Villa Martinez Series #2: Love After The Lies

Chapter Nineteen

Chapter Nineteen

Lie

"I am glad that you are back." pauna ng Mommy ni Russel. She sighed. "I only wanted nothing but the best for my son. You see, Ivan Russel is our only child. Pinagtulungan namin ng asawa ko ang company para sa anak namin... At akala ko noon makakabuti sa kaniya ang ipakasal sa isang babaeng makakatulong sa company namin." She shook her head.

Tahimik lang ako at nakinig sa Mommy ni Russel. Hinayaan ko lang muna siya.

"Nang dumating kayo sa buhay ng anak ko nakita kong lalo siyang naging responsable. He wasn't really as responsible as he is right now. Noon ay puro lang siya paglalaro. Hinayaan namin ng asawa ko at inisip na bata pa naman siya. At may plano na rin naman kami para sa future niya. Pero mali pala. When he thought he lost the twins and you... doon ko nakita na nag-iba na nga ang anak ko. He learned and I think he learned the hard way... Akala ko noon gusto ko lang makita ang anak ko na successful. Pero mas gusto ko pala na makita siyang successful and at the same time happy with his life. I realized that his happiness is what's best for him."

She let out a sigh again. "Right now ang gusto ko lang talaga ay maging masaya rin ang anak ko. And you... his family is his happiness. He's already successful. Pero alam kong mas mag-s-succeed siya sa buhay na ito if he's happy, too."

"Magiging maayos din po kami..." nasabi ko.

Nagkatinginan kami ng Mama ni Russel. She let out a small smile. "Matanda na ako, hija. Gusto ko nalang mag-alaga ng mga apo ko. Siguro the greatest lesson this life taught me is that our happiness is what really matters the most in the end. Hindi rin talaga natin madadala sa ating mga libingan ang kayamanan natin sa huli." She laughed a bit at her last sentence.

I think we're okay now.

* * *

"Where are we going, Mama?" Primrose asked again.

Ngumiti ako sa kaniya and tucked some loose strands of her shiny hair behind her ear. "Sa Villa Martinez, anak. Doon kami nagkakilala ng Daddy mo." I smiled.

"Oh! Tell me more about how you and Daddy met, Mama," interested na aniya. Lumapit pa lalo sa akin.

Naglalagay ako ng mga damit sa luggage na dadalhin namin sa isla. We will stay there for Madam Elisabeth's birthday and few more days. Hindi rin kami puwedeng sobrang magtagal dahil kailangan si Russel sa company niya.

"Nagtatrabaho lang ako sa Villa noon. Ang Daddy mo naman ay pamangkin ng may-ari, ang Lola Elsa ninyo, at nagbabakasiyon lang doon nang nagkakilala kami." kuwento ko sa kaniya.

"Wow... And that's how you fell in love with each other?" she asked.

Nangingiti akong bahagyang napailing. "Hmm, oo... Noong una medyo ayaw ko pa sa Daddy n'yo. Your Dad was a playboy." I whispered the last words.

"Oh my..."

Bahagya akong napatawa sa reaksiyon ng anak.

"But, Mama... Bakit hindi pa natin kasama noon si Daddy..."

Bumaling ako sa anak at tinapos ang ginagawa. I sat on the bed at tumabi sa kaniya doon. I held her hand. "Nagkaroon kasi kami ng hindi pagkaka-unawaan noon..." At naulit ang hindi pagkaka-unawaang iyon because of lack of communication. Na ayaw ko na sanang maulit pa. Kaya gusto ko sana na mas mag-usap na kami ni Russel ngayon. Alam kong galit siya o may pagtatampo pa rin sa akin. Abala pa kasi kami ngayon sa mga bata. At abala rin siya sa company niya. Hindi naman talaga niya ako iniiwasan. We'll just find time to talk. "Lumayo ako noon... At hindi iyon maganda." I sighed. "I want you to learn from me, anak. Kapag may problema no matter how hurtful it may get try to talk it out first. Ayaw kong magpadalos-dalos ka rin gaya ko..." I gave her a small smile.