Villa Martinez Series #2: Love After The Lies

Chapter Fifteen

Chapter Fifteen

Daughter

"Ano ang nangyari?" tanong sa akin ni Sha nang kumalma na ako. Binigyan niya rin ako ng bottled water.

"Alam kong may kinalaman si Russel kung bakit ganoon nalang ang mga anak ko sa akin." I said.

Umiling si Sha sa sinabi ko. "Jewel... hindi ako fan ni Russel, ha. Noon pa man nagtatrabaho tayo sa isla ng tiyahin niya ayaw ko na talaga sa kaniya. Obvious na babaero. Pero..." Nagbuntong-hininga siya. "hindi rin naman siguro tama na sa kaniya mo isisi ang lahat..." rumahan ang boses niya.

Napatingin ako sa kaniya.

"Jewel, ilang taon ka rin wala. Malalaki na rin ang mga anak mo at may sariling isip. Natural naman siguro kung nagtatampo sila sa 'yo..."

Nagbuntong-hininga nalang ako.

Nang nakarating sa bahay ay agad kong hinanap si Lila. Hindi na ako nakabalik sa office at pinadiretso ko na ang sasakyan dito sa bahay. Napagod ako sa pag-iyak at sa nangyari.

"Mama!" sinalubong ako ng anak ko ng magandang ngiti at yakap.

Niyakap ko rin ng mahigpit ang maliit niyang katawan. "I miss my baby..."

"I miss you, Mama!" malambing niyang yakap sa leeg ko.

Napangiti na ako.

Hindi ko pa agad siya pinakawalan. I spent the rest of the day just playing with Lila and her dolls. Naalala ko sa kaniya si Primrose. Pareho silang mahilig maglaro ng manika.

Natutulog na si Lila sa kama niya nang kumatok at pumasok si Trevor sa kuwarto. Kakadating niya lang galing sa mga pinapaasikaso ni Papa sa kaniya. Sinalubong ko siya ng halik sa pisngi.

"Maaga ka raw umuwi kanina?" he asked.

I nodded. "Yes... I missed Lila..."

He smiled and nodded. "Hindi ka pa talaga sanay na matagal kayong mawalay."

"Trev,"

"Hmm?"

I looked at him. He's good looking. Pero hindi iyon ang nagustuhan ko sa kaniya. I liked his loyalty to my father, his kindness and his gentleness. Lalo kay Lila. Sobrang close nga nilang dalawa ng anak ko na minsan nakakapag-selos na.

Bumaling ako saglit sa anak na natutulog. Napakain ko na siya at naliguan kanina. Maaga talaga ang tulog niya. Ang antukin din ng batang ito. I'm thankful na malusog ko naman siyang pinagbuntis noon at pinanganak. Hindi naman siya naging sakitin.

Tumingin muli ako kay Trevor. "Nagkita kami ni Russel..." Hinintay ko ang reaksiyon niya pero normal lang iyon at parang hinihintay niya lang din ako magpatuloy. I continued. "Pati ang mga anak ko..."

His forehead creased. "I thought..." aniyang naguluhan din.

Umiling ako. "Buhay sila, Trev." Muling bumuhos ang mga luha ko.

Maagap akong niyakap ni Trevor at inalo. "It's okay... It's going to be all right..." He just kept on assuring me.

Doon pa rin sa dati nilang school nag-aaral ang kambal. Sinamahan ako ni Trevor sa sumunod na araw na puntahan sila. Matiyaga akong naghintay hanggang natapos ang klase nila. Sinalubong ko sila nang makita. "Primrose, Prince," tawag ko.

Mukhang maayos na rin si Primrose dahil agad din siyang nakabalik sa eskwela. Mabuti naman at hindi na lumala iyong konting sakit niya.

Nag-angat sila ng tingin sa akin at sa lalaking kasama ko. "What are you doing here?" Prince asked.