russel ang kamay ko para masiguro ako. Bumaling ako sa kaniya. "Their nanny will take care of them while we're not around. And the bodyguards." paniniguro niya sa 'kin.

Tumango ako. Nakasunod nga sa kotse ni Russel ang sasakyan ng bodyguards. Kahit paano ay panatag naman ako. Pagkatapos ihatid ang mga bata sa school nila at nakausap pa namin ni Russel ang school head at teacher ng kambal. Pumunta na kami sa company building nila. Ang sabi ni Russel ay ipapakilala niya raw ako sa employees niya. Kahit hindi naman na at parang hindi na rin naman kailangan iyon at medyo nakakahiya. Pero nag-insist talaga si Russel at gusto niyang ipakilala ang pamilya niya. Hinayaan ko nalang siya.

"Good morning, Sir, Ma'am." magkakasunod na bati sa amin ng mga empleyado.

Nginingitian ko sila at bahagyang tinatanguan. Malaki ang office building nina Russel. Ang sabi niya sa akin ay sinimulan ito ng Dad niya galing sa manang nakuha sa grandparents niya. Bunso ang Daddy niya sa tatlong anak. Ang ama ni Ryder ang panganay at si Madam Elisabeth Martinez ang pangalawa. Ito lang din ang hindi na nakapag-asawa at nagkapamilya sa magkakapatid. At nakuntento sa islang iniwan ng mga magulang nito na kalaunan ay d-in-eveloped nga at ginawang island resort, ang Villa Martinez.

Miss ko na rin ang isla... Ang lugar na kinalakhan ko... Ang bahay namin ni Lola doon. Kahit simple at maliit lang iyong bahay namin ay naging komportable naman ang paglaki ko doon. Nandoon ang mga alaala namin ng Lola. Pinili ko lang talagang umalis at lumayo noon dahil nasaktan ako at gustong-gusto ko noong makalayo... Sana makabisita pa rin ako doon balang araw...

Dumeretso kami ni Russel sa malaki niyang opisina. Real estate ang business ng pamilya ni Russel. Marami talagang mga ari-arian ang mga Martinez. Maagang pumanaw ang Lolo at Lola ni Russel pero nahati naman ng pantay ng mag-asawa ang mga yaman na naiwan sa mga anak. At tingin ko ay maayos din naman ang relasyon ng tatlong magkapatid.

Nakaharap ako sa malapad na salaming dinding ng opisina ni Russel na kita ang mga nagtataasang buildings din sa labas. Naramdaman ko ang yakap niya sa akin mula sa likod. Napangiti ako at humawak sa mga braso niyang nakapulupot sa akin.

"I'm glad I worked hard for our company. And did not waste more time in partying and getting drunk because I was brokenhearted." ani Russel na kinatigil ko at kinalingon sa kaniya.